Ιμπραήμ Καλίν: Η «φωνή» του Ερντογάν που θεωρεί Οθωμανούς τους Έλληνες | ΦΩΤΟ

Κλασική ανατολίτικη φιγούρα, παίζει σάζι (ταμπουρά), τραγουδάει, προσεύχεται κάθε Παρασκευή στο τζαμί και αποτελεί τη φωνή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας. Ο 49χρονος Ιμπραήμ Καλίν, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την απόφαση για μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί, ανέλαβε προσφάτως να εκπροσωπήσει τον Ερντογάν στη «μυστική» συνάντηση Γερμανίας – Ελλάδας – Τουρκίας στο Βερολίνο.

Ο Καλίν είναι πολιτικό και πνευματικό τέκνο του Φετουλάχ Γκιουλέν και του Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος στην πορεία προς το προεδρικό παλάτι της Αγκυρας δεν δίστασε να γίνει «πατροκτόνος», υπηρετώντας πιστά τον Ταγίπ Ερντογάν. Με τον Νταβούτογλου διαφώνησαν ως προς τη στάση της Τουρκίας έναντι του Ισραήλ και τελικώς επικράτησε ο Καλίν, αφού ο πρώην μέντοράς του διαχώρισε τη στάση του από αυτή του Ερντογάν. Η φιλοδοξία και η εμμονή του Καλίν για μετατροπή της Τουρκίας σε ηγέτιδα δύναμη του ισλαμικού κόσμου ταυτίστηκαν με τη μεγαλομανία του Τούρκου προέδρου, ο οποίος βρήκε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα δημιουργούσε το θεωρητικό υπόβαθρο της πολιτικής του.

Ο Καλίν συγκεντρώνει όλο και περισσότερες εξουσίες και λειτουργεί ως σκιώδης υπουργός Εξωτερικών, αναλαμβάνοντας ειδικές αποστολές και εκφράζοντας τις θέσεις Ερντογάν ως θεωρητικός του πολιτικού Ισλάμ. Το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτή η σχέση θα το δείξουν οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς η Τουρκία είναι ήδη απομονωμένη, με μοναδικό ισχυρό στήριγμα τη Ρωσία.

Ξήλωμα του Κεμαλισμού

Για τον στενότερο συνεργάτη του Τούρκου προέδρου η ίδρυση της σύγχρονης Τουρκίας δεν είναι παρά μια ατυχής περίοδος της Ιστορίας, η οποία απέκοψε το έθνος από τις οθωμανικές του ρίζες. Σε αυτές φιλοδοξεί να επαναφέρει το κράτος που θα πρέπει να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμου ως ισότιμος συνομιλητής της Δύσης. Εν πολλοίς αυτό τον ρόλο τον αναγνώρισαν και οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., καθιστώντας την Αγκυρα μέρος της αρχιτεκτονικής ασφαλείας της ευρύτερης περιοχής.

Ο Ιμπραήμ Καλίν, ο οποίος θεωρεί πως ο Κεμάλ Ατατούρκ, περιορίζοντας τον ρόλο της θρησκείας στα δημόσια πράγματα, υπέταξε την Τουρκία στη Δύση, δημιούργησε στους μουσουλμάνους αισθήματα κατωτερότητας. Θεωρεί λανθασμένη ακόμα και την αλλαγή του αραβικού αλφαβήτου και την αντικατάσταση του με το λατινικό, το οποίο είναι ξένο προς τις παραδόσεις του λαού. Οι απόψεις του Καλίν δεν διαφέρουν καθόλου από αυτές του Ερντογάν, ο οποίος δεν προσπαθεί πλέον να κρύψει τη ρήξη του με το παρελθόν, θεωρώντας πως ο κεμαλισμός έχει κάνει τον κύκλο του και η Τουρκία πρέπει να βρει έναν ευρύτερο ρόλο, αντίστοιχο με αυτό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το ιδεολογικό υπόβαθρο γι’ αυτό το εγχείρημα μπορεί να το συναντήσει κανείς στα οκτώ βιβλία που έχει εκδώσει ο Καλίν και στις αναρίθμητες δηλώσεις του στα τουρκικά και τα διεθνή ΜΜΕ. Ηταν ο άνθρωπος που τον περασμένο μήνα υπερασπίστηκε με πάθος την απόφαση για μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί, δίνοντας την εντύπωση πως αυτή δεν σχετιζόταν με τις ευαισθησίες της διεθνούς κοινής γνώμης και πρωτίστως της ελληνικής για ένα μνημείο με παγκόσμιο συμβολισμό, αλλά με το παρελθόν της ίδιας της Τουρκίας και την απόφαση του Ατατούρκ το 1934. Οταν ρωτήθηκε από το BBC γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο η Αγια-Σοφιά να γίνει τζαμί εφόσον στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν εκατοντάδες μουσουλμανικά τεμένη είπε ότι «δεν είναι θέμα αριθμού, πόσα τζαμιά έχεις στην Κωνσταντινούπολη ή αλλού.

Εχει να κάνει με θρησκευτική, ιστορική σημασία. Το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε σήμερα είναι γιατί μετατράπηκε σε μουσείο εξαρχής». Μιλώντας για το ίδιο θέμα στο τουρκικό κανάλι TRT σημείωσε ότι «η τουρκική δημοκρατία ιδρύθηκε το 1923 και το τζαμί της Αγια-Σοφιάς μετατράπηκε σε μουσείο το 1934. Ακόμη και ο ίδιος ο Ατατούρκ περίμενε 11 χρόνια. Εκτοτε, αυτό ήταν ένα δύσκολο θέμα για τη μουσουλμανική πλειοψηφία εδώ στην Τουρκία. Λειτούργησε ως εκκλησία και στη συνέχεια ως τζαμί και μετά ως μουσείο και πιθανότατα από όλες αυτές τις τρεις ταυτότητές της, η πιο κοντινή στην ταυτότητα της Αγια-Σοφιάς είναι ότι παραμένει ένας τόπος λατρείας».

Διαβάστε τη συνέχεια στο protothema