Μια διαφορετική βόλτα στα Ζωνιανά | ΦΩΤΟ

Βολιταρίζοντας στη Νήσο, βολιταρίζοντας στα Ζωνιανά.
Σ΄ αυτήν την ταξιδιωτική μας περιπλάνηση, βολιταρίζομε στα ξακουστά και περίφημα Ζωνιανά ανακαλύπτοντας τις απόκρυφες πτυχές του χωριού και τις ομορφιές των κατοίκων του.
Το ταξίδι ξεκίνησε απ΄ το χάραμα παρέα με την φωτογραφική μου μηχανή και τη συντροφιά του Γιώργη & του Αντώνη. Κατά την διάρκεια της διαδρομής οι ευλογίες και οι αισθήσεις ποικίλουν.
Από χρώματα χαρμόσυνα, μέχρι ανοιξιάτικα αρώματα  που ξεπροβάλλουν από κάθε σοκάκι και ανηφοροκατήφορο.
Γάζι, Τύλισσο, Γωνιές, Σίσαρχα και Ανώγεια για να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό. Στα Ζωνιανά!
Φτάνοντας στα Ζωνιανά το ντόπιο άρωμα σε κατακλύζει.
Μια κολόνια ευλογημένη απ΄ τον ίδιο τον Θεό. Θυμάρι με φασκόμηλο και χώμα καθάριο σε κάθε σου αναπνιά,
που κάμει τις αισθήσεις σου να σαλεύει από ζωντάνια.

Ο Τόπος και η Ιστορία:
Τα Ζωνιανά είναι ένα ορεινό χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου ανήκει στο νομό Ρεθύμνης και είναι χτισμένο στους βόρειους πρόποδες του Ψηλορείτη, σε υψόμετρο περίπου 640 μέτρων.
Το χωριό απέχει 43 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και 52 από το Ρέθυμνο. Ο πληθυσμός του χωριού ξεπερνά τους 1500 κατοίκους, με την πλειοψηφία να ασχολείται με την γη.
Πιο συγκεκριμένα την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Οι αναμνήσεις και οι θύμησες, οι θρύλοι και οι παραδόσεις του τόπου χάνονται στα βάθη των αιώνων αφού η ίδρυση και το όνομά του χωριού σχετίζονται με το Δία σύμφωνα με το θρύλο.
Όμως σαν ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται από τον Barozzi το 1577 με το όνομα So. Από τότε αρχίζει και η ξεχωριστή ιστορία του χωριού για την οποία όμως δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα μέχρι το 1821.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι ουδέποτε κατακτήθηκε από Σαρακηνούς, Ενετούς, ή Τούρκους, με τον ντόπιο πληθυσμό να ήταν πάντοτε αμιγώς Ελληνικός, ενώ αξίζει να σημειωθεί και πως ποτέ δεν απουσίασε από κανένα προσκλητήριο της πατρίδας.

Περί Ονομασίας:
Η αρχική ονομασία του χωριού ήταν «Ζουλιανά» σύμφωνα με τον μύθο, ο οποίος μαρτυρά πως ένας βοσκός ο Ζας (Ζευς) είχε το κοπάδι του στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό, το οποίο εκείνη την εποχή ήταν δάσος πυκνό. Καθημερινά έχανε για λίγο μια συγκεκριμένη αίγα του, που την φώναζε Αμάλθεια.
Μια μέρα την ακολούθησε και την είδε να πίνει νερό από μια μικρή πηγή.
Έτσι ο βοσκός αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην συγκεκριμένη περιοχή όπου υπήρχε αυτή η πηγή,
καθώς με αυτόν τον τρόπο διασφάλιζε νερό, και έτσι απ΄ αυτόν η περιοχή αυτή ονομάστηκε Ζουλιανά.
Όσο για την πηγή… ονομάστηκε αργότερα «Νερό τσ’ Αμάλθης» όπου μέχρι και σήμερα παραμένει η ίδια ονομασία,
εξαιτίας της αίγας του βοσκού.
Υπάρχει μάλιστα μια παλιά μαντινάδα που λέει:
“Διαβάτη, από τα Ζωνιανά αν τύχει και περάσεις,
από τσ’ Αμάλθης το νερό να πιεις να ξεδιψάσεις”.
Όταν έπειτα από μερικά χρόνια ο βοσκός πέθανε το χωριό πήρε την ονομασία «Ζουτολάκκο», που σημαίνει «ο λάκκος/τάφος του Ζου» καθώς τάφηκε σ΄ εκείνο το μέρος.
Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων:
Στο χωριό υπάρχει το περίφημο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων, όπου δημιουργήθηκε από τον κ. Διονύση Ποταμιάνο. Το μουσείο είναι γνωστό σε ολόκληρη την Ελλάδα με πολλούς επισκέπτες ετησίως.

Περιλαμβάνει 87 κέρινα ομοιώματα, που σε φυσικό μέγεθος αναπαριστούν σκηνές από την ιστορία ολάκερου του νησιού. Σε ένα χώρο 1000 τετραγωνικών μέτρων με ανάλογη διακόσμηση της θεματολογίας, προβάλλονται μορφές και σκηνές όπως του Ελ. Βενιζέλου, του Κορνάρου, του Ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, του Καζαντζάκη και πολλών άλλων μορφών και ιστορικών γεγονότων της νήσου.
Τυροκομώντας:
Έπειτα από την εξόρμηση στις γωνιές και στις ταράτσες, στα καφενέ και στις πλατείες του χωριού ήρθε η ώρα για το Τυροκομείο του κ. Μπάμπη. Ο ίδιος μας περίμενε με ανυπομονησία για να μας διδάξει με τον δικό του τρόπο την τέχνη της τυροκομίας. Αν και πρωί ακόμη μας καλωσόρισε με ντόπια ρακί και κρασί δικής του παραγωγής
για να στρώσει λίγο αργότερα το τραπέζι  με διάφορους μεζέδες.

Αξίζει να σημειωθεί πως ό,τι και αν δοκιμάσαμε, ότι και αν μας σέρβιρε, ήτανε περασμένα απ΄ τα ίδια του χέρια.
“Μια νοστιμιά κάθε γουλιά και κάθε γεύση, σαν τον αγέρα του χωριού”
Αφού γευματίσαμε το τι εστί… φιλοξενία αποφασίσαμε γι΄ αυτή τη φορά να παρασκευάσουμε “Φέτα”.
Παρακάτω τα χρυσά μυστικά και η παραδοσιακή συνταγή του κ. Μπάμπη όπως καταγράψαμε με τον Chef Γιώργο Χρονάκη.

Εκτέλεση:
Για 100kg γάλα:
70% πρόβιο & 30% κατσικίσιο γάλα.
1) Βάζουμε το γάλα στην κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και ανακατεύουμε συνέχεια μέχρι να φτάσουμε τους 65c
για να γίνει παστερίωση.
2) Αφού φτάσει τους 65c σβήνουμε την κατσαρόλα για 10΄, για να ξεκουραστεί το γάλα και να σκοτωθούν τα μικρόβια.
3) Στην συνέχεια κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 35c βάζοντας μέσα στην κατσαρόλα μπουκάλια με πάγο.
4) Αφού κατεβάσουμε την θερμοκρασία στους βαθμούς που επιθυμούμε σ΄ ένα ποτήρι αραιώνουμε μια σέσουλα πιτιά μ΄ ένα κουταλάκι αλάτι και το βάζουμε στο γάλα ανακατεύοντας καλά.
Στην συνέχεια αφήνουμε το γάλα μόνο του για 45 ολόκληρα λεπτά.
5) Αφού περάσει η ώρα, κόβουμε το γάλα όσο περισσότερο μπορούμε το οποίο έχει αρχίσει να γίνετε στερεό,
και αφαιρούμε τον ορό γάλακτος μ΄ ένα σκεύος απ΄ την κατσαρόλα.
6) Αφού αφαιρέσουμε τον ορό γάλακτος τοποθετούμε την φέτα στο καλούπι. Την αφήνουμε μια μέρα,
ακόμη και περισσότερες πολλές φορές, για να στραγγίξει καλά.
7) Έπειτα κόβουμε την φέτα σε κομμάτια όπως εμείς θέλουμε.
Αλατίζουμε την φόρμα όπου θα τοποθετήσουμε μέσα την φέτα.
Την διαδικασία αυτήν την κάνουμε 3 με 4 φορές ανά 12 ώρες για να στραγγίξει όσο καλύτερα γίνετε.
Tips:
Για την Άλμη: 1kg Ορό γάλακτος με 70 gr αλεύρι.
Τον Ορό Γάλακτος μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε φτιάχνοντας μυζήθρα ή ανθότυρο Β΄ διαλογής.
Μετά το πέρας της όλης διαδικασίας, ήρθε η ώρα για φαγητό.
Η μητέρα του κ.Μπάμπη είχε ήδη ετοιμάσει μαγικές γεύσεις όπου τις συνόδευε με ιστορίες και θρύλους του τόπου.
Από το Θεό Δία και το Ζουτολάκκο μέχρι και τις σημερινές παραδόσεις τους.

Οι γεύσεις και η φιλοξενία τούτου του τόπου σίγουρα θα μείνουν ανεξίτηλες στο διάβα της ζωής μου,
πράμα που αν δεν τον ζήσεις δεν θα καταλάβεις ποτέ.

Ζωνιανά, Σεπτέμβρης 2016

 

Πηγή: candianews