Η καρδιά της Κρήτης «χτυπά» στο Αρκάδι! | ΦΩΤΟ

Σε απόσταση 23 χλμ. νοτιοανατολικά από το κέντρο της πόλης του Ρεθύμνου, σε μια στρατηγική θέση, στις βορειοδυτικές απολήξεις του Ψηλορείτη, δεσπόζει η Ιερά Μονή Αρκαδίου, που έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO Ευρωπαϊκό Μνημείο Ελευθερίας.

Γράφει η Νάντια Αλεξάκη για το Daynight.gr

Στον τόπο αυτό πριν από 153 χρόνια γράφτηκε μία από τις ενδοξότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας. Η Μονή έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο χάρη στην έντονη συμμετοχή της στους εθνικο-απελευθερωτικούς αγώνες, με αποκορύφωμα την πολιορκία και τη θυσία των εγκλεισμένων υπερασπιστών σε αυτήν τον Νοέμβριο του 1866, οι οποίοι ανατινάχθηκαν ζωντανοί για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.

Η ηρωική εθελοθυσία εκατοντάδων αγωνιστών, κληρικών και γυναικόπαιδων ξεσήκωσε τα φιλελληνικά αισθήματα της Ευρώπης, αλλάζοντας τη νοοτροπία και την τακτική των κυβερνήσεων των ισχυρών της εποχής απέναντι στο Κρητικό ζήτημα. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για τη λευτεριά και τελικά για την Ένωση μετά από μερικές δεκαετίες.

Φτάνοντας ο επισκέπτης στο Αρκάδι μαγεύεται αρχικά από την απαράμιλλη ομορφιά του καταπράσινου και ημιορεινού τοπίου, που εκπέμπει μια μεγαλοπρέπεια, συνδυάζοντας στοιχεία της άγριας και ήμερης φύσης αρμονικά δεμένα μεταξύ τους.

Έπειτα, η περίτεχνη πρόσοψη του μοναστηριού κεντρίζει αμέσως το βλέμμα. Το πέρασμα από την τεράστια κεντρική πύλη και η είσοδος στην εσωτερική αυλή με το δίκλιτο ναό να φανερώνεται οδηγούν σε μια ατμόσφαιρα άλλης εποχής, σ’ ένα ταξίδι στο παρελθόν και τις μνήμες. Δέος και συγκίνηση διαπερνούν το σώμα και την ψυχή.

Θαρρεί πως γίνεται κανείς ένα με την ιστορία περιδιαβαίνοντας την αυλή, το μουσείο με τα κειμήλια, την ίδια τη Μονή, αλλά και την πυριτιδαποθήκη, το μέρος όπου έλαβε χώρα το δράμα του Ολοκαυτώματος. Μια μοναδική, ξεχωριστή ενέργεια υπάρχει στον τόπο ετούτο. Κάθε γωνιά και ένα ερέθισμα του μυαλού, της καρδιάς, της συνείδησης, της περηφάνιας, του πατριωτισμού.

Η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, τα χρώματα των κτιρίων, των λουλουδιών, οι μυρωδιές των κεριών, της φύσης, του χώματος της αιματοβαμμένης αυτής γης, συναρπάζουν τον περιηγητή.

Πραγματικό προσκύνημα στην ιστορία μας και τη θρησκεία μας. Σιωπή και περισυλλογή για τον επισκέπτη, που αποχωρεί πλημμυρισμένος από συναισθήματα, έχοντας βιώσει μια πρωτότυπη προσωπική πνευματική εμπειρία, σκεπτόμενος ίσως και τα λόγια του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου:

«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει , παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του”