Κρήτη: Μαθήματα ζωής από έναν 17χρονο αγωνιστή! | ΦΩΤΟ

Για τους περισσότερους από εμάς η καθημερινότητα στην παιδική μας ηλικία, σήμαινε παιχνίδι, σχολείο, μάθημα, διάβασμα και άλλες ασχολίες ανάλογες με την ηλικία αυτή. Για άλλα παιδιά όμως, σε αρκετές περιοχές του κόσμου, η ηλικία αυτή έχει ταυτιστεί με διαφορετικές έννοιες, όπως της εργασίας, της απουσίας από τις σχολικές αίθουσες, ακόμα και της βίαιης ή απρόσμενη μετακίνησης από την κατοικία τους με ελάχιστα υπάρχοντα προς άγνωστο προορισμό.

Ένα παιδί με παρόμοια ιστορία είναι και ο 17χρονος Χ. από το Αφρίν της Συρίας, που από τα χρόνια της ζωής του έχει να θυμάται, με νοσταλγία, το σπίτι του, αλλά και το εργαστήρι του ράφτη θείου του, ο οποίος του έμαθε τα μυστικά της ραπτικής τέχνης, από το κόψιμο και την κατασκευή παραδοσιακών γυναικείων φορεσιών μέχρι επιδιορθώσεις παντός τύπου. Παρά την μικρή του ηλικία αγάπησε την τέχνη αυτή σε μεγάλο βαθμό. Τα χρόνια που ακολούθησαν αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους και τον τόπο κατοικίας τους καθώς ο πόλεμος περνούσε τώρα από την γειτονιά τους, και μετά από ένα δύσκολο και τρομαχτικό, όπως αναφέρει ταξίδι, έφτασαν μέχρι την Ελλάδα, όπου το τελευταίο διάστημα διαμένει,στην πόλη του Ηρακλείου μαζί με την μητέρα του, μέσω του Προγράμματος Στήριξης έκτακτης Ανάγκης για την Ένταξη και τη Στέγαση των αιτούντων διεθνή προστασία- ESTIA της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες που υλοποιεί στην Κρήτη η Αναπτυξιακή Ηρακλείου.

Τους επισκεφτήκαμε στο μικρό τους διαμέρισμα και ο Χ. μας μίλησε λίγο για τα όνειρα του, τις σκέψεις του για το μέλλον και το τώρα, τις καθημερινές του συνήθειες, το πώς θα ήθελε να μάθει να διαβάζει και να γράφει τη γλώσσα μας για να μπορεί να συνεννοείται με τους συμπολίτες του, να κάνει καινούριους φίλους, αλλά και για να καταφέρει να πάει σχολείο με σκοπό μελλοντικά να ακολουθήσει σπουδές σχετικές με το ράψιμο.

Στο μεσοδιάστημα προσπαθεί με κάθε τρόπο να βοηθάει στις εργασίες και στα έξοδα του σπιτιού, είχε καταφέρει κιόλας να βρει θέση εργασίας σε τοπική βιοτεχνία, αλλά η πανδημία του Κορωνοϊού και η καραντίνα που ακολούθησε ματαίωσε το σχέδιό του αυτό.

Μέσω του κοινωνικού μας εργαστηρίου της Θάλασσας Αλληλεγγύης του προτείναμε και δέχτηκε με μεγάλη χαρά και λαχτάρα να αναλάβει εθελοντικά την κατασκευή 600 περίπου υφασμάτινων μασκών που θα καλύψουν τις ανάγκες των ωφελούμενων του προγράμματος στέγασης ESTIA στο σύνολο του νησιού. Στην συνέχεια τον εξοπλίσαμε με ραπτομηχανή από το εργαστήρι και υφάσματα και αναλώσιμα δόθηκαν από τον φορέα διαχείρισης του ESTIA στην Κρήτη. Στην σημερινή μας επίσκεψη διαπιστώσαμε το πόσο έχει προχωρήσει δημιουργικά και πόσο συγκεντρωμένος είναι στην ολοκλήρωση του έργου αυτού που του ανατέθηκε! Είναι ένα παιδί που έχει μάθει μέσα από τις αντιξοότητες της ζωής του να προσφέρει, ειδικά τώρα που συνδυάζει και την ραπτική που τόσο αγαπά.

Φεύγοντας από το σπίτι του, μας αποχαιρετά με κουβέντες που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε άνθρωπο μεγαλύτερο ηλικιακά, αλλά η ως τώρα εμπειρία ζωής του τον έχει γεμίσει με σεμνότητα και δύναμη: “Ο καθένας μας πρέπει να βρει τον στόχο του, το όνειρο του και να αγωνιστεί και να κουραστεί πραγματικά για αυτό που θέλει”.

Ευχαριστούμε Χ., ελπίζουμε να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου και να είμαστε κι εμείς ένα λιθαράκι που θα σε βοηθήσει να κτίσεις το μέλλον σου!

**Για την πραγματοποίηση της συνέντευξης ευχαριστούμε τον Ναίμ Χουρού για την διερμηνεία, την Ελευθερία Βαβούρη κοινωνική λειτουργό του προγράμματος προσωρινής στέγασης ESTIA.

φωτο

Κείμενο: Ελευθερία Ιατράκη, Θάλασσα Αλληλεγγύης κοινωνικό εργαστήρι δημιουργικής ένταξης

www.thalassa-solidarity.org

facebook.com/ThalassaSolidarity/

instagram.com/thalassaofsolidarity/

Φωτογραφίες: Στέλιος Παπαρδέλας

www.stylianospapardelas.com

instagram.com/stylianospapardelas

facebook.com/Stylianospapardelas

Πηγή: neakriti