Η μυθική σπηλιά του Ίκαρου και του Δαίδαλου στην Κρήτη

Το γραφικό χωριουδάκι της Αγίας Γαλήνης, χτισμένο αμφιθεατρικά σε απόκρυμνη πλαγιά, σε κερδίζει αμέσως με τη φυσική ομορφιά του τοπίου, τα δαιδαλώδη δρομάκια του, το γαλήνιο και φιλόξενο χαρακτήρα του.

Πριν τις δεκαετίες του ‘60 και ’70, το χωριό ήταν ένα άγνωστο μικρό ψαροχώρι που εξυπηρετούσε τους κατοίκους του χωριού Μέλαμπες.

Όμως, τη δεκαετία του ’60 κατάφερε να κλέψει τις καρδίες των χίπις και να γίνει ο αγαπημένος προορισμός των απελευθερωμένων παιδιών των λουλουδιών. Μάλιστα αρκετοί έχουν γίνει φανατικοί οπαδοί και εξακολουθούν να επισκέπτονται την Αγία Γαλήνη κάθε χρόνο.

 

Η Αγία Γαλήνη έχει ιστορία χιλιετιών

Η Αγία Γαλήνη είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Μινωικής πόλης Σουλίας, η οποία ήταν μια από τις εκατό πόλεις της Κρήτης που περιγράφει ο Όμηρος. Ήταν τόπος λατρείας και υπήρχε ένας μεγάλος ναός αφιερωμένος στη θεά Άρτεμη. Άκμασε μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ. και αποτελούσε το επίνειο της αρχαίας Συβρίτου.

Μπορεί το όνομα Σουλία να μην σας λέει τίποτα, ωστόσο έχει συνδεθεί με ένα πολύ γνωστό μύθο, του Δαίδαλου και του Ικαρου. Σύμφωνα με το μύθο, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος κρύφτηκαν σε μία σπηλιά όταν δραπέτευσαν από τον Βασιλιά Μίνωα. Σε αυτή τη σπηλιά, που βρίσκεται στην Αγία Γαλάνη, ο Δαίδαλος έφτιαξε τα κέρινα φτερά τους και έδειξε στον Ίκαρο, πως να τα χρησιμοποιεί. Εδώ βρίσκεται κι ο βράχος από όπου πέταξαν για το μοιραίο ταξίδι τους. Τον μύθο αυτό θυμίζουν τα δυο αγάλματα, του Δαίδαλου και του Ίκαρου, που έχουν στηθεί στην Αγία Γαλήνη.

 

Η προέλευση του ονόματος Αγία Γαλήνη και ο τοπικός θρύλος

Ο τοπικός θρύλος λέει ότι το σημερινό όνομα του χωριού, «Αγία Γαλήνη», συνδέεται με τους Βυζαντινούς χρόνους και συγκεκριμένα με τις αρχές του 5ου αι. μ.Χ., όταν η ζήλια και οι δολοπλοκίες της Πουλχερίας, αδελφής του Θεοδοσίου του Β’, εξορίζουν τη νεαρή αυτοκράτειρα και γυναίκα του αδελφού της, Ευδοκία, στους Αγίους Τόπους.

Το πλοίο που μετέφερε την Ευδοκία στα Ιεροσόλυμα, καθώς περνούσε από τα νότια παράλια της Κρήτης, κοντά στην περιοχή της Σουλίας, αντιμετώπισε φοβερή θαλασσοταραχή, η οποία έφερε το πλήρωμα σε απόγνωση. Η Ευδοκία, χωρίς να χάσει το θάρρος της, προσευχήθηκε στην Παναγία, παρακαλώντας την να γαληνεύσει τα νερά κι εκείνη ως ανταπόδοση θα έκτιζε μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη Της. Έτσι, υπέδειξε στο πλήρωμα να πλησιάσει κοντύτερα στη στεριά. Εκεί, όλοι μαζί έκαναν δέηση στην Παναγία και το θαύμα έγινε! Τα νερά γαλήνεψαν. Η Ευδοκία άρχισε, αμέσως, με έγκριση του τοπικού άρχοντα, να χτίζει την εκκλησία, στη βόρεια πλευρά του σημερινού χωριού, με την ονομασία «Παναγία – Αγία Γαλήνη».

Θα τελείωνε την εκκλησία η Ευδοκία και μετά θα αναχωρούσε, αν ο ξαφνικός θάνατος του Θεοδοσίου δεν την ανάγκαζε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, για να αναλάβει τα καθήκοντά της. Άφησε τα απαραίτητα χρήματα για την αποπεράτωση του ναού κι έφυγε.

Το 640 μ.Χ., οι Σαρακηνοί πειρατές αφάνισαν με μια επιδρομή τους, τη Σουλία και κατέστρεψαν το νεόδμητο ναό της Παναγίας. Έμειναν μόνο το ιερό, οι θαυμάσιες αγιογραφίες κι ένα μικρό σπάραγμα επιγραφής, για να θυμίζουν την ίδρυση του ναού από τη βυζαντινή αυτοκράτειρα.

Πηγή: ekriti