Στην ψηλότερη κορυφή των Αστερουσίων στο ταπεινό χωριό της Εθιάς, στο χώμα που τον γέννησε, κείται ένας μεγάλος Άγιος της εποχής μας: ο Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης.
Στις 23 Μαΐου 2022 είναι η πρώτη φορά που εορτάζουμε και τιμάται πανηγυρικά η μνήμη του μετά την αναγραφή του στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Το cretapost έχει την τιμή να φιλοξενεί τον Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριο, σε μία αναλυτική και εκτενή αναφορά στο πρόσωπο του Αγίου μας φωτίζοντας άγνωστες πτυχές της ζωης του.
Η Εθιά Μονοφατσίου, στα Αστερούσια Όρη της Κρήτης
Ποιος ήταν ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης
Ο Άγιος γεννήθηκε στην Εθιά την Πρωτοχρονιά του 1931, το μικρότερο παιδί πολυμελούς οικογένειας με άλλα επτά αδέλφια. Ορφανό από πατέρα σε πολύ μικρή ηλικία δοκιμάστηκε με κακουχίες, δυσκολίες, πείνα, στερήσεις. Ο Άγιος φόρεσε για πρώτη φορά υποδήματα σε ηλικία 12 ετών, ενώ έφτασε μόλις μέχρι την Γ’ τάξη του Δημοτικού σχολείου λόγω του αγώνα της επιβίωσης.
«Αυτός ο μεγάλος άνθρωπος από μικρή ηλικία είχε αποκαλυπτικές εμπειρίες της Χάριτος του Θεού» αναφέρει ο Μητροπολίτης κ. Μακάριος και συνεχίζει λέγοντας «παιδάκι ων, ανάβοντας τα καντήλια στον Ναό της Παναγίας στην Εθιά, δέχτηκε την επίσκεψη της Θεοτόκου η οποία του προανήγγειλε ότι κάποια μέρα θα γίνει κληρικός. Επιπλέον, ενώ βρίσκονταν μαζί με την αδελφή του Ευγενία, δέχτηκε την έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος μέσα του με μια ορατή παρουσία Θείου Φωτός και τότε πήρε την καθοριστική απόφαση να γίνει μοναχός, όπως ο ίδιος είχε ομολογήσει».
Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε αργότερα ότι ως παιδί είχε συναντήσει στην Εθιά τον τότε Επίσκοπο Αρκαδίας, Βασίλειο, και είδε καθαρά στο πρόσωπο του Επισκόπου το Φως του Αγίου Πνεύματος και το Φως της Αρχιεροσύνης.
Ήταν καθοριστικό γεγονός για όλη του τη ζωή γιατί αποτέλεσε τη βάση ώστε να διαμορφώσει ένα υγιές εκκλησιαστικό φρόνημα. Εκάρη μοναχός σε ηλικία περίπου 17 ετών, στη Μονή του Αγίου Νικήτα κάτω από τον Αχεντριά, αμφιθεατρικά στο Λιβυκό πέλαγος.
Επισημαίνει ο Σεβασμιώτατος κ. Μακάριος «οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν για τη ζωή και τους αγώνες του αλλά δεν ξέρουν το εκκλησιαστικό του φρόνημα, το οποίο είναι ατόφιο και στηρίζεται στις παραδόσεις των Αστερουσίων Ορέων, των ανθρώπων που ζούσαν μέσα στην απλότητα της πίστης και το Φως του Θεού».
Στο μοναστήρι του Αγίου Νικήτα έκανε πολλά θαύματα με χαρακτηριστική την περίπτωση μίας γυναίκας την οποία απελευθέρωσε από κατάληψη του πονηρού.
Ακόμα και όταν υπηρέτησε την μητέρα πατρίδα, ως στρατιώτης το 1954, ήταν έκδηλη η αγιοσύνη του, τηρούσε όλες τις νηστείες και δούλευε αγόγγυστα χωρίς να ξεκουράζεται.
Ο Άγιος Νικήτας, στα Αστερούσια
Στα χρόνια της λέπρας και συνάντηση με τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό
Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας αρρώστησε από τη λοιμώδη τότε νόσο της λέπρας κι ενώ για όλους εμάς αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή του τέλους της ζωής μας, για εκείνον αποτέλεσε αφορμή να έρθει σε επαφή και να υπηρετήσει πιστά έναν μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νοσημάτων στην Αγία Βαρβάρα της Αθήνας.
Δίπλα στον Άγιο Νικηφόρο ο μικρός καλόγερος Ευμένιος αναπτύχθηκε πνευματικά και επαύξησε τα χαρίσματα που του είχαν δοθεί από μικρή ηλικία.
Όντας λεπρός ο ίδιος περιέγραφε τους φοβερούς του πόνους: «να σου τραβάνε τις σάρκες κάτω, κάτω, κάτω, να μπαίνει η σιδεροχτενιά μέσα στις σάρκες και να λες «ρίξε τις σάρκες να τελειώνουμε, αυτό είναι μαρτύριο». Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μου έδωσες μεγάλο Σταυρό, μεγάλο δώρο μου έδωσες».
Επί σαράντα χρόνια κατέστησε τον Ναό των Αγίων Αναργύρων του Λεπροκομείου Αθηνών μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δεν περιοριζόταν στενά σ’ ένα πνευματικό καθήκον αλλά εξυπηρετούσε λεπρούς που δεν είχαν κανέναν στον κόσμο καθαρίζοντας τους, ταΐζοντας τους. Συμπαραστάθηκε σε πλειάδα λεπρών ανθρώπων που κατά την εκδίπλωση της διακονίας του έχουν περιγραφεί πάρα πολλές θαυμαστές ενέργειες του Θεού.
Στη Μονή Κουδουμά: «Η Παναγία με είχε αγκαλιάσει και με τραβούσε προς τον Κουδουμά και η εναντία δύναμη με τραβούσε προς τα πίσω»
Ο Άγιος Ευμένιος κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Λεπροκομείο των Αθηνών κάποια στιγμή κυριεύτηκε από το κακό. Αυτό στάθηκε αφορμή να έρθει στην Ιερά Μονή του Κουδουμά όπου και απελευθερώθηκε από το κακό με τις προσευχές και δεήσεις του πατρός Νικοδήμου Καλλιγιαννάκη και όπως ο ίδιος έλεγε «η Παναγία με είχε αγκαλιάσει και με τραβούσε προς τον Κουδουμά και η εναντία δύναμη με τραβούσε προς τα πίσω».
Για τον λόγο αυτό αγαπούσε πάρα πολύ το μοναστήρι και από ευγνωμοσύνη έκανε πολλές και σημαντικές δωρεές προς τη Μονή του Κουδουμά.
Το 1975 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Τιμόθεο – τότε Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας – και με την άδεια του αργότερα επίστρεψε στο Λοιμωδών, στην Αθήνα.
Η εικόνα του Αγίου Ευμενίου όπως φιλοτεχνήθηκε στην Ιερά Μονή Κουδουμά
Το πνευματικό του έργο
Άγρυπνος πάντα στην Εκκλησία τελούσε αδιαλλείπτως τη Θεία Λειτουργία, το μυστήριο της Εξομολογήσεως και όλα τα μυστήρια τραβώντας σαν μαγνήτης χιλιάδες ανθρώπους κοντά στο Θεό.
Όποιος τον γνώρισε καταγράφει την ανεπιτήδευτη ευλάβεια του, την ακλόνητη πίστη του, τη μεγάλη του ταπείνωση και τα θαυμαστά γεγονότα και θαύματα που έζησαν κοντά του… όπως οράσεις Αγίων, ιάσεις ασθενών, διορατικότητα. Οι θαυματουργίες του Αγίου πριν και μετά την κοίμηση του είναι αναρίθμητες.
Από το Λοιμωδών, Άγιος της θριαμβεύουσας Εκκλησίας μας
Ο Άγιος τελείωσε τη ζωή του στο Λοιμωδών, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του με φριχτούς πόνους ανάμεσα σε γιατρούς και θεραπείες. Κοιμήθηκε 23 Μαΐου 1999 ενώ είχε προβλέψει την ημέρα αυτή. Ετάφη στα αγιασμένα χώματα του χωριού του στην Εθιά όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα ο τάφος του.
Κατά την τάξη της Εκκλησίας η Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας, στην οποία ανήκει το χωριό της Εθιάς, υπέβαλλε, το 2021, εισηγητική έκθεση στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης η οποία μελέτησε επισταμένως το φάκελο με τη ζωή του Αγίου και ομωφώνως ενέκρινε να σταλεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο στις 14 Απριλίου 2022 ενέγραψε τον Γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
«Στην εκκλησία όπου δέχτηκε τα χαρίσματα του Θεού, δέχτηκε τις αποκαλύψεις του Θεού και έζησε τα παιδικά του χρόνια εκεί καθαγιάσαμε την αγία του εικόνα, κάναμε την πρώτη περιφορά, πήγαμε στον τάφο του και τον χαιρετίσαμε» τονίζει ο κ. Μακάριος.
Η προσευχή του Αγίου Ευμενίου
Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος προσέφερε ένα μικρό αντίδωρο αγάπης του δικού μας Αγίου Ευμένίου προς όλους εμάς
«Χριστέ μου βοήθησε με να σε αγαπώ, περισσότερο, περισσότερο και περισσότερο. Να σε αγαπώ περισσότερο και από τον εαυτό μου. Περισσότερο από όλους τους ανθρώπους και να μη χορταίνω να σε αγαπώ».
