Πένθος στην Κρήτη: Πέθανε η Σοφία Κοκοσαλάκη

Την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 47 ετών άφησε η Κρητικιά σχεδιάστρια μόδας, Σοφία Κοκοσαλάκη, νικημένη από τον καρκίνο. Η «μάχη» που έδωσε ήταν σύντομη, καθώς η διάγνωσή της είχε γίνει μόλις πριν δύο μήνες.

Ποια ήταν η Σοφία Κοκοσαλάκη;

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αρχικά, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα έγινε δεκτή στο Κεντρικό Κολλέγιο Τεχνών και Διακόσμησης Αγίου Μαρτίνου (Central Saint Martins College of Art and Design) του Λονδίνου από όπου αποφοίτησε το 1998.

Ενδιάμεσα είχε συνεργαστεί με το ελληνικό περιοδικό Γυναίκα σε θέματα μόδας ενώ ήδη δημιουργίες της πωλούνταν καταστήματα μόδας της Ελλάδας.

Το 1999 παρουσίασε την πρώτη της συλλογή για άντρες και γυναίκες. Το 2002 έλαβε το βραβείο του περιοδικού ELLE, και την ίδια χρονιά της ανατέθηκε ο σχεδιασμός των κοστουμιών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Το 2004 κέρδισε το βραβείο New Generation Designer.

Tα ρούχα της Κοκοσαλάκη χαρακτηρίζονται από το διεθνή κυρίως τύπο ως βαθιά επηρεασμένα από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σε συνδυασμό με σύγχρονη στοιχεία αλλά ταυτόχρονα διατηρούν ένα διαχρονικό στιλ αντίθετα με τις εφήμερες προσταγές της μόδας.

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

#isagensken #deste #dakisjoannoucollection 📸@mjoannou #sophiakokosalaki

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sophia Kokosalaki (@sophiakokosalaki) στις 17 Ιούν, 2018 στις 11:11 πμ PDT

Τα υλικά που χρησιμοποιούσε ήταν υψηλής ποιότητας υφάσματα και δέρματα, τα οποία συνήθως ράβονται χειρωνακτικά.

 

 

Κρητικιά και περήφανη!

Σε παλαιότερη συνέντευξή της στο neakriti, η Σοφία Κοκοσαλάκη είχε εκφραστεί με τα πλέον θερμά λόγια για την καταγωγή της. «Είμαι πολύ τυχερή που γεννήθηκα όχι μόνο Ελληνίδα, αλλά και Κρητικιά με καταγωγή από την Κρήτη και από τους δύο γονείς μου! Έτσι πιστεύω χτύπησα «τζακποτ» στο να μάθω να σκέφτομαι και να δουλεύω δημιουργικά!», ενώ κάνοντας μια αναφορά στα παιδικά της χρόνια στο νησί είχε σημειώσει σχετικά: «Η παιδική μου ηλικία τα καλοκαίρια στα Ρούστικα και στα Χανιά, να κάθομαι γύρω από τη γιαγιά μου (της μητέρας μου τη μαμά) τα απογεύματα, στην ηλικία των 6 με 7 ετών παρακολουθώντας τις γυναίκες να πλέκουν και να κουβεντιάζουν. Λάτρεψα αυτή τη συντροφιά και την ιδέα του να κάνεις τα πάντα έξω στην αυλή ή δίπλα στο δρόμο, αναπολώντας αυτά που έφυγαν και σκεπτόμενη όσα έρχονται!»