10 λόγοι που υπεραγαπήσαμε (και υπεραγαπάμε) το Crash Bandicoot

Τι κι αν παίζεις κάνα Fifa και Pro αραιά και πού;

Τι κι αν έπαιζες κάνα Mario στο δημοτικό και κάνα Vice city στο γυμνάσιο και μέχρι εκεί;

Τι κι αν στο Call Of Duty σε τρώνε πριν καλά καλά προλάβεις να γεμίσεις το sniper; Και τέλος, τι κι αν σε ρωτάνε για το λολ και εσύ τους απαντάς XD;

Ξέρεις τώρα, δεν είναι απαραίτητο να είσαι gamer για να είσαι εθισμένος μ’ αυτό το ανθρωπόμορφο πορτοκαλί πράγμα. Και μ’ αυτήν την μάσκα που έχει για προστάτη. Και μ’ αυτόν τον σιχαμένο τον γιατρό τον Cortex που τον κυνηγάει συνέχεια.

Έλα μωρέ, αφού κατάλαβες… Για την παιχνιδάρα το Crash Bandicoot μιλάμε, το οποίο αναμένεται να ξανακυκλοφορήσει το καλοκαίρι, και όπως είναι λογικό εμείς μόνο στο άκουσμά του μας έπιασε ρίγος. Ε, και μια νοσταλγία (Αχχχχ πλέιστέσιον ένα και ατελείωτο μάζεμα μηλαράκια και σβούρες!).

Στο θέμα μας τώρα. Ξέρεις γιατί αγαπήσαμε όλοι, μικροί-μεγάλοι, νέοι-γέροι, γαύροι-βάζελοι και λαϊκοί-μεταλάδες αυτό το παιχνίδι;

#1 Επειδή έμοιαζε με το Mario, αλλά δεν ήταν o Mario. Ήταν πολύ καλύτερο, αφού ο τιτάνας Crash δεν πήγαινε μόνο ευθεία, αλλά έκοβε και δεξιά και αριστερά και είχαν και μια τσαχπινιά οι κινήσεις του (μην βαράς, υπήρχε και το Mario 64 που έκανε και καμιά κίνηση παραπάνω ο Μάριος).

#2 Επειδή ο ήχος δεν ήταν ένα μονοκόμματο soundtrack. Μέσα είχε ψαγμένους ήχους και φωνές ανάλογα με το κλίμα. Δες το σφαιρικά, από την μάσκα που σε συμβούλευε μέχρι τον ήχο από τα μηλαράκια. Όλα ήταν προσεχτικά φτιαγμένα.

#3 Επειδή δεν οπλοφορούσε (καλά οπλοφορούσε, αλλά σπάνια). Απλά έκανε σβούρες, χοροπηδούσε και μ’ αυτόν τον τρόπο τα γαμούσε όλα θέριζε τους εχθρούς που του έβαζε ο Dr. Cortex!

#5 Επειδή είχε την πιο αλήτικη μούρη και ντύσιμο. Ω, ναι, γι’ αυτό το τζιν μιλάω και τα φουσκωτά παπούτσια.

#6 Επειδή όταν πέθαινε ο Crash, πέθαινε πάντα με στυλ. Εμφανιζόταν κατευθείαν μια ταφόπλακα με RIP, κολλούσε στην οθόνη και ούτω καθ’ εξής.

#7 Επειδή δεν ήταν παιχνίδι μόνο για μοναχοπαίδια. Με θεατές τριγύρω είχε άλλη φάση…

#8 Eπειδή όποτε πετυχαίναμε τη μάσκα “Άκου-Άκου” ήταν η ευτυχία μας.

#9 Επειδή είχε απίστευτα χρώματα. Ναι, μπορεί να μην παρουσίαζε τρελά γραφικά και τα λοιπά, αλλά αυτά τα επιληπτικά χρώματα σίγουρα ήταν πολύ μπροστά για την εποχή.

#10 Επειδή ο χαρακτήρας μας ήταν συνέχεια στην τσίτα.

Πηγή: Provocateur.gr