Ρέθυμνο: Γέμισε ασφυκτικά το Ωδείο στην ομιλία του Νίκου Κοτζαμπασάκη | ΦΩΤΟ

Πλήθος κόσμου αποδέχθηκε την πρόσκληση του Νίκου Κοτζαμπασάκη, υποψήφιου βουλευτή του ΚΙΝΑΛ στο Ρέθυμνο, σε μια ομιλία-γνωριμία με αφορμή το νέο του ξεκίνημα στο πολιτικό στερέωμα.

Γράφει η Ιωάννα Καψάλη για το Daynight.gr

Εκατοντάδες άνθρωποι προσήλθαν στο Ωδείο Ρεθύμνου για να τον στηρίξουν, να τον ακούσουν ή ακόμη και να τον γνωρίσουν καλύτερα και να του ευχηθούν καλή αρχή!

Η εκδήλωση γνωριμίας πραγματοποιήθηκε σε ένα όμορφο κλίμα στον υπαίθριο χώρο έξω από το Ωδείο, στον οποίο οι υποστηρικτές του Νίκου Κοτζαμπασάκη είχαν την ευκαιρία να κεραστούν μια ρακή ή ποτό και να μιλήσουν μαζί του. Λίγο αργότερα, η αίθουσα «Παντελής Πρεβελάκης» γέμισε ασφυκτικά από τον κόσμο που ανυπομονούσε να αρχίσει η ομιλία.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές του, ο Σταύρος Αρναουτάκης, Περιφερειάρχης Κρήτης, ο οποίος σηκώθηκε στο βάθρο για να απευθύνει λίγα λόγια για ένα ένθερμο ξεκίνημα. Μεταξύ άλλων, επεσήμανε ότι: «Βρίσκομαι με μεγάλη χαρά στο ξεκίνημα μιας ελπιδοφόρας και δυναμικής πολιτικής πορείας ενός νέου ανθρώπου, αυτοδημιούργητου και επιτυχημένου δικηγόρου που αποφάσισε να συμβάλλει στην προσπάθεια για την ανάκαμψη της δημοκρατικής παράταξης, για την επικράτηση των δυνάμεων της λογικής και της υπευθυνότητας».

Με θερμά λόγια μίλησε και ο Δημήτρης Ξενάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος τόνισε ότι: «Πρόκειται για έναν υποψήφιο που προέρχεται από την κοινωνία και μ’ αυτή θα πορευτεί στο δύσκολο κοινοβουλευτικό έργο της επόμενης ημέρας».

Ακολούθησε η ομιλία του Νίκου Κοτζαμπασάκη, ο οποίος βαθιά συγκινημένος ανέφερε ότι: «Πρέπει να ξεπεράσω τη βαθιά μου συγκίνηση για την αγάπη, για την υποστήριξή σας, που μου χαρίζει μια από τις ωραιότερες βραδιές της ζωής μου».

Μεταξύ άλλων, έκανε λόγο για την χώρα και για τους λάθος ανθρώπους που την διαχειρίζονται: «Ειλικρινά, φίλες και φίλοι, θα ήμουν ευτυχής, εάν αυτή τη σταθερή απόφασή μου να μην αναμειχθώ στα κοινά πράγματα δεν την ανέτρεπε η ραγδαία οπισθοδρόμηση της χώρας τα τελευταία χρόνια, εάν το 2015, που θεωρώ έτος-τομή στη διαχείριση της κρίσης, δεν μας προέκυπτε ως διακυβέρνηση της χώρας το καταστροφικό σχήμα των Συριζα-Ανελ».

Επιπλέον, τόνισε στη διάρκεια της ομιλίας του, ότι η απόφασή του να αναμειχθεί στα κοινά του Ρεθύμνου, υπήρξε καθοριστική λόγω της αγωνίας των συμπολιτών του και κυρίως, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, της αίσθησης που έχουν χιλιάδες Ρεθυμνιώτες ότι ο τόπος μας είναι ορφανός, ότι δικάζεται ερήμην και χωρίς συνήγορο!

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ που ακολουθεί:

 

[Best_Wordpress_Gallery id=”140″ gal_title=”Νίκος Κοτζαμπασάκης Ρέθυμνο”]

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του υποψηφίου βουλευτή με το Κίνημα Αλλαγής στο Ρέθυμνο Νίκου Κοτζαμπασάκη:

«Κυρίες και κύριοι, Φίλες και Φίλοι,

Και τώρα πρέπει να ξεπεράσω τη βαθιά μου συγκίνηση για την αγάπη, για την υποστήριξή σας, που μου χαρίζει μια από τις ωραιότερες βραδιές της ζωής μου -και θα σας ευγνωμονώ πάντα γι’ αυτό- για να σας ξεδιπλώσω το όνειρό μου, το κοινό μας όνειρο, για το Ρέθυμνο, την Κρήτη, την πατρίδα μας.

Γιατί αυτό που ζεσταίνει τις καρδιές μας αυτήν την κρύα νύχτα του χειμώνα, το αόρατο νήμα που συνδέει τη μεγάλη συντροφιά μας, δεν είναι κανένα συμφέρον και μάλιστα προσωπικό, δεν βλέπω κανέναν εδώ απόψε από ιδιοτέλεια ή υποχρέωση, είναι μόνον το πάθος μας για το Ρέθυμνο, είναι η αγάπη μας για την Κρήτη και την Ελλάδα, είναι η πίστη μας ότι η φωνή του Ρεθύμνου μπορεί και πρέπει να είναι πιο ισχυρή, ότι μπορούμε καλύτερα!!!

Απόψε το Ρέθυμνο στέλνει ένα βροντερό μήνυμα σ’ ολόκληρη την Κρήτη, σ’ ολόκληρη τη χώρα: φτάνει πια η παρακμή, πρέπει να βάλουμε τέλος στο διχασμό, τον κατήφορο της δημόσιας ζωής, της χώρας μας, πρέπει η πατρίδα μας να επιστρέψει στην κανονικότητα, ο Ελληνισμός όπου γης να αναταχθεί, οι νέοι μας που μετανάστευσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα μας, να τιθασεύσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα και να θωρακίσουμε την Ελλάδα για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε!!!

Απόψε οι πολίτες του Ρεθύμνου, όλες οι γενιές και οι ηλικίες, οι εργάτες, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι επιχειρηματίες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι φοιτητές μας, πέρα από χρώματα και ιδεοληψίες, είναι εδώ και είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι να γυρίσουν σελίδα, να αναστήσουν την ελπίδα που τελικά δεν ήρθε, γιατί απλά η Ιστορία θα καταγράψει ότι ήταν ψευδεπίγραφη, ότι πήγε τη χώρα πίσω, ότι ανατέθηκε σε λάθος ανθρώπους!!!

Φίλες και φίλοι,

Όταν αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση της Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής Φώφης Γεννηματά και των εκπροσώπων του Κινήματος στο Ρέθυμνο -τους οποίους ευχαριστώ θερμά και από το βήμα αυτό- να είμαι υποψήφιος στις επόμενες Βουλευτικές Εκλογές, την έκπληξη των οικείων μου, των φίλων μου, διαδέχθηκε η εξ αγάπης απορία- που φαντάζομαι διακατέχει και πολλούς από εσάς εδώ σήμερα: γιατί υποψήφιος τώρα, γιατί στα κοινά πράγματα σήμερα,  στη δύσκολη εποχή, γιατί με το Κίνημα Αλλαγής;;;

Η απάντηση ήταν και είναι αβασάνιστη-και ευχερής: είναι αλήθεια ότι, παρότι ανέκαθεν ανήσυχος και διαρκώς ενδιαφερόμενος για τα κοινά πράγματα, μια που αυτό επέβαλε και η αγωγή, αλλά και η καταγωγή μου και η οικογενειακή μου παράδοση, παρόλο που σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις δέχθηκα εξαιρετικά τιμητικές προτάσεις να συμμετάσχω στα κοινά πράγματα από διάφορα μετερίζια, εντούτοις αρνήθηκα.

Και τούτο κατεξοχήν διότι πίστευα και πιστεύω ακράδαντα ότι είναι αδύνατο και αδιανόητο να διεκδικήσεις την ευθύνη της εκπροσώπησης των συνανθρώπων σου αν δεν έχεις αποδείξει στο στίβο της ζωής ότι μπορείς, ότι μάχεσαι, ότι πετυχαίνεις τους στόχους σου. Πώς άραγε μπορείς να εμπνεύσεις, με ποια αυτοπεποίθηση πείθεις άλλους ανθρώπους, αν δεν έχεις πείσει τον εαυτό σου;;;  Αν δεν έχεις σμιλευτεί στην κοινωνία, στις χαρές, τις λύπες, τις καθημερινές αγωνίες και ανάγκες των ανθρώπων, αν δεν γνωρίζεις τα προβλήματα του τόπου σου και δεν έχεις κοινωνήσει τα όνειρα των συμπολιτών σου, εάν δεν έχεις ένα ένσημο, εάν δεν έχεις βιώσει την αγωνία της επιβίωσης, αν δεν έχεις “ματώσει” για το μεροκάματο, αλλά είσαι απλώς κληρονόμος πολιτικής ή οικονομικής προίκας ή προιόν του κομματικού σωλήνα;;;

Και δεν είναι άραγε αυτή η στρέβλωση στην εκπροσώπηση της κοινωνίας μία από τις κύριες αιτίες της κρίσης όχι μόνον της οικονομικής, αλλά και της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας μας;;; Ασφαλώς ναι.

Ειλικρινά, φίλες και φίλοι, θα ήμουν ευτυχής, εάν αυτή τη σταθερή απόφασή μου να μην αναμειχθώ στα κοινά πράγματα δεν την ανέτρεπε η ραγδαία οπισθοδρόμηση της χώρας τα τελευταία χρόνια, εάν το 2015, που θεωρώ έτος-τομή στη διαχείριση της κρίσης, δεν μας προέκυπτε ως διακυβέρνηση της χώρας το καταστροφικό σχήμα των Συριζα-Ανελ.

Εκτός από το Μνημόνιο Τσίπρα που αφανίζει τη μεσαία τάξη, για να παραμείνει στην εξουσία το μόρφωμα αυτό, που λειτουργεί με όρους νεποτισμού και αριβισμού, παρέας, αν όχι φατρίας, που προσπαθεί ανεπιτυχώς επί τρία χρόνια να αποκτήσει χαρακτηριστικά συμπαγούς και συντεταγμένης Κυβέρνησης, κατέλυσε κάθε διάκριση εξουσιών, διαμορφώνει σιαμαίες σχέσεις με γκρίζα, εάν όχι μαύρα, επιχειρηματικά συμφέροντα για να υποστηρίζεται, ενώ την ίδια στιγμή υποδύονται τους φίλους του λαού, και υποβάλλεται πρόθυμα σε κάθε είδους κυβίστηση και υπόκλιση ενώπιον του εξωτερικού παράγοντα, ακόμη και σε βάρος των εθνικών συμφερόντων, για λίγες ημέρες παραμονής, στην ανέλπιστη γι΄αυτούς εξουσία!!!

Το χειρότερο, όμως, δεν είναι ότι ανήλθαν στην εξουσία συνειδητά ψευδόμενοι-γιατί ούτε στα νταούλια τους μπορούσαν να χορεύουν οι αγορές, στις οποίες αποτυχημένα προσφεύγουν σήμερα, ούτε η κα Μέρκελ πήγε στο σπίτι της, αλλά εκείνοι προσέρχονται, υπάκουοι και πειθήνιοι, κάθε τρεις και λίγο στο δικό της, ως ικέτες για να τους διασώσει, δεν είναι ότι δηλητηρίασαν την κοινωνία και έσπειραν το μίσος για τους πολιτικούς τους αντιπάλους, τους οποίους ως ανθρωποφάγοι βάπτιζαν αβασάνιστα προδότες, αυτό το μίσος που σήμερα εκτρέφει το ακροδεξιό τέρας, που φυσικά στρέφεται εναντίον τους, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της Δημοκρατίας-ποιοι, εκείνοι που αποκαλούσαν τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό της χώρας Πινοσέτ!!!

Το χειρότερο είναι ότι συνεχίζουν να ψεύδονται και να εκμαυλίζουν αδιάκοπα την κουρασμένη και ταλαιπωρημένη κοινωνία, φτωχοποιώντας συνειδητά τη μεσαία τάξη, μπαχαλοποιόντας την αυτοδιοίκηση, με τη θέσπιση της απλής αναλογικής του “Κλεισθένη, και ταυτόχρονα προσλαμβάνοντας αδιαφανώς δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους-κομματικούς φίλους για να παραμένουν στην πολιτική ζωή- σε βάρος φυσικά του ταλαίπωρου εμπόρου, επαγγελματία, αγρότη, ιδιωτικού υπαλλήλου που τους πληρώνει!!!

Απέναντι σε ένα ψέμα που τείνει να γίνει καθεστώς και σε μια Κυβέρνηση που αποπειράται να γίνει καθεστώς με το ψέμα, τη σκανδαλολογία, το διχασμό κανείς δεν μπορεί πια να μείνει απαθής και αμέτοχος. Δεν αρκεί το δημόσιο σχόλιο στο Διαδίκτυο ή το άρθρο στην εφημερίδα, πρέπει πια η μάχη απέναντι στο ψέμα, ενάντια στην παρακμή, η μάχη για την ανάταξη της πατρίδας μας, για την παραγωγική και δημιουργική Ελλάδα, για την αξιοπρέπεια των Ελλήνων, για τη νέα γενιά να δοθεί από την πρώτη γραμμή!!!

Και, φυσικά, για την  απόφασή μου να εκτεθώ στην κρίση σας υπήρξε καταλυτική η αγωνία των συμπολιτών μου, η επίμονη δική σας διαπίστωση και συνάμα παρότρυνση: έχει άραγε το Ρέθυμνο εκπροσώπηση, πού είναι η φωνή του, πάνω από όλα η οικογένεια, η δουλειά μας, αλλά ο τόπος μας, ποιος τον υποστηρίζει;;;; Την απάντηση δίνετε σήμερα με τη συγκλονιστική παρουσία σας, στη διαπίστωσή σας έρχεται να απαντήσει η υποψηφιότητά μου, που ασφαλώς είναι προσωπική απόφαση, αλλά και που τελικά προέκυψε από την αίσθηση χιλιάδων Ρεθυμνιωτών ότι ο τόπος μας είναι ορφανός, ότι δικάζεται ερήμην και χωρίς συνήγορο!!!

Κυρίες και κύριοι,

Η υποψηφιότητά μου με το Κίνημα Αλλαγής ήταν μια αυτονόητη επιλογή. Γιατί πέραν από τις ιστορικές, οικογενειακές αναφορές του καθενός μας, η πολιτική ένταξη δεν αποτυπώνει τελικά παρά τη στάση ζωής μας απέναντι στα μεγάλα ερωτήματα: ποια κοινωνία θέλουμε, πώς φανταζόμαστε τη χώρα μας, σε ποια Ευρώπη, πώς εξελίσσεται ο κόσμος;;; Και η προσέγγισή μου, η στοίχισή μου από παιδί στις αξίες της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης της χώρας ήταν, είναι και θα είναι αταλάντευτη, γιατί πέρα και πάνω από όλα η Παράταξη αυτή, η Ελληνική Κεντροαριστερά,  το Προοδευτικό Κέντρο, ανεξάρτητα από τις ιστορικές μεταλλάξεις της, πέρα από τα λάθη της, δικαιώθηκε πάντα, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι σήμερα, στις μεγάλες επιλογές της, κράτησε όρθια τη χώρα και την κοινωνία στις δύσκολες περιόδους, υπήρξε πάντα η παράταξη της προόδου και της κοινωνικής προστασίας, όντας πάντοτε πατριωτική, η παράταξη του μέτρου, του διαλόγου, η παράταξη που έκλεινε τις πληγές των εμφυλίων, που άλλοι ως σκελετούς από την ντουλάπα εξάγουν σήμερα, προκειμένου διά των ψευδεπίγραφων πολιτικών διπόλων ποδοσφαιρικού τύπου να επιβιώνουν!!!

Δεν πιστεύω στην ανάπτυξη χωρίς τον άνθρωπο, δεν πιστεύω στη λειτουργία της οικονομίας ερήμην της κοινωνίας, αλλά πρεσβεύω ότι το κρατικοδίαιτο πελατειακό σύστημα κατέστρεψε τη χώρα, νόθευσε τη Δημοκρατία και ανήκει οριστικά πια στο παρελθόν, πρέπει πια η κλυδωνιζόμενη Σοσιαλδημοκρατία, που αποτελεί ανάχωμα στο ρατσισμό και στον άγριο καπιταλισμό,-άλλωστε μην ξεχνούμε ότι τα σκληρά Μνημόνια μας τα επέβαλαν οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης- να παραμείνει φιλελεύθερη στα οικονομικά ζητήματα και σοσιαλιστική στα κοινωνικά, με καθαρές, κόκκινες γραμμές απέναντι στο σκληρό πυρήνα του τραπεζικού κατεστημένου, του καπιταλισμού – καζίνο, σταθερός εκφραστής του κόσμου της εργασίας και της παραγωγής.

Και είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ ως κύριος πυλώνας της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης της χώρας πλήγωσε χιλιάδες ανθρώπους εξαιτίας συμπεριφορών κάποιων στελεχών του-που εν τω μεταξύ το ίδιο απέβαλε και με τους νόμους του οδήγησε στη φυλακή, μόνο αυτό, λες και άλλα κόμματα εξουσίας, διέθεταν μόνον άμεμπτους και αμόλυντους!!! Είναι ίσως αλήθεια ότι κατά την διαχείριση της κρίσης έγιναν επί μέρους λάθη-με τη συνέργεια, συνειδητή ή μη και των δανειστών μας.

Είναι αλήθεια, που επιλέγουν κάποιοι να ξεχνούν, όπως ο Πρωθυπουργός, καθότι συγκυβερνά με βασικά στελέχη της, ότι τη δημοσιονομική κρίση στη χώρα δημιούργησε η Κυβέρνηση Καραμανλή, ότι η αμετροεπής διακυβέρνηση της χώρας δημιούργησε την κρίση, που έφερε και το Μνημόνιο, όπως προφανώς δέχεται και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, εξ ου και δεν ψήφισε ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον βασικό Υπουργό της Προκόπη Παυλόπουλο, λόγω των χιλιάδων προσλήψεών, ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, παρόλο που με λύπη μου βλέπω να επαναφέρει στο προσκήνιο πολλούς από τους σκελετούς που έκρυβε στην ντουλάπα της αυτή η διακυβέρνηση, των οποίων το ονοματεπώνυμο φέρει η πτώχευση και η κρίση, παρόλο που παρά τις δηλώσεις του και τις προθέσεις του ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας παραμένει δέσμιος των αγκυλώσεων της συντηρητικής παράταξης, των τζακιών και των βαρόνων της, χωρίς ταυτόχρονα να πείθει ότι μπορεί σθεναρά να υπερασπισθεί το όποιο Κοινωνικό Κράτος απέμεινε από την κρίση, ότι μπορεί να ελέγξει τις ακραίες διχαστικές φωνές στο κόμμα του, που συχνά πυκνά επικρατούν.

Αλλά είναι και αλήθεια ότι από την πρώτη στιγμή το ΠΑΣΟΚ κοίταξε στα μάτια την κρίση ανέλαβε τις ευθύνες του και έβαλε πλάτη, καταρρέοντας, για να διασωθεί η χώρα, διαμορφώνοντας το μηχανισμό στήριξης, που όπως αποδείχθηκε, δυστυχώς μέσα από Ζάππεια, πλατείες τότε αγανακτισμένων καθηγητών και νυν μνημονιακών Υπουργών και δημοψηφίσματα, με απροσμέτρητο τίμημα για τη χώρα και την κοινωνία ότι ήταν μονόδρομος: θυμίζω απλώς ότι η Ντόρα Μπακογιάννη και το κόμμα της ψήφισε το Μνημόνιο της Κυβέρνησης Παπανδρέου. Και αυτό αρκεί.

Είναι επίσης αλήθεια ότι η Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη της χώρας άλλαξε την Ελλάδα και δεν υπάρχει ούτε μία κοινωνική δομή, ούτε μία μεγάλη υποδομή της χώρας που να μη φέρει τη σφραγίδα της-όλοι μας, και όσοι δεν έχουμε ή δεν είχαμε ποτέ κομματικά αξιώματα ή κυβερνητικές θέσεις, θα είμαστε πάντα περήφανοι για το ΕΣΥ του Γιώργου Γεννηματά, για το έργο της Μελίνας Μερκούρη στον πολιτισμό, το ΑΣΕΠ του Σάκη Πεπονή, την ένταξη στην Ευρωζώνη, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαική Ένωση.

Και είναι τέλος αλήθεια ότι από το 2012 μέχρι σήμερα που στο Ρέθυμνο δεν εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά, το έλλειμμα είναι προφανές και η σύγκριση καταλυτική: επειδή δεν είμαστε εδώ απόψε για να καταγγείλουμε, να αντιπαρατεθούμε, αλλά να ελπίσουμε, να ονειρευτούμε, αρκεί κανείς να κλείσει για μια στιγμή τα μάτια του και να αναλογισθεί, τρία και πλέον χρόνια ποια μεγάλη θετική παρέμβαση θυμάται για τη χώρα, μια τομή έγινε στο Ρέθυμνο;;;

———————————————————————————–

Και στο ερώτημα σας, γιατί υποψήφιος με το Κίνημα Αλλαγής τώρα, στη δύσκολη ώρα της Παράταξης, η απάντηση είναι επίσης ευχερής:

-γιατί η χώρα δεν θα επανέλθει ποτέ στην κανονικότητα χωρίς μία συγκροτημένη κεντροαριστερά, πέραν της κεντροδεξιάς, όπως σε όλες τις δυτικές ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, εάν το προοδευτικό κέντρο δεν επανακαταλάβει τη θέση που του ανήκει στο πολιτικό στερέωμα, εάν δεν επανακάμψει μαζί με τη μεσαία τάξη, την οποία και διαχρονικά εκφράζει.

-γιατί πέραν του ότι οι δημοσκοπήσεις δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα στην κοινωνία, πιστεύω ακράδαντα στην μνήμη, την κρίση και τη δύναμη των Ρεθυμνιωτών, που, όπως έχουν κάνει πολλές φορές στην Ιστορία μας, θα διαψεύσουν τις προβλέψεις, με καθαρή ψυχή και το χέρι στην καρδιά θα αποφασίσουν ποιοι μπορούν και πρέπει να τους εκπροσωπούν, ακόμη και πέρα από χρώματα και κόμματα, ποιοι μπορούν να πάνε το Ρέθυμνο, την Κρήτη ψηλότερα!!!

-γιατί δεν βρήκα στη ζωή μου, εκτός από την αγάπη και την υποστήριξη των γονέων μου, τίποτα εύκολο. Για την ακρίβεια τώρα πια, μετά από χιλιάδες μέρες και νύχτες αγώνα και αγωνίας για να υπερασπισθώ συμπολίτες μας, με απωθεί το εύκολο, με γοητεύει το δύσκολο. Η υποψηφιότητά μου δεν αποτελεί ηρωισμό, ούτε αυτοθυσία-και δεν ζητώ την υποστήριξή σας από συμπάθεια, αλλά ως συνειδητή επιλογή. Στους φίλους, που φοβούνται ότι στη δύσκολη αυτή συγκυρία θα ‘καώ” , απαντώ: δεν καίγεται αυτός που άναψε ένα κερί στο σκοτάδι.

Αλλά θα καίγεται εσαεί εντός του αυτός που έμεινε για πάντα στα σκοτεινά!!!

———————————————————————————–

 

 

Φίλες και φίλοι,

Και τώρα τι κάνουμε;;;

Πώς πορευόμαστε μετά από δέκα χρόνια κρίσης, την οποία ανακυκλώσαμε σε μεγάλο μέρος της, πυροβολώντας τα πόδια μας, με άσκοπες αντιπαραθέσεις και εσωτερικές διενέξεις, με αποτέλεσμα οι δανειστές να επιβάλλουν τους όρους τους, χειρότερους σε κάθε επόμενο Μνημόνιο, όταν άλλες χώρες όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία, ομονόησαν ως κοινωνίες και ασφαλώς οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ και πέρασαν τον κάβο;;;

Η επιλογή μας είναι μονόδρομος; να ανορθώσουμε τη μεσαία τάξη, να παράξουμε πλούτο για να μπορούμε να στηρίξουμε το Κοινωνικό Κράτος και να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό. Δεν θα πάμε πουθενά ή μάλλον θα πάμε οριστικά σε καθεστώς μπανανίας. Χωρίς ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που θα αναδιοργανώσει εκ τους μηδενός τις κρατικές δαπάνες, θα δώσει έμφαση στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες, στα υψηλής προστιθέμενης αξίας προιόντα μας και θα παντρέψει τα πλεονεκτήματα και τους παραγωγικούς τομείς της χώρας σε μια αδιάσπαστη ενότητα και ταυτότητα, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο.

Κυρίες και κύριοι,

Δεν υπάρχει χώρα περήφανη με το ένα χέρι δήθεν επαναστατικά υψωμένο και το άλλο προτεταμένο για ικεσία από τους ισχυρούς του Κόσμου.

Δεν νοείται αξιοπρέπεια με τους Έλληνες στις ουρές για τη λήψη επιδομάτων, και

Δεν θα υπάρχει χώρα στην επόμενη γενιά, αν στα επόμενα πέντε χρόνια δεν διαμορφώσουμε τις προυποθέσεις, ώστε τα νέα παιδιά να παραμένουν στη χώρα, να εργάζονται, να επιχειρούν, να δημιουργούν οικογένειες.

Τέλος, ο Ελληνισμός ως ιδέα θα φθίνει, εάν εμείς δεν πιστέψουμε στη διαχρονική δύναμη του, εάν αντί να καταργούμε την αρχαία ελληνική παιδεία μας, δεν αναδείξουμε τον πλούτο του πολιτισμού μας, τον Τρόπο και τον Τόπο Ζωής μας μέσα στην Ιστορία: το Μουσείο του Αρχαιολογικού χώρου της Ελεύθερνας που μόλις προτάθηκε και ευχόμαστε αίσια την έκβαση, ως Ευρωπαικό Μουσείο της Χρονιάς δείχνει το δρόμο!!!

————————————————————————————

Ισχυρή και περήφανη Ελλάδα είναι η Ελλάδα που θα διασφαλίζει τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, που θα σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων στο έδαφός της, αλλά θα απαιτεί και το σεβασμό των ελληνικών μειονοτήτων και τα δικαιώματα των Ελλήνων όπου γης.

Ισχυρή, ωστόσο, και περήφανη δεν είναι, δεν μπορεί να είναι μία χώρα, που υπογράφει Συμφωνίες, με τις οποίες αναγνωρίζεται η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική εθνότητα σε μη δικαιούμενους Σκοπιανούς, ενώ υποτίθεται ότι με τη Συμφωνία επρόκειτο να λυθεί το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων, που ήταν και το μόνο επίδικο, οι οποίοι πληροφορούμαστε ότι επιχαίρουν διότι θα διδάσκεται επιτέλους στην Ελλάδα η “μακεδονική” γλώσσα [!!!] Περήφανη δεν μπορεί να είναι μια χώρα, που υπογράφει Συμφωνίες, τις οποίες ο ένας εκ των δύο κυβερνητικών συνεταίρων, έστω λεκτικά, καταγγέλει ως προδοτικές και προιόν δωροδοκιών και δεν ιδρώνει το αυτί ουδενός, αλλά το Μέγαρο Μαξίμου τις υπερασπίζεται σθεναρά και με έπαρση, Συμφωνίες που δεσμεύουν τη χώρα στο διηνεκές, αλλά που δεν είναι προιόν εθνικής συνεννόησης και δεν κατάλαβε κανείς, εκτός από τους υπογραφείς τους, τι κερδίσαμε από αυτές!!!

Στα νερά της Λίμνης των Πρεσπών πνίγηκε μεγάλο μέρος από την περηφάνια των Ελλήνων, ιδίως των Μακεδόνων μας, και διαμορφώθηκαν τετελεσμένα σε βάρος της χώρας μας. Την τραγική αυτή συμφωνία όχι μόνον δεν θα κυρώσω ποτέ, αλλά εάν με τιμήσετε με την εμπιστοσύνη σας και έχει ήδη κυρωθεί, η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία μου θα αφορά την καταγγελία της, την οποία ήδη, με σειρά εξειδικευμένων συναδέλφων, επεξεργάζομαι!!!

 

Φίλες και φίλοι,

Αν η Κρήτη είναι το πετράδι στο στέμμα της Μεσογείου, το Ρέθυμνο ως ένας από τους μικρούς, αλλά πολλαπλάσια δυναμικός σε σχέση με το μέγεθός του, Νομός της είναι ένα ξόμπλι, ένα κόσμημα του Νησιού, την ταυτότητα και τον πνευματικό, οικονομικό και αξιακό πλούτο του οποίου, δύσκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε χωρίς την παράδοση, τα προιόντα, την πνευματική παραγωγή, τους ανθρώπους, την μακρόσυρτη στους αιώνες αριστοκρατική διάρκεια του, εν ολίγοις την πρεπιά του Ρεθύμνου.

Το Ρέθυμνο δεν είναι πια και δεν θα ξαναγίνει ποτέ “παντέρμο”. Αλλά η πρόοδος στον Ιστορικό Χρόνο δεν προκύπτει από την αναμέτρηση με το παρελθόν-αλοίμονο αν δεν κερδίζαμε. Συνάγεται από το συγχρονισμό με τις εξελίξεις του παρόντος και κατεξοχήν από την προπαρασκευή για το μέλλον, την προβολή του τόπου στο μέλλοντα χρόνο, το όραμα μας για το πώς θέλουμε να είναι ο τόπος μας, με ποιο πολιτιστικό, παραγωγικό και περιβαλλοντικό φορτίο θα προικίσουμε την επόμενη γενιά, ώστε στην αναμέτρηση μας με την Ιστορία να αποβούμε νικητές.

Είναι, αλήθεια ότι τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες το Ρέθυμνο έκανε άλματα μπροστά που κατέστησαν το Νομό μας οικονομικά βιώσιμο για τους κατοίκους του και θελκτικό προορισμό για τους επισκέπτες του. Η ακραία οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα μας, αργότερα ίσως, αλλά με την ίδια εν πολλοίς ένταση έπληξε το Ρέθυμνο και ιδίως κλάδους κρίσιμους για την παραγωγική διαδικασία, ιδίως τον κατασκευαστικό, αλλά και την αγροτοκτηνοτροφία, λόγω του υψηλού πια κόστους παραγωγής και των χαμηλών τιμών των προιόντων, με αποτέλεσμα να πληγούν έμμεσα και εξ αντανακλάσεως και οι εξαρτώμενοι κλάδοι της οικονομίας, ιδίως το λιανικό εμπόριο. Χιλιάδες συμπολίτες μας την τελευταία ιδίως εξαετία βρέθηκαν χρεωμένοι στις Τράπεζες, στο Δημόσιο κλπ, χωρίς δυνατότητα εναλλακτικής απασχόλησης και επιχειρηματικής δραστηριότητας, εκτός από εκείνους που, εγκαταλείποντας τις προγενέστερες δραστηριότητές τους, στράφηκαν στον Τουρισμό, είτε ως εργαζόμενοι είτε ως επιχειρούντες ιδίως στον αγροτουρισμό και στην παραθεριστική κατοικία.

Από την άλλη είναι πια δυστυχώς καθαρό και τείνει να παγιωθεί ως δεδομένο ότι το εισοδηματικό επίπεδο των επισκεπτών μας δεν αντιστοιχεί στις δυνατότητές μας, ότι ο τόπος μας έχει τις περιβαλλοντικές, κλιματικές, γαστρονομικές, πολιτιστικές προδιαγραφές να προσελκύσει τουρισμό υψηλότατου κατά κεφαλήν εισοδήματος, και πάντως υψηλότερου από τη μάζα των τουριστών ιδίως των φτηνών πακέτων all inclusive, που αφενός μεν διατηρούν πολύ χαμηλό, στα όρια της επιβίωσης, τον κύκλο εργασιών των τουριστικών επιχειρήσεων και αφετέρου δεν προσδίδεται ουδεμία προστιθέμενη αξία στην τουριστική ταυτότητα του Ρεθύμνου, καθότι ούτε με τη γαστρονομία του τόπου μας έρχονται σε επαφή, άρα τα προιόντα μας δεν διατίθενται, ως όφειλε, στην τουριστική αγορά, ενώ η διασύνδεση της υψηλής ποιότητας διαμονής, με τη γαστρονομία, τον πολιτισμό και τα ιστορικά μνημεία μας, θα αρκούσε για να διαμορφώσει μια ταυτότητα υψηλής προστιθέμενης αξίας, άρα και απόδοσης.

Απέναντι, ωστόσο, στην αξιέπαινη σε συνθήκες ακραίας κρίσης και τραπεζικής ασφυξίας ιδιωτική πρωτοβουλία είτε στο επίπεδο της ανέγερσης και ανακαίνισης ξενοδοχειακών μονάδων και παραθεριστικών κατοικιών είτε στο επίπεδο των εξαιρετικών επιχειρήσεων παραγωγής και μεταποίησης τοπικών προιόντων η Πολιτεία, το Κράτος ποια συνδρομή έχει παράσχει;;; Έχει υποστηρίξει επαρκώς την επιχειρηματικότητα, ενστερνίζεται το ρίσκο και την καθημερινή αγωνία των επαγγελματιών;;; Φοβούμαι πως όχι.

Διότι, εάν είχε κατανοήσει την επιστροφή στα κρατικά ταμεία και την υπεραπόδοση των σχετικών δημόσιων επενδύσεων, που θα αναβάθμιζαν σε συνδυασμό με την επιχειρηματική πρωτοβουλία, το τουριστικό μας προιόν, δεν θα είχε διατηρήσει ως καθαρή πλέον προσβολή στο λαό της Κρήτης με διαχρονική την ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων το Βόρειο Οδικό Άξονα στην κατάσταση που βρίσκεται και με τις εξ  αυτού συνέπειες, στον οποίο οι εργασίες παρά τους ισχυρισμούς των κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια ψευδομένων κυβερνώντων δεν θα ξεκινήσουν πριν το 2021. Αν είχε παρατηρήσει τη μεθοδολογία με την οποία λειτουργούν ανταγωνιστικές μεσογειακές χώρες στον Τουρισμό θα είχε ήδη μεριμνήσει για τη μελέτη και την κατασκευή ενός γηπέδου γκολφ στο Νομό Ρεθύμνου, που πρέπει να σχεδιαστεί άμεσα. Θα είχε ήδη οργανώσει και λειτουργήσει τη Σχολή Τουρισμού στο Ρέθυμνο, που είναι κατόπιν της απόφασης του Πανεπιστημίου και της παραχώρησης του χώρου από την Αυτοδιοίκηση απλώς ζήτημα πολιτικής βούλησης. Και ασφαλώς θα είχε μεριμνήσει για το σχεδιασμό ενός νέου μεγάλου σύγχρονου Νοσοκομείου στο Ρέθυμνο, αντί να απολογούμαστε γιατί δεν λειτουργεί ιατρείο του ΕΟΠΠΥ στο Ρέθυμνο, ώστε να προωθήσουμε τον ιατρικό τουρισμό, και θα αναβάθμιζε το Πανεπιστήμιο Κρήτης με ένα Διεθνές Κέντρο Λαογραφίας, αξιοποιώντας τη δύναμη των ανθρώπων μας που καλλιεργούν την παράδοσή μας στα πλαίσια του Τμήματος Φιλολογίας, το οποίο θα προσέλκυε υψηλού επιπέδου επισκέπτες. Πόσο θα αποφόρτιζε την Πόλη του Ρεθύμνου και ιστορικά της κτίρια, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία τουριστικής προβολής και δραστηριοτήτων, η διαμόρφωση ενός ενιαίου Διοικητικού Κέντρου στις νότιες παρυφές του Ρεθύμνου, που θα συγκέντρωνε το σύνολο ή κατά το δυνατόν τις Υπηρεσίες μας, πόσο κόστος ετήσιο θα αποφεύγαμε από την εκμίσθωση ακινήτων από το Δημόσιο, το Δήμο κλπ, που θα αρκούσε αθροιστικά και σε βάθος χρόνου για την δημιουργία ενός τέτοιου Κέντρου και πόσο θα εξυπηρετούσε μια τέτοια τομή και δομή τους πολίτες;;;

Αν η Πολιτεία και οι εκπρόσωποί της έβλεπαν λίγο μακρύτερα, ήδη έπρεπε να έχουν διαμορφωθεί χαμηλού κόστους, αλλά χρησιμοποιούμενα από υψηλού επιπέδου επισκέπτες, ελικοδρόμια, εάν είχε τη στοιχειώδη πρόνοια για το δικαίωμα ενός Νομού στην προσβασιμότητα θα είχε σκύψει πάνω στο μεγάλο ζήτημα της ακτοπλοικής σύνδεσης του Ρεθύμνου, που ασφαλώς θα υποστήριζε και το τουριστικό προιόν του Νομού μας.

Θα παρατηρήσατε ασφαλώς ότι ζητώ πολλά-και μαζεμένα. Όχι, στην πραγματικότητα αξιώνω, αξιώνουμε όσα έπρεπε να είχαν γίνει τα τελευταία είκοσι χρόνια και δεν έγιναν. Αλήθεια, εκτός από το Φράγμα Ποταμών, που μέχρι στιγμή λειτουργεί ως αξιοθέατο προς επίσκεψη των ΚΑΠΗ και των Σχολείων, ποια μεγάλη υποδομή διαμορφώθηκε στο Ρέθυμνο τα τελευταία είκοσι χρόνια, εκτός από τις προσπάθειες των ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού να ζητούν χρήματα για να συντηρούν τις στοιχειώδεις δομές του τόπου, μια και ούτε πόρους ούτε αρμοδιότητες έχουν για μείζονα αναπτυξιακά έργα στο Νομό μας;;; Σε αναντιστοιχία με τη δυναμική ιδιωτική πρωτοβουλία του τόπου μας, το Κράτος των Αθηνών αγνόησε το Ρέθυμνο. Και όταν είσαι στάσιμος, ενώ οι άλλοι κινούνται, οπισθοδρομείς. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και θα το αλλάξουμε.

Θα παρατηρήσατε επίσης ότι συνέδεσα τις μείζονες υποδομές που χρειάζεται ο τόπος μας με τον τουρισμό. Σωστή παρατήρηση-αλλά η σύνδεση δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στο αυτονόητο, ότι  κάθε ευρώ που επενδύεται από το Κράτος στις υποδομές του Νομού, τις οποίες δικαιούνται οι πολίτες και οι κάτοικοι του Ρεθύμνου και στερούνται σήμερα, στο βαθμό που αναβαθμίζει το τουριστικό προιόν, που αυξάνει τον κύκλο εργασιών του τουριστικού κλάδου επιστρέφει στο Δημόσιο πολλαπλάσια, δηλαδή κατ’ ουσίαν η βελτίωση ή η δημιουργία στοιχειωδών υποδομών όχι μόνον δεν κοστίζει στο Δημόσιο, αλλά αποφέρει κέρδος. Για ποιο Κράτος-Στρατηγείο Ανάπτυξης μιλάμε, όταν δεν μπορεί να αντιληφθεί στοιχειωδώς ότι η διαμόρφωση υποδομών δεν είναι μόνο αυτονόητη και στοιχειώδης υποχρέωσή του, αλλά και συμφέρουσα επένδυση;;; Πόση αδιαφορία μπορεί να επιδεικνύεται για την Κρήτη, όταν το σύνολο του κόστους του ΒΟΑΚ καλύπτεται από τα χρήματα που αποδίδει το Νησί στο κεντρικό Κράτος σε ένα μόνον χρόνο;;;

Η Κρήτη, το Ρέθυμνο πρέπει να πει ως εδώ. Και εξηγούμαι: η παρουσία μου στα κοινά πράγματα του τόπου έχει νόημα μόνον όταν συνδεθεί με την εξάντληση κάθε προσπάθειας για την διασφάλιση της προσβασιμότητας στο Ρέθυμνο. Μέχρι οι πολίτες και οι επισκέπτες του Ρεθύμνου να διαθέτουν ασφαλή εθνική οδό, μέχρι το όνειρο της ακτοπλοικής σύνδεσης του Ρεθύμνου να μένει απατηλό, πάντα θα θεωρώ ότι δεν κάναμε ότι μπορούσαμε. Παρόλο που μπορεί να μην εξαρτάται από εμένα, παρόλο που οι συνθήκες μπορεί να μην ευνοούν. Αλλά δεν θα υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα, θα αγωνιστούμε μέχρι εσχάτων!!!

Και κάτι ακόμη, για το οποίο προέβην σε δημόσια παρέμβαση τις προηγούμενες ημέρες: είναι αδιανόητη, έως τραγική η διαχείριση των αγροτικών μας προιόντων από την Πολιτεία, γιατί δεν είναι δυνατόν η Υπουργική Απόφαση για τη δακοκτονία να υπογράφεται το μήνα Ιούνιο, όταν το έντομο-εφιάλτης για τους αγρότες μας έχει ήδη επελάσει, δεν είναι δυνατόν η παράνομη ελληνοποίηση γάλακτος να τιμωρείται σε αστείες κυρώσεις, που αποτελούν κίνητρο και όχι αντικίνητρο για παράνομες εισαγωγές και ελληνοποιήσεις, όταν οι κτηνοτρόφοι μας δεν αξίζει πια να παράγουν, με εξευτελιστική την τιμή του γάλακτος. Και είναι αδιανόητο ότι η ελληνική φέτα δεν προστατεύεται από λάθη των αρμοδίων της Πολιτείας στις διμερείς συμφωνίες της Ευρωπαικής Ένωσης, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν μπορούμε να διαθέτουμε τη φέτα μας ως φέτα Κρήτης, γιατί η φέτα Κρήτης δεν είναι ΠΟΠ, αλλά τη διαθέτουμε ως λευκό τυρί άλμης, τη στιγμή που και στα ελληνικά σούπερ μάρκετ διατίθεται Φέτα Βουλγαρίας, Φέτα Νότιας Αφρικής και εσχάτως, μετά τις Πρέσπες, και “Μακεδονική” φέτα!!! Να προωθηθεί άμεσα η κατοχύρωση και της φέτας Κρήτης ως ΠΟΠ, να ολοκληρωθεί η κατοχύρωση του αρνιού μας ως ΠΟΠ Αρνί Κρήτης, να σεβαστούμε επιτέλους τα προιόντα μας και να τα προστατεύσουμε, για να τα σέβονται και οι ανταγωνιστές μας, για να συνεχίσουν να τα παράγουν οι παραγωγοί μας, για να μη μεταναστεύσουν όπως οι πατεράδες και οι παππούδες τους στην Αυστραλία και την Αμερική!!!

 

 

Φίλες και φίλοι,

Γι’ αυτές τις κοινές αγωνίες, για το κοινό μας όνειρο το Ρέθυμνο, η Κρήτη να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της χώρας, να καταστούν ο πιο περιζήτητος τουριστικός προορισμός της Ευρώπης είμαστε εδώ.

Είμαστε εδώ για να συναιρέσουμε τις παραγωγικές, δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, να προσθέσουμε αξία στα προιόντα μας, στα αξιοθέατά μας, στην παράδοσή μας, να διαμορφώσουμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο, έναν οδικό χάρτη για το Νομό με ορίζοντα μιας γενιάς, ώστε να είναι αυτονόητη η επιστροφή των παιδιών μας, που σήμερα μεταναστεύουν, στον τόπο μας για να ζήσουν και να δημιουργήσουν, σ’ έναν από τους ωραιότερους τόπους του Κόσμου.

Είμαστε εδώ και είμαστε μαζί για να οδηγήσουμε και θα οδηγήσουμε το Ρέθυμνο στο 2030, όχι απλώς για να αποτρέψουμε την επιστροφή του στο 1960.

Και μέσα στο 2019, αφού ολοκληρωθούν οι εκλογικές διαδικασίες σε όλα τα πεδία, πρέπει πάση θυσία το σύνολο των φορέων του Ρεθύμνου μέσα από ένα Αναπτυξιακό Συνέδριο να συνδιαμορφώσει την Ατζέντα του Νομού τουλάχιστον ως το 2030, να συσπειρώσει τις δυνάμεις μας όπου γης, στην επίτευξη των στόχων του και κάθε χρόνο να επαναλαμβάνεται, ώστε και απολογισμός να γίνεται και να οργανώνονται τα επόμενα βήματα, μέχρι να πετύχουμε.

Στο πλαίσιο αυτό θα αναλάβω την ευθύνη που μου αναλογεί-και δεν αρκεί να είσαι “καλό παιδί” για να σε τιμήσουν οι συμπολίτες σου και να σου αναθέσουν την εντολή να βοηθήσεις τον τόπο, όσο μπορείς. Δεν ζητώ να με στηρίξετε, ως καλό παιδί-αν είμαι. Γιατί, αν καλό παιδί σημαίνει ολύμπια ηρεμία και παθητική θέαση των μη εξελίξεων που αφορούν το Ρέθυμνο, όχι δεν θα είμαι καλό παιδί. Και σας ζητώ να με κρίνετε αυστηρά, να απαιτείτε  να απαιτώ.

Γιατί σας υπόσχομαι ότι ως Ρεθυμνιώτες δεν θα επαιτούμε, αλλά θα απαιτούμε!!!

Κυρίες και κύριοι,

O τόπος μας δεν έχει την πολυτέλεια της διαίρεσης, και του διχασμού, η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να μετατρέπεται σε καλλιστεία και σε αναμετρήσεις στρατών και δικτύων, που απλώς αυτοσυντηρούνται, που συγκρούονται για να υπάρχουν, στρεφόμενα γύρω από τον εαυτό τους, με τίμημα την οπισθοδρόμηση και την καθυστέρηση.

Γι’ αυτό και δεν θα πολιτεύομαι διά κομματαρχών, δεν θα υποτιμώ τις Ρεθυμνιώτισσες και τους Ρεθυμνιώτες και δεν θα αυτουποτιμηθώ αναλαμβάνοντας τη διαγραφή κλήσεων της Τροχαίας, δεν θα είναι ο προθάλαμος του γραφείου μου χώρος αναξιοπρεπούς αναμονής του πολίτη δι’ υπόθεσίν του με αντάλλαγμα την ψήφο του.

Δεν στέκομαι μπροστά σας και δεν ζητώ τη στήριξή σας, για να καταστώ τροχονόμος ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά υπερασπιστής του κοινού καλού, στρατιώτης του Ρεθύμνου και όχι στρατηγός κομματικού ή προσωπικού στρατού.

Ως επαγγελματίες μόνον δικαιούμαστε να έχουμε πελάτες.

Αλλά ως εκπρόσωποι του τόπου πρέπει να αντικρύζουμε τους Ρεθυμνιώτες μόνον ως πολίτες!!!

Μπορούμε να ξεπεράσουμε τη μοίρα μας, τη μοίρα του φτωχού συγγενή των ισχυρών Νομών της Κρήτης, της ξεπεσμένης αριστοκράτισσας του Νησιού, που δίνει μάχες χαρακωμάτων για να διατηρήσει το ελάχιστο, αντί να διεκδικεί το μέγιστο, αν όχι το αυτονόητο με βάση τις δυνατότητές μας.

Για ποιο άραγε ζήτημα του Νομού μας οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι πήραν μια κοινή πρωτοβουλία;;;

Και για ποιο ζήτημα του Νησιού διαπιστώσαμε οι Βουλευτές της Κρήτης να συμπαρίστανται ενώπιον του Κράτους των Αθηνών;;;

Φίλες και φίλοι,

Δεν είμαι, όπως γνωρίζετε, προιόν κανενός σωλήνα, κανενός κομματικού θερμοκηπίου ή εργαλείο οποιωνδήποτε συμφερόντων: η πορεία μου, η ζωή μου ολόκληρη διαγράφηκε μέσα στην κοινωνία, διαμορφώθηκε από τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους του Ρεθύμνου, απ’ αυτούς προέρχομαι, σ’ αυτούς ανήκω και αυτούς θα συνεχίσω να εκπροσωπώ από άλλο μετερίζι, εφόσον το επιλέξετε, όπως έκανα μέχρι σήμερα, όπως θα κάνω πάντα.

Δεν έχω παρά να σας καταθέσω την απέραντη αγάπη μου για το Ρέθυμνο, την αυτονομία που απέκτησα σκληρά εργαζόμενος επί πολλά χρόνια, μαζί με τη συσσωρευμένη επαγγελματική μου εμπειρία, μια και είχα και έχω την τύχη και την τιμή εκτός από χιλιάδες συμπολίτες μου, να διαχειριστώ νομικά και όλα σχεδόν τα τρέχοντα μεγάλα και μικρά ζητήματα  του Ρεθύμνου.

Θα συνομιλώ και θα συνεργάζομαι με όλους, όσοι είναι απαραίτητοι και χρήσιμοι για την πρόοδο του Ρεθύμνου, το γραφείο μου, όπως πολλά χρόνια τώρα, θα είναι ανοικτό για όλες και όλους, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς διακρίσεις, χωρίς παρωπίδες.

Και δεν θα είμαι εντολοδόχος των κομματικών και υπουργικών γραφείων της Αθήνας στο Ρέθυμνο, αλλά η φωνή του Ρεθύμνου και της Κρήτης στην Αθήνα, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων!!!

ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ:

Για μια δυναμική, συντεταγμένη, εμπεριστατωμένη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του Νομού μας, με μετρήσιμα αποτελέσματα και άξονα τη λογοδοσία στους πολίτες, τους Ρεθυμνιώτες:

1ον-με τη στελέχωση του Γραφείου μου από καταρτισμένους συνεργάτες με αναφορά στους παραγωγικούς φορείς του τόπου, τον Τουρισμό, την Γεωργία, στη Νέα Γενιά, αλλά και στη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση κατόπιν συνεννόησης με τους οικείους φορείς, ώστε άμεσα, συγκροτημένα και αποτελεσματικά τα ζητήματα του Ρεθύμνου να τίθενται, όπου και όπως πρέπει.

Αν η χώρα χρειάζεται μια Εθνική Ελλάδος, αν το νησί μας  εκπροσωπείται από μια Εθνική Κρήτης, είναι καθήκον μας για να πάμε μπροστά να διαμορφώσουμε μια Εθνική Ρεθύμνου, να ξεπεράσουμε τα τείχη των κομμάτων, των χρωμάτων, να γυρίσουμε σελίδα, να γυρίσουμε την πλάτη στο παρελθόν, για να μη μας γυρίσει την πλάτη το μέλλον.

Και είμαι περήφανος γιατί ήδη, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς υστεροβουλία, δεκάδες δημιουργικοί Ρεθυμνιώτες, από όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, με περγαμηνές στην εργασία, την κοινωνία, που κόσμησαν και κοσμούν το Πανεπιστήμιό μας, την Αυτοδιοίκηση, τους παραγωγικούς και επιστημονικούς φορείς, το αγροτικό κίνημα, τον αθλητισμό, τους συμπολίτες μας με αναπηρία, που τους γνωρίζετε, τους εμπιστεύεστε, είναι από την πρώτη στιγμή δίπλα μας, είναι σήμερα εδώ, και εργάζονται για το κοινό μας όραμα για το Ρέθυμνο, που σταδιακά θα ξεδιπλώνεται μέχρι τις Εθνικές εκλογές.

2ον-με την αυτοπρόσωπη παρουσία μου για ενημέρωση και συνεργασία ανά δίμηνο σε όλα τα Δημοτικά Συμβούλια του Νομού και στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης. Αποστρέφομαι το παρωχημένο μοντέλο του αυτοδιοικητικού-κομματάρχη του Βουλευτή, όχι μόνον δεν είναι χρήσιμη, αλλά απαξιώνει την πολιτική, νοθεύει την αδιαμεσολάβητη σχέση της κοινωνίας με τους εκπροσώπους της η διαμόρφωση απολίτικων συμμαχιών πάνω ή κάτω από το τραπέζι με στόχο την αυτοσυντήρηση. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη μετατροπή των Δήμων, που αγωνίζονται σε δυσμενείς συνθήκες να κρατήσουν όρθια την κοινωνία στην κρίση, σε παραρτήματα πολιτικών γραφείων, δεν είναι δουλειά μου να προωθώ υποψηφίους και να κηδεμονεύω την Αυτοδιοίκηση για να εκλέγομαι εσαεί, είμαι υποχρεωμένος να συνεργάζομαι με όποιους επιλέξουν οι πολίτες του Νομού μας, είτε με προτιμήσουν είτε όχι,

3ον-με την επίσκεψή μου-πέραν φυσικά της σταθερής μου επαφής με την πόλη του Ρεθύμνου- σε όλους τους οικισμούς του Νομού τουλάχιστον δύο φορές κάθε χρόνο, προκειμένου να αποκομίζω ίδια γνώση και αντίληψη των προβλημάτων των ανθρώπων του τόπου μας και, κυρίως, με τη δημόσια λογοδοσία μου σε εσάς μία φορά κάθε χρόνο, εδώ στο χώρο αυτό, απ’ τον οποίο ξεκινούμε το ταξίδι μας και στον οποίο θα ανανεώνουμε το ετήσιο ραντεβού μας: τι κάναμε, τι καταφέραμε, πού μπορούμε καλύτερα, που πρέπει να στοχεύσουμε από δω και μπρος.

 

Φίλες και φίλοι,

Σας ευχαριστώ και πάλι μέσα από την καρδιά μου, γιατί απόψε με τη συγκλονιστική παρουσία σας μου δείξατε ότι άξιζε ο αγώνας που έδωσα μέχρι τώρα στη ζωή μου. Γιατί μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω να αγωνίζομαι μαζί με εσάς, γιατί είμαι ότι εσείς βοηθήσατε όλα αυτά τα χρόνια να γίνω, γιατί όπου και να φτάσει  το ταξίδι μας, θα λέω πάντα στα παιδιά μου ότι το κάναμε μαζί, ότι αξίζει να επενδύουν στην αγάπη, ν’ αγαπούν τους ανθρώπους, τον τόπο τους, γιατί η αγάπη επιστρέφεται στο πολλαπλάσιο. Και θα τους μιλώ πάντα για την αποψινή βραδιά, που θα την κρατώ σαν φυλακτό στον κόρφο μου μέχρι να ζω.

Σας ζητώ να με συγχωρήσετε, γιατί εκτός από τη μητέρα μου που ταλαιπώρησα μια μέρα σαν σήμερα πριν κάποιες δεκαετίες,  ταλαιπώρησα και εσάς απόψε. Αλλά δεν σας ευχαριστώ μόνον για τις ευχές σας στην επέτειο της γέννησής μου. Κυρίως σας ευχαριστώ, γιατί απόψε στο Ωδείο του Ρεθύμνου γεννιέται κάτι καινούριο στον τόπο μας, κάτι μεγάλο, απόψε λύσαμε τους κάβους για ένα ταξίδι που θα ανανεώσει τη σχέση ζωής μας, που μπορεί να πάει τον τόπο μας ψηλότερα!!!!

 

Σας καλώ να δώσουμε έναν ωραίο αγώνα, στην πόλη και τα χωριά του Νομού μας, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πλατεία με το ήθος και την ευπρέπεια που ως Ρεθυμνιώτες κληρονομήσαμε.

Πάνω απ’ όλα  το Ρέθυμνο.

Γιατί το Ρέθυμνο μας ενώνει!

Θα αγωνιστούμε χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Και θα νικήσουμε!

Σας ευχαριστώ!»