Μαργαρίτα Θεοδωράκη: «Είμαι πολύ θυμωμένη – Δεν ξέρω αν θα πάω στο μνημόσυνο του πατέρα μου»

Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη για την παρουσίαση του βιβλίου της με τίτλο «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» στο οποίο περιγράφει τη ζωή της ως κόρη του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης πέθανε αφήνοντας ένα τεράστιο κενό πίσω του. Στις 9 Οκτωβρίου είναι το 40ήμερο μνημόσυνο, το οποίο θα πραγματοποιηθεί, όπως έχει γίνει γνωστό, στον Γαλατά Χανίων.

Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη αναφερόμενη στο μνημόσυνο δήλωσε, σύμφωνα με το reportal.gr, ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να παραβρεθεί στο 40ήμερο μνημόσυνο.

«Δεν μπορώ να πάω στον τάφο του. Και δεν ξέρω εάν θα πάω το Σάββατο στο μνημόσυνο. Δεν νομίζω ότι θα πάω. Πώς θα πάω; Δεν έχω οικονομική δυνατότητα να πάω».

«Είμαι πολύ θυμωμένη» δήλωσε η Μαργαρίτα Θεοδωράκη

Παίρνοντας αφορμή από το σχόλιο μιας παριστάμενης, η Μαργαρίτα Θεοδωράκη μοιράστηκε για πρώτη φορά – όπως είπε – τον θυμό που νιώθει εξαιτίας των όσων έχουν συμβεί από τον θάνατο του Μίκη και εντεύθεν.

«Είναι μία υπόθεση όλων σας γιατί είναι ο Μίκης Θεοδωράκης αλλά δεν είναι δικιά μου υπόθεση ο θάνατος του. Δυστυχώς. Αυτό είναι πολύ πικρό. Και το λέω εδώ σε σας εδώ πρώτη φορά. Το ξέρουν οι δικοί μου.

Είμαι πάρα πολύ θυμωμένη γιατί δεν κατάφερα να κλάψω τον πατέρα μου και να είναι δικός μου ο πατέρας, δικός μου ο τάφος του, να τον σκουπίσω, να του βάλω λουλουδάκια, να του ανάψω ένα καντήλι. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είναι άλλοι. Υπάρχουνε πολλοί άλλοι που ασχολούνται με τον Μίκη Θεοδωράκη. Ε, τι να πω; Είναι λυπηρό», είπε σε μια αποστροφή του λόγου της.

Σε άλλο σημείο σχολίασε και όσα τηλεοπτικά διαδραματίστηκαν αυτές τις ημέρες σε ένα «καρακιτσαριό που δεν ταιριάζει σε μας», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον φερόμενο ως τρίτο γιο του Μίκη Θεοδωράκη (τον «δήθεν γιο» όπως τον χαρακτήρισε η ίδια) στην επικείμενη εμφάνιση της διαθήκης του».

Η ίδια είπε ακόμη ότι «εν πάση περιπτώσει δεν έχω καταλάβει πώς πεθαίνει ένας πατέρας. Το κατάλαβα μόλις τον είδα το πρωί που πέθανε. Εκεί το κατάλαβα μέχρι που τον πήρανε στο ψυγείο στο Α’ νεκροταφείο και έζησα όλο αυτό το δράμα που ζει κάθε κόρη και κάθε γιος. Μετά, τον πήρανε, άρχισαν τα δικαστήρια και σαν να είναι κάτι ξένο».