Μπρίτνεϊ Σπίαρς: Θύμα αιχμαλωσίας ενός αδίστακτου άντρα;

Ήταν πριν από μερικούς μήνες η Μπρίτνεϊ Σπίαρς έκανε μια ανάρτηση στο Instagram όπου ενημέρωνε για το ότι έβαλε φωτιά στο γυμναστήριο του σπιτιού της, ήταν πολλοί αυτοί που έσπευσαν να αφήσουν υπόνοιες για το κάψιμο.
Πολλά account στα social media έγραφαν ότι μάλλον η Μπρίτνεϊ έβαλε επίτηδες φωτιά στο γυμναστήριο της, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως ξέχασε τα κεριά κι αυτό ήταν ένα ακόμα δείγμα για το ότι δεν πάει καλά πνευματικά.
Αυτή η ερμηνεία στις πράξεις της δεν παρουσιαζόταν πρώτη φορά. Από το 2006 και μετά η Μπρίτνεϊ Σπίαρς βλέπει διαρκώς τα περιοδικά, τις lifestyle εκπομπές και προϊόντος του χρόνου τα social media, να την αποκαλούν τρελή ή πνευματικά ασταθή.
Μόνο που αυτό που ισχύει για την Μπρίτνεϊ απέχει πολύ απ΄αυτή την απλουστευτική και τόσο απαρχαιωμένη πια αντίληψη.
Δύο τινά ισχύουν: είτε επρόκειτο κάθε φορά για ένα οργανωμένο σχέδιο του πατέρα της και των συμβούλων που είχε πληρώσει για να την κρατούν δέσμια όλα αυτά τα χρόνια είτε η Μπρίτνεϊ είχε χάσει τον πνευματικό μπούσουλα επειδή ακριβώς ήταν αιχμάλωτη σε μια ζωή που η ίδια απέφερε οικονομικό κέρδος, αλλά δεν βρισκόταν υπό τον έλεγχο της.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστό ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της, όχι όμως ολόκληρο, ώστε να διαλευκανθεί κάθε περιστατικό του παρελθόντος κατά το οποίο πολλοί θεωρήσαμε πως η Σπίαρς χρειάζεται υποστήριξη, είτε αυτό αφορούσε στην εποχή που κούρεψε το κεφάλι της γουλί είτε στη δικαστική της διαμάχη με τον Κέβιν Φεντερλάιν.
Ούσα ένα pop idol και μια σταρ παγκόσμιου βεληνεκούς από τα 16 της, η Σπίαρς δημιούργησε μια πρώτη εικόνα τόσο τρανταχτή που οδήγησε τη δισκογραφική της και τους ανθρώπους που τη μανάτζαραν, να την αιχμαλωτίσουν σε μια κατασκευή. Η φωνή της ήταν επιτηδευμένα εφηβική για την επόμενη δεκαετία, αν και στην πραγματικότητα άλλαζε διαρκώς και ωρίμαζε και η Σπίαρς δε μπορούσε επ΄ουδενί ούτε να τραγουδήσει κανονικά, αλλά ούτε και να βγει από το σπίτι της ή να φάει ό,τι θέλει χωρίς έγκριση από τους αυλικούς της και τον πατέρα της.
Είναι χαρακτηριστικά όσα συνέβησαν τον Δεκέμβριο του 2004, λίγες ημέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Τότε η Μπρίτνεϊ είχε την επιτυχία του Toxic να διακινείται στα ραδιόφωνα. Ένα απόγευμα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής του Τζέσι Λοζάνο στον KISS FMη Μπρίτνεϊ τηλεφωνεί και ζητά να στείλει το νέο της τραγούδι για να το παίξουν στον αέρα.
Ο παρουσιαστής δε μπορούσε να πιστέψει όσα άκουγε και θεωρούσε ότι κάποιος του κάνει φάρσα. Η γραμμή έκλεισε. Πώς θα μπορούσε μια καλλιτέχνιδα που ήταν στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας να κάνει κάτι τέτοιο; Η απάντηση στο ερώτημα θα ερχόταν λίγη ώρα αργότερα.
Η Σπίαρς κατέφτασε στο στούντιο της εκπομπής με τον σκύλο και τον σωματοφύλακά της, κρατώντας στα χέρια της ένα ακυκλοφόρητο CD. Αφού εξηγεί στον Λοζάνο τι αποζητά, οι ακροατές ακούνε κάτι πρωτόγνωρο για Μπρίτνεϊ. Ξαφνικά ο συναισθηματισμός και η λυρικότητα κάνουν την εμφάνιση τους στη μουσική της και η φωνή της είναι κάτι διαφορετικό.
Το τραγούδι λέγεται «Mona Lisa» και η Σπίαρς, που έχει γράψει τους στίχους σε αυτό όπως και σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ Original Doll που σκόπευε να κυκλοφορήσει, κάνει λόγο για μια γυναίκα που όλοι λάτρευαν να βλέπουν, αλλά λάτρεψαν περισσότερο την παρακμή της.

«Κυρίες και κύριοι, έχω να σας πω μια ιστορία

Για τη Μόνα Λίζα και την απότομη πτώση της

Βλέπετε, όλοι την ήξεραν, την ήξεραν όλοι τόσο καλά

Αλλά τώρα αναλαμβάνω εγώ για να την απελευθερώσω από τα μάγια»

Το παραπάνω τετράστιχο είναι ενδεικτικό του τι ήθελε να πει με αυτό το τραγούδι. Στο δεύτερο κουπλέ κάνει λόγο για μια κοπέλα που εξαφανίστηκε κάτω από το νερό, που έτρεχε χωρίς να βλέπει από τα δάκρυα, που όλοι ήθελαν να τη δουν να πέφτει.
Ήταν προφανές σε όλους πως η Σπίαρς μιλούσε για τη ζωή της, η οποία ήταν περικυκλωμένη από ανθρώπους που δεν τη σεβάστηκαν ποτέ, κυρίως οι παπαράτσι. Το σπίτι της ήταν κάθε μέρα γεμάτο από φωτογράφους και δημοσιογράφους. Εισέβαλλαν ακόμα και στον κήπο της. Ήταν η κορυφαία σταρ μιας βιομηχανίας που έμοιαζε να θέλει να της σκοτώσει την ψυχή. Και γι΄αυτό της τη βίαζε καθημερινά.
Μάλιστα, σε ένα άλλο τραγούδι του άλμπουμ, το Little Me, η Μπρίτνεϊ απολογείται στην αδερφή της που δεν τη βοήθησε να ξεπεράσει τους δαίμονες που τώρα καταδίωκαν την ίδια.
Το 2007 κλειδώθηκε στο μπάνιο της με τα παιδιά της, ενώ απ΄έξω είχε έρθει η αστυνομία για να τα πάει στον πατέρα τους.
Το Mona Lisa, όπως και τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ, δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Η δισκογραφική της, η Jive, ενημέρωσε ότι ποτέ δεν υπήρχε πρόθεση νέας κυκλοφορίας και δεν είχε γίνει καμία ηχογράφηση.
Όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα και τις επόμενες, αποτέλεσαν το εναρκτήριο στάδιο για να χτιστεί η εικόνα μιας Μπρίτνεϊ που πέφτει, που είναι σε πνευματική αποσύνθεση.
Ως το 2007, όταν και κυκλοφόρησε το άλμπουμ της Black Out – οι κριτικοί το είχαν αποκαλέσει το καλύτερο της καριέρας της – η Σπίαρς είχε απασχολήσει τα μίντια για πολλά.
Πρώτα, ήταν τα μαύρα της μαλλιά, κίνηση που ήταν επιλογής της και αφού είχε απολύσει πολλούς από τους παρατρεχάμενους της. Άλλωστε, το είχε πει στο Mona Lisa «Now I am taking over to release her from her spell».
Ακολούθως, ήταν το ξυρισμένο κεφάλι, για την βιαιοπραγία σε όχημα παπαράτσι, για τα πολλά μπες βγες σε κλινικές αποτοξίνωσης και για τη δικαστική διαμάχη με τον Φεντερλάιν που είχε ως αποτέλεσμα να της πάρει την επιμέλεια των παιδιών, η οποία πήγε από το αρχικό 50/50 στο 70/30.
Η παρουσία της στα VMA το 2007 σχολιάστηκε αρκετά και απέδειξε πως η Σπίαρς δεν ήταν καθόλου έτοιμη ψυχολογικά τότε για να παρουσιαστεί στον κόσμο. Είχε όμως αναγκαστικά υπακούσει στα όσα την έβαζαν να κάνει ο πατέρας της και οι άνθρωποι της δισκογραφικής.
Η εικόνα που έβγαινε για εκείνη μέσα από τα περιοδικά και τις εκπομπές ήταν μιας γυναίκας ασταθούς και μιας μάνας μη κατάλληλης. Το 2007 κλειδώθηκε στο μπάνιο της με τα παιδιά της, ενώ απ΄έξω είχε έρθει η αστυνομία για να τα πάει στον πατέρα τους. Ήταν τότε που είχαν κάνει το γύρω του κόσμου φωτογραφίες της Μπρίτνεϊ καλυμμένης με σεντόνι, καθώς την έσερναν.
Ο Φεντερλάιν την κατηγορεί για απαγωγή, της παίρνει εντελώς την επιμέλεια και απελπισμένη πια, η Μπρίτνεϊ αποφασίζει να ευτελίσει την εικόνα της μπας και μπορέσει να μειώσει το brand της, άρα τα οικονομικά μεγέθη γύρω από το όνομα της. Πηγαίνει από πάρτι σε πάρτι και μεθάει, τσακώνεται διαρκώς με παπαράτσι, κάνει τα πάντα για να βγάλει μια άσχημη εικόνα.

Δυστυχώς για εκείνη, πετυχαίνει το αντίθετο, αφού αυτό το bad publicity αρέσει στο κοινό και έρχεται να επιβεβαιωθεί ο έτερος στίχος του Mona Lisa, που λέει ότι θα απολαύσουν περισσότερο την πτώση της. Εκείνη την εποχή η Σπίαρς ξεπερνάει το ρεκόρ δημόσιων φωτογραφίσεων της Πριγκίπισσας Νταϊάνα και δημιουργεί παράκρουση στους παπαράτσι.

Τότε η Σπίαρς εξωθήθηκε να μπει σε ψυχιατρική κλινική και ήταν το τέλειο πάτημα για τον πατέρα της Τζέιμι να βάλει μπρος το σχέδιο Conservatorship, με την βοήθεια του δικηγόρου Άντριου Γουόλετ.
«Στη φυλακή ξέρεις πόσο θα κάτσεις και γνωρίζεις το τέλος. Σε αυτό που ζω, δεν υπάρχει κανένα τέλος. Είναι σαν την ταινία Groundhog Day».
Το Conservatorship είναι μια μέθοδος παρέμβασης στο αμερικανικό δίκαιο, σύμφωνα με την οποία όταν ένα άτομο δεν κρίνεται ικανό να διαχειριστεί τη ζωή του, ανατίθεται η επιμέλεια του σε κάποιον άνθρωπο της οικογένειας ή φίλο και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται απ΄αυτόν, χωρίς να επιδέχονται άρνησης.
Η συγκεκριμένη κίνηση φαίνεται να ενορχηστρώθηκε από μια γυναίκα ονόματι Λου Τέιλορ, η οποία ηγείτο μιας χριστιανικής αίρεσης και για μεγάλο χρονικό διάστημα παρενοχλούσε την Σπίαρς. Η Τέιλορ πήγε στο σπίτι των θρησκόληπτων γονιών της Σπίαρς και τους πρότεινε τη λύση του Conservatorship.
Όλο αυτό συνέβη ενόσω η Σπίαρς ήταν σε κλινική. Από το 2008 ο πατέρας της και η Τέιλορ αναλαμβάνουν να διαχειρίζονται τα πάντα για την Σπίαρς, με τη δεύτερη να διατείνεται πως φροντίζει για την Μπρίτνεϊ και θέλει να διώξει τα κακά πνεύματα από τη ζωή της.
Η Μπρίτνεϊ επανέρχεται σε αυτό που πάλευε για κοντά 6 χρόνια να καταργήσει, γίνεται και πάλι ξανθιά, πηγαίνει σε περιοδεία παρά τη θέληση της, ενώ σταδιακά της απαγορεύουν να δίνει συνεντεύξεις, να βρίσκεται μόνη σπίτι χωρίς έναν εγκεκριμμένο από τον πατέρα της σωματοφύλακα, να χρησιμοποιεί τηλέφωνο ή υπολογιστή, να ψηφίζει, να έχει δικηγόρο, να τρώει ό,τι θέλει. Όλες της οι συνεντεύξεις είναι μαγνητοσκοπημένες και πάντοτε με το μοντάζ να έχει γίνει από την ομάδα της.
Το 2008 κυκλοφορεί μάλιστα ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της στο MTV, όπου η Μπρίτνεϊ λέει ότι η ζωή της είναι χειρότερη από μια έκτιση ποινής στη φυλακή.
«Στη φυλακή ξέρεις πόσο θα κάτσεις και γνωρίζεις το τέλος. Σε αυτό που ζω, δεν υπάρχει κανένα τέλος. Είναι σαν την ταινία Groundhog Day».
Διαβάστε περισσότερα στο menshouse.gr