Συνέντευξη με τον Αντρέα Μπικάκη, την πιο φρέσκια φωνή του Ρεθύμνου! | ΦΩΤΟ

Λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου, ο νεαρός Ρεθεμνιώτης Αντρέας Μπικάκης, συστήνεται μιλώντας στο DayNight για τη νέα του δουλειά αλλά και για τις δύο μεγάλες του αγάπες, την μουσική και το Ρέθυμνο.

Γράφει η Μαριάννα Τζιράκη
Φωτογράφος: Χαριτωμένη Κοντού

Ένα ηλιόλουστο πρωινό, από αυτά που το μόνο που θες είναι καλή παρέα και βόλτα στον ήλιο, κλείσαμε το ραντεβού μας.

Ο Αντρέας δεν ήρθε μόνος του αλλά με την πιο γλυκιά παρέα, αυτή του αγαπημένου του σκύλου, του Όσκαρ!

Η συνάντηση δεν είχε τίποτα το τυπικό, τίποτα το στημένο καθώς κάτι τέτοιο σίγουρα δεν θα ταίριαζε στον ίδιο. Άνετος και με την φρεσκάδα της ηλικίας του, ο Αντρέας ανοίχτηκε σιγά σιγά και καταλήξαμε να περπατάμε παρέα με τον Όσκαρ στη Μαρίνα του Ρεθύμνου. Η συζήτησή μας όμως ήταν ειλικρινής και το στοιχείο που μας έδωσε μεγάλη χαρά ήταν η σεμνότητα και η ευγένεια του.

Η απομαγνητοφώνηση ήταν δύσκολη μιας και ο Αντρέας είναι κυριολεκτικά χείμαρρος όταν μιλάει, όμως άξιζε τον κόπο. Το γιατί θα το διαπιστώσετε μόνοι σας παρακάτω…

–Πότε ξεκίνησε η επαφή σου με την μουσική και πώς πήρες την απόφαση να την ακολουθήσεις επαγγελματικά;

Γεννήθηκα μέσα στη μουσική επομένως δεν υπήρχε συγκεκριμένη στιγμή που πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με αυτήν επαγγελματικά.  Στην αρχή, όταν ήμουν μικρός έπαιζα τουμπερλέκι, μετά αρμόνιο, πιάνο και στη συνέχεια τύμπανα. Επίσης, δεν θα έλεγα ότι ο πατέρας μου ήταν αυτός που με «έσπρωξε» προς αυτήν την  κατεύθυνση. Απλά έγινε, πολύ όμορφα και φυσικά, πάνω από όλα γιατί ήταν δική μου επιθυμία και ανάγκη. Το σίγουρο είναι ότι στην ζωή μου ποτέ δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που δεν θα με γέμιζε. Τώρα ζω αυτό που θέλω. Ακόμα και αν έρθει κάποια επιτυχία, την θέλω σε τέτοιο βαθμό ώστε απλά να ανταμειφθούν οι κόποι μου, μέχρι εκεί.

-Ποιο είναι το τραγούδι που ερμήνευσες μπροστά σε κοινό για πρώτη φορά;

Το θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά!  Ήμουν 14 χρονών, δεν θυμάμαι ακριβώς σε τι είδους εκδήλωση. Είχα κλείσει τα μάτια μου και είπα το τραγούδι του Νότη Σφακιανάκη «Δίνει τα φιλιά».  Το συγκεκριμένο κομμάτι με έχει στιγματίσει, όπως και ο ίδιος ο Νότης, τον οποίο εκτιμώ αφάνταστα όχι μόνο ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο.

–Ποια είναι τα συναισθήματα σου για τον νέο σου δίσκο;

Δεν έχω καθόλου άγχος. Ίσα ίσα, έχω δουλέψει πολύ σκληρά για αυτόν, όμως είμαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Τώρα νιώθω ότι βγάζω αυτό που θέλω, αυτό που με εκφράζει. Δεν είναι ένα απλό κομμάτι, αλλά ένας επίσημος δίσκος, μια ολοκληρωμένη δουλειά. Τα τραγούδια μου αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματά μου, την χαρά μου, την λύπη μου, την ανησυχία μου. Όλα αυτά τα αφήνω ανοιχτά και τα μοιράζομαι με τον κόσμο ή με οποιονδήποτε το έχει ανάγκη. Εγώ αυτό θέλω να δώσω.

-Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετέχουν στον δίσκο σου;

Καθένας από τους καλλιτέχνες που τραγούδησαν μαζί μου, είναι ένας και ένας διαλεχτοί, τους θαυμάζω και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Είναι ο Γιάννης Σπανός, ο Ψαραντώνης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Γιάννης Βαρδής.

-Ποιους θα ήθελες να ευχαριστήσεις;

Την οικογένειά μου που είναι πάντα στο πλάι μου καθώς και τον παραγωγό μου, Δημήτρη Μίχαλο, για την άψογη συνεργασία μας.

-Μίλησε μας λίγο και για την πόλη σου, το Ρέθυμνο.

Όταν ήμουν στην Αθήνα, έλεγα συνέχεια ότι θα έδινα τα πάντα για να πιω ένα καφέ στο Ρέθυμνο και να αγναντεύω την θάλασσα που απλώνεται στην παραλιακή. Τι είναι το Ρέθυμνο; Μια τεράστια αγκαλιά! Έχει μια αόρατη αύρα που με ηρεμεί. Εδώ έχω τα πάντα. Όποτε έχω ανάγκη πηγαίνω στη φύση και ακούω τον ποταμό. Όταν πάλι θέλω να δω κόσμο, κατεβαίνω στην πόλη. Το Ρέθυμνο είναι το “ησυχαστήριό” μου.

-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον;

Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Δεν θέλω να φαντάζομαι πώς θα είμαι. Θέλω μόνο να είμαι υγιής, σωματικά και ψυχικά και να έχω βρει τον δρόμο μου. Όποιος και αν είναι αυτός, εγώ θα τον ακολουθήσω.