«Ε ρε Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται!»

Το πρωινό της 21ης Απριλίου 1967 η Ελλάδα είχε ένα μικρό ευχάριστο «ατυχηματάκι» που προκάλεσε την κατάλυση της Δημοκρατίας της. Έξι χρονάκια αργότερα, η από τα κάτω αντίδραση -με αποκορύφωμα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοεμβρίου 1973– ξεκίνησε να ροκανίζει σιγά σιγά το καθεστώς το οποίο τελικά κατέπεσε μερικούς μήνες αργότερα.

Κρίμα, κρίμα, κρίμα…

Μάλιστα από τότε, κάθε χρόνο την ίδια μέρα, διάφοροι υπερβολικοί το κάνουνε συνέχεια θέμα. Λες και δε θέλανε το καλό της πατρίδας οι Συνταγματάρχες. Οι άνθρωποι βάλανε την χώρα ως άλλοι γιατροί στον γύψο να ισιώσει και ακόμα τους το κοπανάνε οι αχάριστοι.

Τόσα κακώς κείμενα ποιος θα τα έφτιαχνε; Μήπως οι κουλτουριαρέοι που είχαν βρωμίσει τον τόπο; Όχι βέβαια. Λογοκρισία κι Άγιος ο Θεός για να ξαναπατήσει η πατρίδα στα πόδια της. Φάλαγγα και ηλεκτροσόκ για να σφίξουν τα γάλατα. Σφαίρες και τανκς για κάθε αντιρρησία. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν μιας κι έχουμε τη λύση δια πάσα νόσο, κυρίες και κύριοι.