Η Κρήτη είναι «γκρίζα» αλλά ΕΣΥ έδωσες χρώμα στην Τσικνοπέμπτη μας 🙂

Πέρυσι τέτοια μέρα, τέτοια ώρα, βάζαμε πάνω τα κάρβουνα, μαζευόμασταν γύρω από τη φωτιά, γεμίζαμε και τσουγκρίζαμε ποτήρια και κάναμε χαβαλέ, τσιμπολογώντας λαίμαργα μεζέδες μέχρι να βγει το… βαρύ πυροβολικό από τη σχάρα.

Μπορεί να ήταν και πρόπερσι. Δεν θυμάμαι. Έχασα το μέτρημα και να με σχωράτε.

Γράφει ο Ντίνος Ρητινιώτης για το Daynight.gr

Δύο χρόνια τώρα, η Τσικνοπέμπτη, οι Απόκριες, οι ζωές μας όλες, έχουν βγει από τις ράγες της κανονικότητας και αυτό τείνει να γίνει μια  απαράδεκτη συνήθεια.

Με τα μέτρα κατά της πανδημίας να εξαπλώνονται στιβαρά και ταυτόχρονα αναποτελεσματικά πάνω από την Κρήτη και ολόκληρη τη χώρα, η σημερινή ημέρα είναι αν μη τι άλλο περίεργη: Τσικνοπέμπτη σε βαθύ κόκκινο φόντο, μελαγχολική Τσικνοπέμπτη…

Να όμως, που υπάρχουν κάποιοι που βρίσκουν χαραμάδες για να εξέλθουν από την γκριζίλα που μάς έχει επιβληθεί, κάποιοι που με τη στάση τους ρίχνουν μεταφορικά και κυριολεκτικά χρώμα στη μουντίλα του κυρίαρχου πλαισίου.

Όπως, καλή ώρα, αυτή η γυναίκα στο Ηράκλειο, που αποφάσισε να τροποποιήσει την ρουτινιάρικη βόλτα με το μωρό της, και πριν πατήσει τον κωδικό 6 στο κινητό της, φρόντισε να φορέσει την αποκριάτικη στολή για να ξεχυθεί στους δρόμους.

Το θέαμα, λογικά, θα φάνηκε παράταιρο στους περαστικούς: Έχουμε συνηθίσει, βλέπετε, να συναντάμε μυριάδες όμορφα χαμόγελα καλυμμένα με ιατρικές και υφασμάτινες μάσκες, αλλά -προς θεού- όχι δα και να βλέπουμε κάποιον ντυμένο σε καρναβαλική περίοδο.

Και να μια παγίδα: Η συνήθεια μπροστά στην εκτροπή της κανονικότητας και η νοηματοδότησή της ως κάτι το δεδομένο.

Η γυναίκα αυτή, βρήκε τον τρόπο να κάνει την μικρή της «επανάσταση» και μακάρι να βρει ο καθείς τον τρόπο του για να συμπορευτεί 🙂