Eδω…εδω..εδω να επιμένω

Η σημερινή στήλη μου στην Κρητικη Επιθεωρηση

Του Νίκου Μολδοβανίδη

«πονάει η αγάπη, μάτια μου»

-είχα καιρό να πάω σε συναυλία καλοκαιριού στο Ρέθυμνο. Κάτι τα ονόματα που κατεβαίνουν, κάτι οι δυσκολίες της δουλειάς, κάτι ο τόπος που γίνονται, δεν ειχα καταφέρει να παρακολουθήσω κάποια , παρ ότι , ειναι αλήθεια, γίνονται αξιόλογες προσπάθειες απο τοπικούς επιχειρηματίες,οι οποίοι ρισκάροντας αρκετά χρήματα , προσπαθούν να εμπλουτίσουν τα βράδια μας με «ονόματα» αγαπητά σε πολλούς ή σε πιο λίγους θαυμαστές τους. Τη Δευτέρα το βράδυ όμως, εντελώς ξαφνικά μου προέκυψε η επιθυμία να πάω σε γνωστό παραθαλάσσιο καφε , μπαρ , εστιατόριο και βρέθηκα μαζί με άλλους πολλούς να παρακολουθώ , ΟΡΘΙΟΣ τον Στέλιο Ρόκκο.

-Πρωτη μου επαφή μαζί του και με το έργο του ήταν πριν πολλά χρόνια , πάλι στην Φορτέτσα που ειχε έρθει σαν “support” στους Κατσιμιχαίους… Σαν Ινδιάνος , τότε , με μαλλιά μακρυά και ροκ ντύσιμο, κρατώντας την κιθάρα του είπε για 10 λεπτα, δυο , τρια τραγούδια του, και συνεχισαν ο Πάνος και ο Χάρης , ενω ο ίδιος τους συνόδευε με την κιθάρα.. Από εκείνη την στιγμή και πριν ακόμα αρχίσει να κάνει όνομα , ο Ρόκκος με είχε εντυπωσιάσει με το στυλ που τραγουδούσε , και κυρίως ότι ερμήνευε τραγούδια που ο ίδιος είχε γράψει μουσική και στίχους. Την εχω αυτή την παραξενιά, μου την είχε κολλήσει ο Γιάννης Γλέζος, παλιος συνθέτης που έλεγε , ότι μόνο ο δημιουργός του τραγουδιού μπορεί να το ερμηνεύσει σωστά.

-Ο Ρόκκος λοιπόν γραφει και τη μουσική και τα στιχάκια στην μεγάλη πλειοψηφία των τραγουδιών του . Περιλαμβανει δε τέτοια μουσικά ακούσματα που σε προκαλούν δυσκολία να τον κατατάξεις σε κάποιο απο τα αποδεκτά μουσικά μονοπάτια. Ειναι έντεχνος, είναι ροκ, ειναι σκυλάς, ειναι λαικός, τί είναι τελικά ο Στέλιος. Κάποτε μου είχε πει ο παραγωγός του , οταν ηταν απο τα καυτά ονόματα εκει στο 1998, οτι ήταν ενας τραγουδιστης φαινόμενο. Αλλά όσο εύκολα μπορούσε να είναι συνεπής στη δουλειά του, αλλο τόσο ο αυθορμητισμός του τον αποξένωνε. Φανηκε αμέσως μετά την πρώτη κρίση στην ελληνική μουσική παραγωγή.

-Εφυγε ο Στέλιος από την ΜΒΙ και δεν στεριωσε σε άλλη εταιρεία. Ειναι όμως παράξενο, πόσο ακόμα μαγεύει το κοινό του, εστω και αν τα τραγούδια του έρχονται από τόσο παλιά. Ειπε και 2-3 καινούρια αλλά ακόμα και οι νέοι θαυμαστες του τον λατρεύουν για τα παλιά. Μόλις έπαιξε την εισαγωγή στο «εμεινα εδω» νομίζω ότι όλοι ηλεκτρίστηκαν .. Αναψαν τα κινητά με τις φωτισμενες οθόνες, και όλοι μαζί έγιναν ένα… Αμέσως εκτόξευσε το κοινό με «το δικό του το καραβάνι» και μας ξαναπροσγείωσε με το επιβλητικά ανατριχιαστικό «διαμάντια και ρουμπίνια» …

– Ατυχώς η συναυλία έφτασε στο τέλος της γύρω στις 11.30 παρ ότι όλοι ήθελαν να συνεχίσει αλλά βλέπετε η κοινή ησυχία, όταν μερικοί την ζητούν, η αστυνομία την επιβάλλει. Ας είναι, τι να κάνουμε. Κε Ρόκκο σε ευχαριστούμε για το βραδυνό ταξιδάκι που μας χαρίσατε και για την υπέροχη ανατριχίλα που νοιώσαμε.. Πέτρο, ομορφόπαιδο σε ευχαριστω για την φιλοξενία..
Καλημερα σας