«Οι διακοπές στο χωριό στο τέλος της άδειας είναι οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ διακοπές!»

Ας πάρουμε ένα πράγμα ως δεδομένο: Το να γυρνάς στις κανονικές συνθήκες της ζωής σου μετά από τις διακοπές μοιάζει κάπως με το να έχεις μόλις φάει κατσαβιδιά στα νεφρά. Δεν είναι κάτι που θα σε σκοτώσει (λογικά). Είναι όμως κάτι πραγματικά επίπονο. Και δεν είναι επίπονο μόνο επειδή τελειώνουν οι όμορφες μέρες. Είναι επίπονο επειδή βλέπεις μπροστά σου πόσο πιο ωραία θα μπορούσε να είναι η ζωή σου.

Γράφει ο Νίκος Σταματίνης

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να βρούμε τη συνταγή, σε αυτόν τον καπιταλιστικό, χωροχρονικό παράδεισο στον οποίο ζούμε, ώστε η επιστροφή στη δουλειά να είναι ΟΚ. Το μόνο που ίσως μπορούμε να πετύχουμε είναι να την κάνουμε κάπως λιγότερο ανυπόφορη.

Προφανώς όταν σκεφτόμαστε καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα, το μυαλό μας στο 95% των περιπτώσεων -αν δεν είμαστε Γερμανοί συνταξιούχοι τουρίστες- πάει στα νησιά και δη στις Κυκλάδες. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Με λίγες εξαιρέσεις, αυτές δεν λειτουργούν ως διακοπές. Δεν είναι δηλαδή ότι διακόπτεις και τίποτα.

Πρώτα από όλα, στα περισσότερα νησιά που πηγαίνεις, βρίσκεις ακριβώς τους ίδιους ανθρώπους που συναντάς και στην πόλη. Απλώς τους βλέπεις σε διαφορετικό φόντο. Τα Εξάρχεια θα πάνε Ανάφη, ο Κεραμεικός Αμοργό, το Παγκράτι Τήνο κ.ο.κ. Ολόκληρες πόλεις μετακομίζουν για λίγες μέρες σε ξερονήσια. Τι αποτέλεσμα έχει όλη αυτή η διαδικασία; Να τρέχεις να προλάβεις. Να προλάβεις να δεις τις καλύτερες παραλίες, τα μουσεία, τα μαγαζιά. Να προλάβεις να πιάσεις σκιά στην παραλία, να κλείσεις τραπέζι στο εστιατόριο, να βρεις καρέκλα στο μπαρ. Αρκετά ψυχοφθόρο για να το πεις «διακοπές».

Μια Ελλάδα δίχως καλοκαίρι;

Ειδικά φέτος φαίνεται ότι λόγω της υπερβολικής συσσώρευσης τουριστών, τα περισσότερα νησιά έχουν μετατραπεί σε πανέμορφα θεματικά πάρκα. Αυτό είναι πρόβλημα για διάφορους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς λόγους. Είναι όμως κι ως προς τις ίδιες τις διακοπές. Για κάθε λεγόμενο «δημοφιλή τουριστικό προορισμό» έχεις συγκεκριμένα πράγματα να κάνεις. Αν δεν τα προλάβεις, νιώθεις ότι ένα κομμάτι σου έμεινε πίσω. Δεν εκπλήρωσες την αποστολή σου. Και είμαι σίγουρος ότι το κυνήγι του ρολογιού δεν έλειψε σε κανέναν.

Φέτος, λίγες μέρες πριν τελειώσει η άδειά μου και αδυνατώντας να μείνω το σαββατοκύριακο στην Αθήνα, αποφάσισα να πάω στο χωριό μίας φίλης μου στη μέση του πουθενά.

Το πέρασμα από τις απόκοσμες παραλίες του νησιού στην Κηφισίας έγινε κάπως πιο ομαλά. Οι διακοπές στο χωριό προσφέρουν κάτι που δεν μπορεί να σου προσφέρει ούτε η Αθήνα ούτε η Τήνος. Χρόνο για να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς του carpe diem και της καταναλωτικής μανίας, έχουμε ξεχάσει πόσο σημαντικό είναι αυτό.

Και υπάρχει λόγος που το έχουμε ξεχάσει. Δεν συμφέρει κανέναν το να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Το γέμισμα του ελεύθερου χρόνου του σύγχρονου μεσοαστού στηρίζει ολόκληρες βιομηχανίες. Από το να κάθεσαι να χαζεύεις επί ώρες τα λαγκάδια και τις αγελάδες δεν έχει να κερδίσει κανείς τίποτα. Εκτός ίσως από εσένα και την ψυχική σου ηρεμία.