Ρε γαμώτο, πόσο δύσκολο είναι να βρεις φτηνό (και ανθρώπινο) σπίτι στην Αθήνα;

Από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Αθήνα (σε χωριό μεγάλωσα μην τα ξαναλέω) δάγκωσα τη λαμαρίνα με το κέντρο της Αθήνας. Όχι τόσο με τους Λυκαβηττούς, τα Μοναστηράκια και τις Πλάκες, όσο με τα πιο σκληροπυρηνικά μέρη. Την γνήσια τσιμεντίλα. Πατήσια, Κυψέλη, ε καλά… και Εξάρχεια. Έτσι η μοίρα με έφερε στον κοσμοπολίτικο Άγιο Νικόλαο και σ’ ένα σπίτι στην ΑΧΑΡΝΩΝ. Όχι σε κάνα στενό, αλλά ΑΚΡΙΒΩΣ πάνω στην Αχαρνών!

Mε την γειτονιά όλα καλά, έλα που όμως η φασαρία απ’ τα αυτοκίνητα ήταν -και είναι- απάλευτη (αν ανοίξεις τα παντζούρια μου νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Αττική Οδό και βγάζεις ψιλά για διόδια), γι’ αυτό και πήρα την απόφαση να μετακομίσω. Στα ίδια μέρη ωστόσο.

Δείτε τη συνέχεια στο Provocateur.gr