Τι έχει πάει τόσο λάθος με τα Ελληνικά ριάλιτι;

Την ύπαρξη έργων και εκπομπών ευτελούς ποιότητας στην τηλεόραση την γνωρίζαμε, ίσως και να την ανεχόμασταν. Μπορεί μάλιστα, μερικοί να την επικροτούσαμε κιόλας με την στάση μας και την θέαση τέτοιων δημιουργημάτων. Την γέννηση όμως και την αποδοχή των ριάλιτι που κάθε βράδυ προβάλλονται, ακόμα και ο πιο ευφάνταστος τηλεθεατής και ο πιο καχύποπτος πολίτης, πώς να την φανταστεί; Πώς να συλλάβει το μυαλό του μέσου Έλληνα ότι τέτοιες τηλεοπτικές κτηνωδίες ήρθαν στην τηλεοπτική μας ζώνη, σκοπεύοντας να μείνουν για τα καλά;

Γράφει η Ιωάννα Κώνστα για το Daynight.gr

Αρχικώς, πρέπει να τονιστεί ότι μιλάμε για τηλεοπτικά θεάματα που υποτιμούν την προσωπικότητα του ανθρώπου, την υπόσταση του και επιβεβαιώνουν το χαμηλό επίπεδο της κοινωνίας μας. Τόσο οι διαγωνιζόμενοι και διαγωνιζόμενες των ριάλιτι αυτών, όσο και οι θεατές τους υφίστανται άμεση υποτίμηση της νοημοσύνης τους καθώς και πλύση εγκεφάλου, αφού η πάγια τακτική των μεγάλων καναλιών να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες και να τους τρέφουν με φθηνές τροφές εννοείται πως έχει επιτυχία. Άλλωστε είναι όλα τόσο σωστά σχεδιασμένα που δεν ετίθετο σαν ενδεχόμενο να μην είχε.

Οι διαγωνιζόμενοι εθελούσια συμμετέχουν σε αυτό, οι θεατές από την άλλη με τρόπο υπόγειο προσβάλλονται χωρίς απαραίτητα να το αντιλαμβάνονται καθώς νιώθουν ότι η θέση τους είναι πλεονεκτική. Μπροστά στις τηλεοράσεις όλα φαντάζουν λιγότερο επιβλαβή. Είναι όμως;

Τα κανάλια και οι συστημικοί φορείς δεν αναλογίζονται τον παράγοντα ”άνθρωπο” μπροστά στον βωμό του κέρδους και της φήμης. Σαφώς και η λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν είναι πατερναλιστική και ούτε είναι υποχρέωση των ιθυνόντων να προστατεύουν τον καθένα από πράξεις αυτοπροσβολής, με την συμμετοχή του σε ένα τέτοιο ριάλιτι άλλα είναι αυτονόητο σε μια σύγχρονη πολιτεία ότι τέτοιου είδους προγράμματα δεν έχουν θέση.

Σεξισμός, ρηχότητα, επιπολαιότητα, ματαιότητα και πολλά άλλα ασθενικά ιδανικά πρωταγωνιστούν.  Συζητήσεις χωρίς επίπεδο και πνευματικότητα, σπατάλη και ξόδεμα του πολύτιμου χρόνου και ζωώδη ένστικτα κινητοποιούνται. Η αποσύνθεση των θεατών γίνεται αργά και μεθοδικά, οι εικόνες που κυριαρχούν, γυναίκες να διεκδικούν χωρίς αξιοπρέπεια και νοημοσύνη ένα πολυπόθητο αρσενικό, άτομα να βρίσκονται σε ένα σπίτι χωρίς ουσιαστικό λόγο, κόντρες, μοντέλα να ξοδεύονται με σκοπό το χρήμα και την λάμψη ,τείνουν να φαίνονται γνώριμες και άτομα κάθε ηλικίας να βρίσκουν σε αυτά τα θλιβερά θεάματα την βραδινή τους παρηγοριά.

Η αποδοκιμασία των ριάλιτι αυτών απαιτείται και καθένας μας οφείλει να σεβαστεί τον εαυτό του μη τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο της παρακμής και των ελλειπουσών αξιών. Η κοινωνία έχει ανάγκη από εκπομπές επιμορφωτικές, χιουμοριστικές και πρωτότυπες και όχι από παγκοσμιοποιημένα τηλεοπτικά μορφώματα, τα οποία δηλητηριάζουν την κριτική και την κοινωνική ματιά των ανθρώπων Η αμερικάνικη… μυρωδιά των ριάλιτι ζέχνει από χιλιόμετρα και πρέπει οι τηλεθεατές να αντιδράσουν στο μοτίβο αυτό. Αν οι αφελείς διαγωνιζόμενοι των ριάλιτι δεν ενδιαφέρονται να σώσουν τους εαυτούς τους ας ενδιαφερθούμε εμείς για εμάς τους ίδιους. Γιατί άνθρωπος μία φορά γεννιέσαι, και οι καθημερινές εικόνες της τηλεόρασης μας κάνουν να αμφισβητούμε ακόμη και αυτό το ίδιο το ανθρώπινο μεγαλείο.