«Ο Mad Clip ήταν αντιπρότυπο για τους νέους, ένα παράδειγμα προς αποφυγή»

Κότερα, ελικόπτερα, οικόπεδα, γούστα ακριβά… Καλά όλα αυτά, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν το τίμημά τους, το οποίο είναι βαρύ. Ο Mad Clip δεν ήταν άτυχος. Ήξερε τον κίνδυνο και τις επιπτώσεις της δημοφιλίας του.

Δυστυχώς έχασε τη ζωή του εξαιτίας του μυαλού και της νοοτροπίας που κουβαλούσε. Ευτυχώς δεν πήρε στο λαιμό του κάποιον ανυποψίαστο οδηγό ή περαστικό.

Ο 34χρονος trapper ήταν πρότυπο για χιλιάδες νέους. Στην πραγματικότητα όμως ήταν το εντελώς αντίθετο: αντιπρότυπο, παράδειγμα προς αποφυγή.

Εκπρόσωπος ενός είδους μουσικής που προάγει ήθη και έθιμα μιας κοινωνίας με πολύ χαμηλή στάθμη επιπέδου. Μια κοινωνίας τίγκα στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ, σε κορίτσια που από τα 16 τους επιδεικνύουν τα κάλλη τους, μπας και καταφέρουν να γίνουν influencers, σε αγόρια που ονειρεύονται Porsche, γκάνια και πάρτι με βίζιτες.

Διαβάζω τους στίχους του «Κότερα»:

Mix-άρω τη κόκα με τη σόδα βγάζω έσοδα
Με γουστάρουν τα μουνιά φορτώνω τα ξέκωλα, ξέκωλα
AK σκάμε σα το Hezbollah
Δε μασάμε μες το VIP με τα περίστροφα
Μεσ’ σε λίγα χρόνια έχω κάνει τα απίστευτα
Γερμανός ο κινητήρας πεντακόσια άλογα, στα ‘λεγα
Δε πιστέψαν πήγα και τους γάζωσα, στα ‘λεγα
Πως σε λίγα χρόνια θα μας γλύφουν τα αρχίδια
Δεν υπογράφω deal-ια άμα δεν δούμε τα μύρια…

Σοβαρά τώρα; Εντάξει, η λογοκρισία ήταν πάντα κατακριτέα, ιδίως όταν αφορά την τέχνη, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε καν με τέχνη, αλλά με το μισό ποινικό κώδικα, αποτυπωμένο σε ρίμες. Κάπου ώπα, ρε παιδιά, ένα όριο. Μας παρακολουθούν και νέοι άνθρωποι, που αύριο -υποτίθεται- θα πάρουν στα χέρια τους το μέλλον αυτής της ρημαδοχώρας και θα καθορίσουν τις τύχες της. Τι σόι εχέγγυα/πρότυπα θα τους παραδώσουμε; Τον trapper που σνιφάρει κόκα, τον Αλέξη (aka Τζέιμς Μποντ από το Κοπανάκι Μεσσηνίας) του Bachelor ή τους ανθυποανύπαρκτους τηλεήρωες των Survivor και Big Brother; Κάτι αξιόλογο υπάρχει ή τελείωσε το stock;

Με διακόσια στη στροφή, σε μια κολόνα οδηγείται η κοινωνία μας, σαν αυτή που -κακή ώρα- συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο του Mad Clip. Γιατί ποτέ δεν φταίμε εμείς, αλλά η κακή κολόνα που ήρθε και έπεσε πάνω μας και φυσικά η μαύρη μας η μοίρα, ασχέτως αν την προκαλούμε καθημερινά σε υπερθετικό βαθμό.

Ελαφρύ το χώμα για τον άνθρωπο, γιατί ό,τι και αν ήταν, δεν παύει να είναι μια ψυχή για την οποία κάποιοι θα κλάψουν, θα πονέσουν, θα θρηνήσουν.

Ελαφρύ όμως το χώμα και για μια κοινωνία που βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη, με ηγέτες παντελώς ανίκανους και απρόθυμους να την εμπνεύσουν και πολίτες-followers του εύκολου, του εφήμερου και του παρακατιανού.

Μια κοινωνία στην οποία ο ρομαντισμός και οι ηθικές αξίες παρέδωσαν τα σκήπτρα στον κυνισμό και την επιδειξιομανία και όλα τα παραπάνω εκλαμβάνονται ως το παραληρηματικό, απονενοημένο διάβημα ενός 40άρη boomer.

Αριστοτέλης Μπενόγλου