Ρέθυμνο: Στόχος η πιστοποίηση του ανωγειανού οφτού ως παραδοσιακού προϊόντος

Ξεκινά την προσπάθεια για την πιστοποίηση του φημισμένου εδέσματος των Ανωγείων, του «ανωγειανού οφτού», ως Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν (ΕΠΙΠ), κατά τα πρότυπα του γύρου, ο αντιδήμαρχος Ανωγείων και κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, Βασίλης Σμπώκος, όπως αναφέρει και σε σχετικό του δημοσίευμα ο «Αγρότυπος» (δείτε ΕΔΩ).

Όπως αναφέρει ο ίδιος, έπειτα από την παρουσία του σε σχετική εκδήλωση στο Ηράκλειο «μετά τη συμμετοχή μου στο συνέδριο της Περιφέρειας Κρήτης για τις γεωγραφικές ενδείξεις των προϊόντων ως πνευματική ιδιοκτησία της ΕΕ, όπου μου λύθηκαν πολλές απορίες, ξεκινώ την προσπάθεια να προχωρήσουμε στη δημιουργία φακέλου που θα πιστοποιεί το ανωγειανό οφτό ως προϊόν ΕΠΙΠ (Εγγυημένα Παραδοσιακά Ιδιότυπα Προϊόντα)».Σύμφωνα με τον κ. Σμπώκο «η διαδικασία είναι χρονοβόρα αλλά με προσπάθεια και πίστη στο στόχο θα τα καταφέρουμε».

Ο αντιδήμαρχος Ανωγείων Βασίλης Σμπώκος, με δηλώσεις του στην «ΑΝΩΓΗ», αναφέρει χαρακτηριστικά για την προσπάθεια αυτή και τα οφέλη της στην τοπική κοινωνία, τα εξής: «Έχουμε έρθει σε επαφή με καθηγητές του ΤΕΙ Κρήτης και ερευνητές του ΙΤΕ και συζητάμε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προχωρήσουμε για τη σύσταση του φακέλου που θα υποβληθεί στα αρμόδια όργανα αξιολόγησης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».

«Η πιστοποίηση του ιδιαίτερου αυτού προϊόντος του τόπου μας είναι πολύ σημαντική εξέλιξη για το ίδιο το προϊόν. Θα αναδείξει τον παραδοσιακό τρόπο ψησίματος,τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία του καταναλωτή αυτός ο τρόπος ψησίματος.Θα αναδείξει την ποιότητα του αιγοπρόβειου κρέατος της περιοχής μας αλλά και της Κρήτης γενικότερα. Θα αυξήσει τη ζήτηση του καταναλωτή για το προϊόν και θα προσδώσει την υπεραξία που πρέπει να υπάρχει και για τον κτηνοτρόφο παραγωγό, αλλά και για τους ιδιοκτήτες των χώρων εστίασης όπου θα σερβίρεται», καταλήγει ο κ.Σμπώκος.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΩΓΕΙΑΝΟ ΟΦΤΟ

Το οφτό ή αντικριστό κρέας το έφτιαχναν συνήθως οι βοσκοί μόνο στις ορεινές περιοχές. Ο τρόπος μαγειρέματος ήταν ιδιαίτερα εύκολος για τους βοσκούς, καθώς δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κουζινικά στην ορεινή ύπαιθρο.

Έσφαζαν το ζώο, το έγδερναν και το μοίραζαν σε τέσσερα κομμάτια, τα οποία ονόμαζαν «γουλίδια». Περνούσαν κάθε κομμάτι σε μια ξύλινη σούβλα και το αλάτιζαν.

Κάποιοι βοσκοί ακολουθούσαν μια διαδικασία που ονομαζόταν «οτερμενιά». Δηλαδή, τοποθετούσαν πέτρες για να σχηματίσουν ένα τετράγωνο και σε αυτές έστηναν τις σούβλες με το κρέας.

Στη μέση του τετραγώνου, στην κατάλληλη απόσταση (ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά) τοποθετούσαν μια στοίβα από ξερά ξύλα.

Άναβαν τη φωτιά, για να ψηθεί το κρέας δίπλα στις φλόγες της φωτιάς.

Το κρέας το τοποθετούσαν απέναντι από τη φωτιά (αντικριστά) και όχι επάνω στη φωτιά. Το κρέας το άφηναν σε αυτή τη θέση για 45 λεπτά και μετά το γύριζαν. Το μυστικό για τη νοστιμιά του κρέατος είναι το λίπος.

Πηγή: anogi.gr