«Mπάμπη, αξέχαστε φίλε, μας λείπεις…» – Ο Ρεθυμνιώτης που άφησε το στίγμα του στην ΑΝΕΚ

Μία άκρως συγκινητική επιστολή έγραψε ο αντιπρόεδρος της ΑΝΕΚ, Σπύρος Πρωτοπαπαδάκης, για το εκλιπόν στέλεχος της εταιρίας Χαράλαμπο Σαλβαράκη, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών από το θάνατό του.

Σε αυτήν αναφέρονται τα εξής:

Πέρασαν δυο χρόνια  που «έφυγες». Παρόλα αυτά ακόμη πολύ δύσκολα –εμείς, o οι φίλοι σου  στην οικογένειά της ΑΝΕΚ– Νιώθουμε την ανάγκη να σου μιλήσουμε, να παρηγορηθούμε με τη θύμησή σου.

Θα είναι για πάντα στη μνήμη μας, αυτό το σπάνιο κράμα του χαρακτήρα σου.

Υπερήφανος  μα και αυστηρός, αδιαπραγμάτευτος στις ηθικές σου αξίες- εχθρός με τους εχθρούς και δοσμένος στους φίλους σου με την Ρεθεμνιώτικη περηφάνια.

Ήσουν δυναμικός, και ασυμβίβαστος σε ότι είχε να κάνει με τις αρχές σου που πολλές φορές σε έφερε αντιμέτωπο στον εργασιακό σου χώρο και όχι μόνο.

Εσύ, όμως, φτιαγμένος από σπάνιο κράμα και ανθεκτικό μέταλλο, δε λύγισες ούτε για μία στιγμή και δεν πρόδωσες ποτέ.

Ήσουν συνεκτικός αλλά συνάμα και  απαιτητικός με τους συνεργάτες σου μα πρωτίστως με τον εαυτό σου.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ εκείνες τις ατελείωτες νύκτες που μας μιλούσες για την παιδική σου ηλικία και τα βιώματά σου , την αγάπη και την αφοσίωση σου στην ιδέα ΑΝΕΚ, τις δυσκολίες και  τις ατυχίες,

Η συχνή φράση σου «στέγνωσε η ψυχή μου να υπερασπίζομαι  την ιδέα ΑΝΕΚ», ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

Μετρημένοι στα μισά δάκτυλα ενός χεριού εκείνοι που σε είδαν συγκινημένο, εκείνοι που σε είδαν να βρίσκεται σε συναισθηματική φόρτιση ή έξαρση.  Αν και ήσουν βαθύτατα συναισθηματικός.

Ήσουν ένας άνθρωπος υπερήφανoς,  ασυμβίβαστoς, σεμνός,  αλλά και εκρηκτικός,  που έδινε πάντα το «παρών» ανιδιοτελώς όπου και όποτε χρειαζόταν.

Ποτέ δεν αγχώθηκες για την απόκτηση υλικών αγαθών. Μοναδική σου έγνοια ήταν αν θα κάνεις τις σωστές επιλογές. Άλλωστε οι επιλογές είναι αυτές που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους. Επιλογή σου ήταν να παραμείνει ασυμβίβαστος και αδιάφθορος μέχρι το τέλος.

Και τότε.. σε ένα δωμάτιο του Ωνασείου, ετοιμαζόσουν για άλλη μια μεγάλη υπέρβαση. Ήσουν συνηθισμένος άλλωστε. Όμως αυτή τη φορά δεν τα κατάφερες.

Mπάμπη, αξέχαστε φίλε, μας λείπεις. Μας λείπει το χαμόγελο, το χιούμορ σου, η θετική σου αύρα, κι εκείνο το σπινθηροβόλο βλέμμα σου.

Για μας τους  φίλους  σου, που σε κουβαλάμε στη ψυχή  για  εκείνη την Κρητική σου αρχοντιά και την άδολη αγάπη σου για  την ΑΝΕΚ, σε διαβεβαιώνουμε  ότι  θα είσαι πάντα παρών κοντά μας, μοναδικός κι αγαπημένος.

«Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνούν κι εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ».