Συνέντευξη: Ο Τιμολέων Διαμαντής έγινε… Ρεθυμνιώτης και αυτή είναι η ιστορία του! | ΦΩΤΟ!

Μεσημέρι στο στενό της Αγίας Βαρβάρας στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Περιμένουμε να καλοκαιριάσει αλλά ο καιρός δεν λέει να μας κάνει την χάρη. Ρίχνει ψιλόβροχο.

Ο Μανώλης μας έφτιαξε ελληνικό καφέ και το μαγαζί ετοιμάζεται για την απογευματινή βάρδια. «Hasika- Η Ελλάδα σε μπουκιές».

-«Chef είσαι έτοιμος;»  

-«Έλα Μαριαννιώ, κάτσε να ετοιμαστεί και ο Τιμολέων και ξεκινάμε»

Συνέντευξη: Μαριάννα Τζιράκη
Φωτογραφίες: Μιχαέλα Τζιράκη

Είναι η ώρα που τελειώνει τη βάρδια του. Η συνέντευξη διακόπτεται δυο- τρεις φορές. Ο Μιχάλης ο Χάσικος δεν σταματά να χαιρετάει τους γνωστούς που περνάνε έξω από το μαγαζί,  οι οποίοι δεν μπορούν να μην χαιρετήσουν και τον Τιμολέωντα.

-«Καλώς όρισες στο νησί!»

– «Καλώς σας βρήκα!»

Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε μυρωδιές από την κουζίνα και τα μπαχαρικά του Hasika- η Ελλάδα σε μπουκιές,  μιλήσαμε με τον Τιμολέοντα Διαμαντή. Ναι, ναι τον νικητή του Μaster Chef 2018. Πέρα όμως από αυτό, μιλήσαμε με ένα σεμνό και παθιασμένο μάγειρα. Μακριά από τα φώτα των στούντιο και την τηλεόραση. Εκεί, στον φυσικό του χώρο, την κουζίνα.

 

-Πώς βρεθήκατε εσείς οι δύο μαζί;

Τ.Δ:  Στο τσιπουράδικο «Με- ζεν», τον Νοέμβριο του 2015, στον Βόλο.

Από τα γέλια τους και τα αμοιβαία πειράγματα καταλαβαίνω ότι το μαγαζί εκείνο σημαίνει πολλά για αυτούς, ενώ με πληροφορούν ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα τσιπουράδικα που διαθέτει η χώρα μας.  Γρηγόρης Χέλμης,  Ανδρέας Διακοδημήτρης, Μιχάλης Πουλαράκης, Θανάσης Τσαλόγλου.

 

 

-Τι θυμάστε από εκείνη τη συνεργασία;

Μ.Χ: Ένα όνομα θα πω. Ανδρέας Διακοδημήτρης. 60 καλεσμένοι, υπό βροχή και κρύο. Βρεγμένα ξύλα. Να μην ανάβει η φωτιά (γέλια). Παρόλα αυτά τους ταΐσαμε.  Αυτοί που ξέρουν θα καταλάβουν.

 

–Chef, τι θυμάσαι από την πρώτη γνωριμία με τον Τιμολέωντα και τι ξεχώρισες σε εκείνον;

Μ.Χ: Κοίταξε να δεις, εμάς η δουλειά μας είναι πολλά πράγματα μαζί, και όχι ένα. Οι συνεργασίες  έρχονται από  μόνες τους. Όταν δύο άνθρωποι ταιριάζουν μαγειρικά και έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης- για παράδειγμα στην καθαριότητα, την αγορά προϊόντων ή στο πώς μαγειρεύουμε, δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Έτσι και με τον Τιμολέοντα.

 

-Τιμολέων, εσύ τι ξεχωρίζεις στο Μιχάλη Χάσικο και πώς πήρες την απόφαση για «μεταγραφή» στην Κρήτη;

Τ.Δ:  Για μένα προσωπικά, το παν σε μία συνεργασία είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Εγώ αυτό που κοιτάω είναι να είναι καλός άνθρωπος. Τα υπόλοιπα τα βρίσκεις στην πορεία. Σαφώς και πρέπει να ταιριάξεις με τον άλλο, όμως ακόμα και αν υπάρχουν στραβοπατήματα, στην πορεία διορθώνονται. Ο χαρακτήρας είναι αυτός που δεν διορθώνεται.

 

-Επέλεξες να έρθεις στην Κρήτη, μετά από την πρόταση του Μιχάλη Χάσικου. Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στην Κρητική Κουζίνα;

Αγαπώ  την ελληνική κουζίνα, ειδικά την Κρητική. Το νησί εδώ, μοιάζει με τον δικό μου ευλογημένο τόπο, το Πήλιο. Τα παστά, τα καπνιστά, τα έχουμε και εμείς εκεί. Αυτά είναι μεν λεπτομέρειες ,έπαιξαν όμως σημαντικό ρόλο στο να καταλήξω και  να έρθω εδώ. Η απόφασή μου ήταν από κοινού με τον Μιχάλη, μετά από πρόταση που μου έκανε, όταν βρεθήκαμε στον Βόλο πριν λίγους μήνες. Συμβουλεύτηκα βέβαια και τον Μιχάλη τον Πουλαράκη, τον chef που είχα στο Με Ζεν. Από Μιχάλη σε Μιχάλη πάω όπως φαίνεται!

Όσον αφορά στην Κρητική κουζίνα, αναζητώ τους τόπους όπου η πρώτη ύλη είναι ατόφια. Μου αρέσει που ο κόσμος εδώ ασχολείται με τα προϊόντα. Αγαπάτε την πρώτη ύλη, το κρέας, δεν «πειράζετε» τα υλικά σας. Είναι ατόφια και νόστιμα από μόνα τους. Ειλικρινά δεν έχετε να ζηλέψετε τίποτα και κανέναν. Μαθαίνω ακόμα πολλά πράγματα, τους προμηθευτές, τα ντόπια Κρητικά προϊόντα και έχω σκοπό να τα αναζητήσω σε χωριά, και να επισκεφθώ  διάφορα μέρη, στο διάστημα που θα μείνω.

 

 

 

-Πάμε όμως να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν και να συστηθούμε με τον Τιμολέοντα Διαμαντή, πριν από την τηλεόραση και το παιχνίδι.

Τ. Δ: Γεννήθηκα στον Βόλο, στη Νέα Ιωνία, ενώ η καταγωγή των γονιών μου είναι από τη Μακρυνίτσα. Κανένας τους δεν είχε σχέση με την μαγειρική και ούτε εγώ βέβαια κανένα παιδικό ερέθισμα σχετικό. Μόνο η γιαγιά μου ήταν εκείνη που μου έλεγε να γίνω  είτε κουρέας είτε μάγειρας, πιθανότατα λόγω της επαγγελματικής αποκατάστασης. Εγώ βέβαια δεν έδινα σημασία.

Φοίτησα σε νυκτερινό σχολείο καθώς δούλευα, όπως και τα καλοκαίρια. Η πρώτη μου δουλειά ήταν  βαφέας αυτοκινήτων, ένα επάγγελμα διόλου εύκολο, καθώς  χρειάζεται φαντασία και προσοχή, ειδικά στα γραμμάρια που βάζεις για το κάθε χρώμα. Ήμουν αυτό που λέμε «παιδί των συνεργείων»,  αλλά όχι αλητάκος. Όταν δουλεύεις σε κάποια επαγγέλματα  έχεις μια άλλη νοοτροπία στο μυαλό σου. Άλλη «πιάτσα» που λέμε. Κάπως έτσι κυλούσε η ζωή μου από τα 13 μέχρι τα 21. Έπαιζα παράλληλα μπάλα, ερασιτεχνικά .

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και οι εργοδότες μου με ήθελαν αποκλειστικά στο μαγαζί πήρα την απόφαση να κλείσω εκείνον τον κύκλο, χωρίς να έχω κάτι στο μυαλό μου.  Έκατσα ένα χρόνο και τότε ήρθε τυχαία η αλλαγή στην ζωή μου, με ένα κέικ.  Η ιστορία, που η μητέρα μου, άφησε τα υλικά στο τραπέζι  και μου είπε να το φτιάξω μόνος μου. Από τότε ξεκίνησε η ιδέα στο μυαλό μου να ασχοληθώ με την μαγειρική. Γράφτηκα στην σχολή τον Ιούνιο του 2011, στον Βόλο. Έκανα μία μίνι προετοιμασία βέβαια.

 

 

Η προηγούμενη δουλειά μου με έμαθε να σέβομαι τον εργασιακό μου χώρο, τους εργοδότες μου, να είμαι συνεπής και να προσέχω  πώς να φέρομαι. Αυτό  με βοήθησε πολύ μέσα στην σχολή. Όταν αποφοίτησα, ως ο καλύτερος του έτους, πήρα την απόφαση να φύγω εξωτερικό, όπως και έγινε για ένα χειμώνα με την βοήθεια του ξαδέρφου μου.  Έζησα μία πρωτόγνωρη εμπειρία στην Σουηδία, το καλύτερο βάπτισμα του πυρός. Δούλευα με διαφορετικές εθνικότητες. Μου έλειπε η οικογένειά μου, αλλά από την άλλη είπα ότι πρέπει να τρέξω και να προλάβω τους υπόλοιπους, επειδή ήμουν 24 χρόνων και ήμουν ακόμα στα ξεκινήματα. Πέρασα από πολλές φουρτούνες, τίποτα δεν έγινε εύκολα. Έπειτα γύρισα Ελλάδα, όπου συνέβη η απώλεια του πατέρα μου και αναγκαστικά έπρεπε να μείνω και να βιοποριστώ. Τότε ήρθε το Με ζέν στην ζωή μου.

 

-Πώς ήταν η εμπειρία σε μία τέτοια κουζίνα;

Θεωρούσα ότι πήγα σε κάτι εύκολο, αλλά δεν ήταν έτσι. Στην αρχή δεν σου κρύβω ότι δεν ήθελα να συνεχίσω να δουλεύω αλλά μετά από λίγο καιρό  το λάτρεψα! Τα ονόματα των ανθρώπων σε αυτό το μαγαζί που είπαμε και παραπάνω είναι πολύ σημαντικά για μένα. Για ένα χρόνο έμεινα εκεί, μετά πήγα Γαλλία και ξαναγύρισα οπότε και έμεινα δίπλα στον Γρηγόρη.

 

-Ποια είναι για σένα τα πλεονεκτήματα του εξωτερικού;

Η αλήθεια είναι ότι  στο εξωτερικό έχεις ό, τι θες.  Έχεις ανάγκη από άδεια; Θα την έχεις ανά πάσα στιγμή, είναι υποχρεωμένοι να στην δώσουν. Ποτέ δεν θα σου αρνηθούν κάτι που δικαιούσαι. Από την άλλη, στην  Ελλάδα είναι πιο εύκολο να γίνεις καλύτερος μάγειρας γιατί δεν έχεις παρωπίδες. Δεν ακολουθείς κανόνες. Εδώ, είμαστε αυτό που λέμε «πιο νόστιμοι». Μην ξεχνάς βέβαια ότι έχουμε καλύτερα προϊόντα.

 

-Πώς μπαίνει το Master Chef στην ζωή σου;

Είχα δηλώσει συμμετοχή την αμέσως προηγούμενη χρονιά, αλλά για επαγγελματικούς λόγους μου ήταν αδύνατο να συμμετάσχω. Την επόμενη χρονιά, όταν με κάλεσαν, εγώ είχα προγραμματίσει να πάω Παρίσι. Όλα ήταν έτοιμα για να φύγω όμως  δεν μπήκα ποτέ στο αεροπλάνο. Θες προαίσθημα;  Έτσι κάνω πάντα στην ζωή μου. Επέστρεψα Βόλο και ξεκίνησα την προετοιμασία για το παιχνίδι. Ήταν τεράστια η απόφαση. Ήταν  όνειρο ζωής μου να δουλέψω στο Παρίσι. Προετοιμάστηκα αρκετά γιατί ήξερα ότι θα είχα δυνατούς αντιπάλους. Τα υπόλοιπα κύλησαν μόνα τους.

 

-Μετά από αυτούς τους μήνες μέσα στο παιχνίδι, νιώθεις ότι άλλαξες  σαν άνθρωπος;

Τ.Δ: Σαν άνθρωπος δεν άλλαξα.  Σίγουρα έγινα καλύτερος, από την άποψη ότι έκανα πολλά φιλανθρωπικά. Δεν θέλω να μιλάω για αυτά γιατί αυτά γίνονται από την ψυχή και εκεί μένουν.Τους ανθρώπους που προβάλλονται στην τηλεόραση, ειδικά τα μικρά παιδιά, τους έχουν πρότυπο. Κατά τα άλλα δεν έχω αλλάξει. Έχω την οικογένειά μου, τους φίλους μου και όσο μπορώ ακολουθώ τις παλιές μου συνήθειες.

 

 

Ο Τιμολέων Διαμαντής αποδεικνύει περίτρανα ότι ακολουθεί την μαγειρική και την υπηρετεί, εντός και εκτός Ελλάδος. «Τον χειμώνα που μας πέρασε, είχα την χαρά να επισκεφθώ το εξωτερικό ως καλεσμένος, σε πολλά event. Ήταν ένας χρόνος που έμαθα να κάνω υπομονή και έκανα όσο περισσότερα ταξίδια μπορούσα».

Η λέξη «ταξίδι» είναι για εκείνον η μαγική λέξη που περιγράφει την μεγάλη του αγάπη, την μαγειρική. «Σε οποιοδήποτε μαγαζί και αν δουλέψεις, σε όποια ομάδα και αν μπεις, χρειάζεται προσπάθεια και χρόνος για να σε δεχθούν. Και όταν ο καιρός περάσει και όλα πάνε καλά, αυτή η ανάμνηση θα την θυμάσαι σαν ένα ταξίδι. Ναι, αυτό είναι για μένα η μαγειρική. Και αφοσίωση. Α! .. και καθαριότητα!».

Το καλοκαίρι του 2019, έγινε μία πολλή δυνατή «μεταγραφή» στο Ρέθυμνο. Για τον Τιμολέοντα ήταν μια πολύ συνειδητή και ουσιαστική απόφαση. «Μαγειρικά είναι αυτό που μου ταιριάζει, έχω προσδοκίες βέβαια, αλλά βαθιά μέσα μου, στο μέλλον με την δική μου σφραγίδα έχω κάτι στο μυαλό μου, το οποίο θα γίνει στην ιδιαίτερη μου πατρίδα, το Πήλιο και να είμαι ο Τιμολέων που ονειρεύομαι».

Όσο προχωρούσε η συνέντευξη προς το τέλος της, το μαγαζί άρχισε να γεμίζει και οι δύο μάγειρες ήταν ανήσυχοι για να επιστρέψουν στις θέσεις τους.

 

-Τιμολέων, ποια τα συναισθήματά σου για αυτό το καλοκαίρι;

Τ.Δ: Ιδανικά! Το νησί αυτό έχει μια απίστευτη αύρα που την ένιωσα από την πρώτη στιγμή. Ο Μιχάλης με έχει σαν παιδί του, και ο κόσμος είναι πολύ ζεστός. Είμαι αισιόδοξος για αυτή τη σεζόν. Μιχάλη, πάμε μέσα, έχουμε να ταΐσουμε κόσμο!».