Όσο περίεργο κι αν ακούγεται στους σημερινούς εικοσάρηδες, υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου, τα πιτσιρίκια δεν χανόντουσαν πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή, ή κάποιου super cool tablet, αλλά, περίμεναν υπομονετικά την ώρα που η τηλεόραση θα έπαιζε την αγαπημένη τους σειρά. Οι περισσότεροι που είχαμε την τύχη να ζήσουμε ως παιδιά τη δεκαετία του ’90 -λέγε μας και millennials- θυμόμαστε τα μεσημέρια της κρατικής τηλεόρασης, αλλά και τα Σαββατοκύριακα σε όλα τα υπόλοιπα κανάλια, όπου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε -με ευλάβεια- κάποια προγράμματα που έχουμε ακόμα και σήμερα μέσα στη καρδιά μας. Εν μέσω μιας καλοκαιρινής κρίσης μελαγχολίας, αποφάσισα να θυμηθώ κάποια από τα πιο γνωστά .

Carrusel

Η ναυαρχίδα των παιδικών σειρών που κέρδισαν τις καρδιές μας. Το αστείο με τη συγκεκριμένη Μεξικάνικη, παιδική τηλενουβέλα, είναι πως την έπαιζαν τόσο πολύ που θεωρούσα πως είχε τουλάχιστον επτά σεζόν. Έπειτα από λίγο ψάξιμο, έμεινα έκπληκτος ανακαλύπτοντας πως, στην πραγματικότητα, βλέπαμε απλώς αλλεπάλληλες επαναλήψεις της μίας και μοναδικής σεζόν που γυρίστηκε ποτέ. Όντας όμως καθημερινή σειρά, είχε πολλά επεισόδια. Η υπόθεση έχει ως εξής, οι μικροί μαθητές μιας τάξης του δημοτικού σχολείου «Primaria Mundial», βρίσκουν μια δεύτερη μαμά στο πρόσωπο της νεαρής δασκάλας που ακούει στο όνομα δεσποινίς Χιμένα μαθαίνοντας να αγαπούν ο ένας τον άλλο και να προσπαθούν συγχρόνως για το καλύτερο δυνατόν. Η σειρά θίγει τις διαφορές μεταξύ των κοινωνικών -και οικονομικών- στρωμάτων του Μεξικού, ιδιαίτερα μέσω του έρωτα ενός έγχρωμου μαθητή, του αγαπητού σε όλους μας Σιρίλο, με την πλούσια λευκή συμμαθήτρια του, Μαρία Χουακίνα. Δεν υπήρχε παιδί που να μην μίσησε την δεύτερη για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τον φτωχό συμμαθητή της. Βέβαια στη πορεία, κι ενώ μάθαμε για τα καλά τι εστί Μεξικάνικες και Βραζιλιάνικες σειρές, καταλάβαμε πως η Μαρία Χουακίνα, ήταν απλώς μια λιλιπούτεια εκδοχή της Σοράγια Μοντενέγκρο. Προσωπικά, αυτό που γούσταρα περισσότερο, ήταν το μυστικό αρχηγείο της παρέας. Αξίζει να αναφερθεί πως, μέχρι και σήμερα γυρίζονται remakes της σειράς.

Υπαστυνόμος Ρεξ

Παίζει να είναι η μόνη Αυστριακή σειρά που έχω δει ποτέ. Αρχικά, θα πρέπει να αναφέρω ότι, δεν πρόκειται ακριβώς για παιδικό πρόγραμμα -η υπόθεση αφορά αστυνομικούς του τμήματος ανθρωποκτονιών της Βιένης- όμως, η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα ούτε ένα παιδί στο σχολείο μου που να μην το παρακολουθούσε. Ο Ρεξ, είναι ένας πανέξυπνος γερμανικός ποιμενικός, ο οποίος βοηθά τον επιθεωρητή Μόζερ να εξιχνιάσει τα διάφορα εγκλήματα που αναλαμβάνει. Η Αυστριακή σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Κατά την άποψη μου, το «Υπαστυνόμος Ρεξ» χάλασε όταν οι παραγωγοί, για κάποιο λόγο, αποφάσισαν να «σκοτώσουν» τον Μόζερ και να φέρουν στη θέση του έναν νέο χαρακτήρα. Υποθέτω πως ο λόγος που συνέβη αυτό, ήταν οικονομικός, ή προσωπικός μιας και ο αρχικός πρωταγωνιστής, ο Τόμπιας Μορέτι, ήταν πολύ αγαπητός στο κοινό. Το 2004 γυρίστηκε το τελευταίο επεισόδιο της σειράς. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το Ιταλικό δίκτυο RAI αγόρασε τα δικαιώματα και γύρισε μια αντίστοιχη εκδοχή, η οποία, αν και δεν είχε την ίδια επιτυχία της αρχικής, κράτησε για οκτώ σεζόν.

Οι Ατρόμητοι

Αυτή είναι μια σχετικά πιο πρόσφατη σειρά, την οποία έβλεπαν κυρίως τα μικρά αδέρφια των φίλων μου. Μια ποδοσφαιρική ομάδα που αποτελείται από πιτσιρίκια, ζει και αναπνέει για τη «στρογγυλή θεά». Εμείς, παρακολουθούμε τις προπονήσεις και τους αγώνες τους, αλλά και τις εφηβικές, ερωτικές περιπέτειες με τα κορίτσια της παρέας (μεταξύ των οποίων ήταν και η κόρη του θρύλου του ποδοσφαίρου, Diego Maradona). Τα δύο βασικά στοιχεία που με πωρώνουν πάντως όσον αφορά τους «Ατρόμητους», έχουν να κάνουν με έναν από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες της σειράς, τον Ταρούσα. Το πρώτο, είναι το γεγονός ότι ο χαρακτήρας στην Αργεντινή, είχε το όνομα Gamuza, όμως, για ευνόητους λόγους, στην Ελληνική μετάφραση αυτό άλλαξε. Το δεύτερο, έχει να κάνει με έναν αστικό μύθο που θέλει το συγκεκριμένο παιδάκι να είναι ο Lionel Messi σε μικρή ηλικία. Αυτή η φήμη βασίζεται στην ομοιότητα που έχει ο πιτσιρικάς που έπαιζε τον ρόλο (Brian Caruso) με τον σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου, καθώς και το γεγονός ότι έχουν γεννηθεί την ίδια χρονιά. Δεν χρειάζεται καν να μπω στη διαδικασία να εξηγήσω γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Chiquititas

Το μόνο που θυμάμαι από την συγκεκριμένη σειρά είναι ότι ήταν πολύ κακή και πως είχε άθλιους τίτλους αρχής. Ωστόσο, είχε τεράστια επιτυχία στα κορίτσια κι όπως συμβαίνει με όλα τα επιτυχημένα shows, το brand της σειράς παραμένει ενεργό μέσω κάποιων spin-offs. Η αρχική σειρά πάντως, μετρά επτά σεζόν κι εκατομμύρια -πρώην- θαυμαστές παγκοσμίως.

Ράδιο Ντετέκτιβς

Σχεδόν κανείς δεν θυμάται αυτή τη Καναδική σειρά και είναι πραγματικά κρίμα. Δύο ετεροθαλή αδέρφια από το Μόντρεαλ, μαθαίνουν να ζουν μαζί κι εν τέλει, να νοιάζονται ο ένας για τον άλλο, όταν ανακαλύπτουν τον παλιό ασύρματο του πατέρα τους. Μέσω αυτού, ενημερώνονται για διάφορα εγκλήματα που συμβαίνουν στην περιοχή τους και σπεύδουν με τα ποδήλατα τους για να τα εξιχνιάσουν. Όταν τα βρίσκουν «σκούρα», καλούν τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς για «ενίσχυση» και όλοι μαζί, σαν μικρός στρατός με ποδήλατα και πατίνια, κατατροπώνουν τους κακούς. Η σειρά επέστρεψε έπειτα από λίγα χρόνια με τους ίδιους πρωταγωνιστές, αλλά, αντί για ποδήλατα, είχαν scooters. Δυστυχώς όμως, η -προεφηβική- αίγλη της original σειράς είχε χαθεί.

Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι

Ο λόγος που έμαθα τι σημαίνει η λέξη λαρδί. «Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» είναι η παλιότερη -και μόνη Αμερικάνικη- παραγωγή που αναφέρεται στο παρόν κείμενο. Η αλήθεια είναι πως, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, το Μεξικό, η Αργεντινή και η Βραζιλία, σχεδόν μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Η τηλενουβέλες έδωσαν «πόνο» για αρκετά χρόνια, μέχρι που τη θέση τους πήραν τα Τούρκικα για τους μεγαλύτερους και η ευκολία του διαδικτύου για τους πιο μικρούς. Η συγκεκριμένη σειρά, ακολουθεί μια τυπική Αμερικάνικη οικογένεια του 19ου αιώνα -τους Ingalls- και παρουσιάζει όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετώπιζαν στην καθημερινότητα τους. Από το κουτσομπολιό, μέχρι την ολική τύφλωση της μεγάλης κόρης της οικογενείας. Προσωπικά, γούσταρα τη Laura -την μεσαία κόρη με τα κοτσιδάκια- και ξενέρωσα όταν έμαθα πως μου πέφτει μεγάλη. Η σειρά «έτρεχε» από το 1974 μέχρι το 1983. Πολύ πριν γεννηθώ δηλαδή.

Περισσότερα από το VICE