Να γιατί το Ρέθυμνο είναι η πιο ερωτεύσιμη πόλη της Ελλάδας! | ΦΩΤΟ 

*Γράφει η Ιωάννα Καψάλη για το Daynight.com.gr

Το καλοκαίρι στην Κρήτη, όσο αντικειμενικά μπορεί να κρίνει μια Κρητικιά, είναι το καλύτερο που μπορεί να ζήσει κανείς συγκριτικά με κάθε άλλο σημείο της Ελλάδας. Το κρητικό καλοκαίρι είναι το στοιχείο εκείνο που κάνει το νησί μας να διαφέρει.

Το Ρέθυμνο ειδικά, η πόλη μας, έχει βάλει κι αυτό το χεράκι του, έχοντας εμπνεύσει αρκετό κόσμο ως πόλη ερωτική αλλά και ως πόλη της επιστροφής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Γιώργος Σταυριανός ενώ κατάγεται από το Ηράκλειο συνέθεσε την «Επιστροφή στο Ρέθυμνο» (με απαγγελία της Κάτιας Δανδουλάκη).

Η μαγεία του καλοκαιριού δημιουργεί άλλα συναισθήματα, περισσότερο ανάλαφρα και ανέμελα. Επιδιώκεις βόλτες, ήλιο,«λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου», όπως μας έμαθε και ο παλιός κινηματογράφος. Στο Ρεθυμνάκι μας, συνδυάζονται όλα τα παραπάνω και αυτό είναι κάτι που το κάνει ξεχωριστό.

Όπως ξεχωριστό είναι και «το μπαλκόνι της αγάπης». Το συνάντησα πρόσφατα σε μια βόλτα που έκανα.

Το μπαλκόνι της αγάπης ανήκει στα πιο ξεχωριστά σημεία του Ρεθύμνου, με απευθείας θέα στη Δύση του ηλίου να χάνεται πίσω από τον ορίζοντα της θάλασσας και τα βουνά. Σε αυτό το μπαλκόνι εμπνεύστηκαν αγάπες του καλοκαιριού καθώς παρακολουθούσαν το ηλιοβασίλεμα να χάνεται, αγάπες που επιχείρησαν να «κλειδώσουν» την φύση τους με ένα λουκέτο.

Το μπαλκόνι αυτό είναι πρόσφατα κατασκευασμένο και έτσι «δικαιολογείται»ο μικρός αριθμός λουκέτων. Ας ελπίσουμε στο μέλλον να μην καταρρεύσει όπως και έγινε στη γέφυρα της αγάπης στο Σηκουάνα πριν δύο χρόνια από το βάρος των αμέτρητων λουκέτων που διαχρονικά κρεμούσαν τα ζευγαράκια ως επίδειξη του έρωτα τους.

Οι εκπλήξεις και οι… καινοτομίες δεν σταματούν στο Ρέθυμνο και στη συνέχεια της βόλτας μου έπεσα πάνω σε αυτό:

Κι αν δεν βλέπεις καλά, μισό λεπτάκι να σε πάω πιο κοντά:

Ω ναι! Παπούτσια κρεμασμένα!  Φαίνεται πως με την πάροδο του καλοκαιριού άλλοι ερωτεύτηκαν και στο τέλος του, άλλοι έμειναν με «τα παπούτσια στο χέρι».

Όπως και να έχει, οι καλοκαιρινοί έρωτες μπορεί να είναι ψηλά στην εκτίμηση όλων μας, όμως οι πρώτες φθινοπωρινές ψιχάλες αρκούν ενίοτε για να σβήσουν αυτήν την καλοκαιρινή συναισθηματική ψευδαίσθηση. Μετά από τις νύχτες πάθους, έντασης και υπόσχεσης, προσγειωνόμαστε κάπως «άγαρμπα» στην πραγματικότητα. Εκεί είναι που αρχίζουμε και αναρωτιόμαστε αν το καλοκαιρινό μας ειδύλλιο μπορεί να αντέξει και στις… κρύες χειμωνιάτικες θερμοκρασίες -ό,τι και αν σημαίνει αυτό…

Παρ΄όλα αυτά, αν δεν δοκιμάσεις, δεν πετυχαίνεις. Κι εμείς δηλώνουμε με σιγουριά πως δεν θα πάψουμε να αγαπάμε! Στην πιο ερωτεύσιμη πόλη της Ελλάδας ζούμε άλλωστε 🙂

Κλείνω με τα όμορφα λόγια που αφορούν το «Επιστροφή στο Ρέθυμνο»:

Ρέθυμνο, καλοκαίρι του 1992: 
Η πόλη αργοξυπνούσε, έτσι καθώς ανηφόριζα από την παραλία. 
Περπάταγες ακριβώς δίπλα μου κι αυθόρμητα σου είπα «καλημέρα». 
Μακριά, το πρώτο φως έσκαγε στη βουνοκορφή 
κι ο ουρανός δεν είχε ίχνος σύννεφο. 

Ρέθυμνο, τέλη καλοκαιριού 1992: 
Ξαναγυρίζω. Δεν είχα άλλη επιλογή. 
Πάντα θα ξαναγυρίζω. 
Δεν είναι απλά ένας τόπος όπου πηγαίνεις, αλλά απ’ όπου επιστρέφεις. 
Με τα μάτια γεμάτα ουρανό. 
Μόνο ουρανό. Τίποτ’ άλλο από έναν βαθύ, καταγάλανο και καθαρό ουρανό. 
Και κατάλαβα πως αυτός ο ίδιος ο ουρανός, θα μ’ ακολουθούσε για πάντα…