Μοναστηράκι Ρεθύμνου: Το χωριό στη σκιά του Ψηλορείτη με τους υπέροχους ανθρώπους!

Το πανέμορφο Μοναστηράκι του Δήμου Αμαρίου απέχει 38 χλμ. από το Ρέθυμνο και 2 χλμ. από τη Σχολή Ασωμάτων. Βρίσκεται σε υψόμετρο 380 μέτρων, χτισμένο πάνω σε ένα λόφο στην πλαγιά του όρου Σάμιτος.

Η περιοχή γύρω από το χωριό καλύπτεται από χιλιάδες ελαιόδεντρα, ενώ εντυπωσιακή είναι η θέα του επιβλητικού Ψηλορείτη.

Στις νότιες παρυφές του χωριού, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, υπάρχει μια πηγή με άφθονο νερό, η Κάτω βρύση. Δίπλα στην Κάτω βρύση, δεσπόζει ένας θεόρατος πλάτανος, ύψους 30 μέτρων και περιμέτρου γύρω στα 10 μέτρα, ο οποίος είναι αειθαλής, γι΄ αυτό και έχει χαρακτηριστεί από τους επιστήμονες “μνημείο της φύσης”.

Ένας περίπατος στα στενά σοκάκια, το πέρασμα από την πλατεία και τις εκκλησίες του χωριού, είναι ένας ιδανικός τρόπος για ξεκούραση και χαλάρωση από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

 

Για εκείνους, ωστόσο, που το… άραγμα δεν είναι το φόρτε τους, το Μοναστηράκι αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρό για απολαυστικούς περιπάτους και πεζοπορίες μέσα στη φύση!

 

 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο αρχαιολογικός χώρος, στον οποίο έχουν εντοπιστεί ευρήματα μινωικού ανακτορικού κέντρου. Βρίσκεται στη θέση Κόκκινος Χάρακας και είναι επισκέψιμος.

Το χωριό έχει περίπου 100 μόνιμους κατοίκους, αλλά δεν συμβαδίζει καθόλου με το κυρίαρχο πρότυπο της ελληνικής επαρχίας, που θέλει τα χωριά ερειπωμένα, με γερόντους και γερόντισσες στυλοβάτες. Εδώ θα δεις μπόλικα παιδιά, θα δεις και νέους που έχουν πάρει τα κοινά στα χέρια τους, βοηθώντας το Μοναστηράκι να πάει μπροστά και να συμβαδίσει με τις επιταγές της εποχής.

 

Θα βρεις Ανθρώπους με άλφα κεφαλαίο, που θα κάτσεις στο τραπέζι να ανταλλάξεις δυο κουβέντες και μετά από λίγο θα εύχεσαι να μη σταματήσει το στόμα τους να σου διηγείται ιστορίες! Περάστε μια βόλτα από το καφενείο της κυρά Ντινιώς, και θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοούμε…

 

Το χωριό κάθε καλοκαίρι πλημμυρίζει από κόσμο, από Αθηναίους, που έρχονται για να ξανανιώσουν τις ρίζες τους, να απολαύσουν την ηρεμία της φύσης και να γευτούν την πηγαία φιλοξενία των ντόπιων. Και βεβαίως βεβαίως, για να απολαύσουν το ξακουστό πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας, στο οποίο εκατοντάδες Κρητικοί και όχι μόνο το γλεντούν με την ψυχή τους κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου. Ας ελπίσουμε πως φέτος θα μας δοθεί η ευκαιρία να αναπληρώσουμε το κέφι που πήγε στράφι το καλοκαίρι του 2020 🙂