«Οι νεκροί ΔΕΝ είναι απλοί αριθμοί», μας υπενθυμίζει ο «Ρεθεμνιώτης»

Έχοντας περάσει αρκετό χρόνο στα σπίτια μας και παρακολουθώντας εδώ και εβδομάδες τα δελτία ειδήσεων και τις αναφορές των ξένων δικτύων, πλέον μπορούμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα για τις χώρες που τα έχουν πάει καλά μέχρι στιγμής και για αυτές που δεν τα έχουν πάει καλά. 

Γράφει ο «Ρεθεμνιώτης» για το Daynight.gr 

Είναι κάτι που πρέπει να τονιστεί πλέον για να καταλάβουμε τι πήγε στραβά σε κάποιες χώρες. Τι ήταν αυτό που οδήγησε κάποιους ηγέτες σε λάθος αποφάσεις και τι ήταν αυτό που μας κάνει ως χώρα να ξεχωρίζουμε και να γινόμαστε αφορμή για θετικά σχόλια από το εξωτερικό. 

Αν εξαιρέσουμε την Ιταλία και την Ισπανία που ίσως πιάστηκαν στον ύπνο και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν, οι άλλες χώρες που ακολούθησαν δεν είχαν δικαιολογία. Η προσοχή τους ήταν στραμμένη αλλού. 

Η Ελλάδα πήρε γρήγορα την απόφαση να μπει σε καραντίνα, ίσως γιατί στην κυβέρνηση γνώριζαν πως το σύστημα υγείας μας είναι αδύναμο και δε θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σε μία έξαρση κρουσμάτων. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται σωστή η επιλογή γιατί όπως βλέπουμε συστήματα υγείας σημαντικά καλύτερα από το δικό μας, δε μπορούν να διαχειριστούν τα κρούσματα και όπως λένε οι γιατροί ασκούν «πολεμική ιατρική». 

 

 

Η Γαλλία έκανε το λάθος να μην ακυρώσει τις δημοτικές εκλογές αν και στην Ιταλία φαίνονταν ήδη τα αποτελέσματα της πανδημίας. Εκεί όμως που εστιάζεται το ενδιαφέρον είναι στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Από την πρώτη στιγμή στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Τραμπ, λόγω των προεδρικών εκλογών δεν ήθελε να δει ύφεση. Κυρίως δεν ήθελε να δει τη Wall Street να καταρρέει. 

Γι΄αυτό και μόλις άρχισε να πέφτει, βγήκε η κεντρική τράπεζα με πακτωλό δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μόλις έπεφτε η Wall τύπωναν λεφτά. Θα λέγαμε πως το μυαλό του το είχε περισσότερο στραμμένο στο πώς θα αντιδράσει στις κάλπες ο κόσμος και όχι αν θα πεθάνουν 50 χιλ. ή 100 χιλ. Ωστόσο, η ανεργία πήγε στα ύψη σε τρεις εβδομάδες. 

 Το ίδιο φοβήθηκε και ο Μπόρις Τζόνσον και μίλησε για ανοσία αγέλης που εξελίχθηκε σε ανοησία αγέλης. Κοίταξαν τα νούμερα και κυρίως το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν  και σκέφτηκαν ότι ίσως οι πτωχεύσεις και χρεοκοπίες να είναι περισσότερες από τα θύματα. Μπορεί και να έβαλαν τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους. Μπορεί να μην πίστεψαν ότι θα έχουν τόσα θύματα. Σε αυτή την κατηγορία μάλλον ανήκει και η Τουρκία, η οποία έχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα και προσπαθεί να το κρύψει αλλά δε θα τα καταφέρει. 

 

 

 

Αυτή η κρίση δεν είναι όπως του 2008. Οι αριθμοί θα πληγούν ό,τι και να γίνει. Μπορεί να αποφύγουν μία μεγάλη ύφεση, αλλά βραχυπρόθεσμα οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Για να μην πούμε και το μακροπρόθεσμο, αφού τα λεφτά που μοιράζονται κάπως θα πρέπει να μαζευτούν στη συνέχεια. Φυσικά και είναι λάθος με τέτοια πανδημία να κοιτάζεις νούμερα. Πρέπει να κοιτάξεις πόσες ανθρώπινες ζωές μπορείς να σώσεις. Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε σε κάποιες χώρες τον αριθμό των θυμάτων να ξεφεύγει. 

Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν περισσεύουν τα λεφτά, αλλά ευτυχώς η ανθρώπινη ζωή μπήκε πιο ψηλά από τις επιπτώσεις στην οικονομία. Τώρα κάποιες άλλες χώρες σκέφτονται να αρχίσουν σιγά-σιγά να αφαιρούν μέτρα για να ξεκινήσει πάλι η οικονομία. Ελπίζω εμείς να μη βιαστούμε. Ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στις χώρες που θα ανοίξουν πρώτα και μετά ας αποφασίσουμε. 

Την καλημέρα μας!

Διαβάστε εδώ περισσότερες σκέψεις από τον Ρεθεμνιώτη