Υπάρχουν αυτοί που λατρεύουν τα Χανιά και αυτοί που δεν έχουν πάει ακόμη

Κάθε φορά που κατεβαίνω στην Κρήτη, εκτός από την αμέτρητη ευτυχία που νιώθω λόγω των ανθρώπων που τρέχω να αγκαλιάσω, ευχαριστώ το σύμπαν που στο τσακ δεν την έβαλα πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό μου, γιατί θα χρωστούσα ακόμη 28 μαθήματα, όσα και τα χρόνια μου.

Είναι κούκλα! Είναι μπλε και πράσινη, υγρή και στέρεη. Η Κρήτη, είναι η πατρίδα της καρδιάς μου και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική όσο και να προσπαθήσω. Σήμερα, θα χαζέψουμε τα Χανιά. Τα Χανιά που σου χαρίζουν 5 κιλά, μόνο το Σαββατοκύριακο και που δεν αντέχεις να μην τα περπατήσεις ξανά και ξανά στα σοκάκια, ανάμεσα σε βενετσιάνικες συνοικίες που τις χαζεύεις σε κάθε σου στροφή.

Μοσχοβολάνε λιχουδιές που τσουγκρίζονται μεθυσμένες από ρακή, μπροστά από τον φάρο που μοιάζει να χορεύει στο ρυθμό της λύρας και του λαούτου. Στην Κρήτη, τα γέλια αντηχούν στους τοίχους, σκαρφαλώνουν στα κύματα, ξεβράζονται το χάραμα. Χρώματα και αρώματα, για όσους πιστεύουν σε επίγειους παραδείσους, που δεν αντέχουν να ζουν μακριά τους.

Αν βρεθείς καλοκαιράκι είναι αυτό που λαϊκά λέμε: “Την έκανες λαχείο”. Θα ανταμώσεις τον Μπάλο και μετά όλα θα είναι ιστορία. 50 χιλιόμετρα από τα Χανιά, μια λευκή και ίσως ροζ άμμος σε περιμένει να κάψει τις πατούσες και να σου αρέσει. Τα νερά από άλλον πλανήτη, σε κάνουν να πιστέψεις ότι υπάρχει ο θεός Ποσειδώνας και μένει κάπου εκεί.

Στην Κρήτη, πρέπει να πας στο Βοτανικό Πάρκο. Να το περπατήσεις, να το αφήσεις να σε κουράσει γλυκά, με τα απίθανα βότανα του. Να γεμίσει το μυαλό σου εικόνες και η κοιλιά σου απάκι, ντάκο, καλτσούνια και κόκορα με μακαρόνια. Στο εστιατόριο του Πάρκου, όλα συνοδεύονται με βότανα που θα σε κάνουν να ξεχάσεις και το όνομα σου.

Άπαξ και βρεθείς στα Χανιά, οφείλεις να αφιερώσεις μια μέρα στα Σφακιά, στους ντόπιους και στις ιστορίες τους. Να κλείσεις στην καρδιά σου τις μαντινάδες τους, ελευθερώνοντας κάθε καημό σου σε μια λυτρωτική βουτιά στα Μάρμαρα.

Η Κρήτη, δεν θα σου παραδοθεί ποτέ ολοκληρωτικά. Μπορείς να την φλερτάρεις ασταμάτητα παρόλα αυτά, να τη φωτογραφίζεις και να τη νοσταλγείς κάθε φορά που τα πράγματα στην πόλη δεν πάνε εντυπωσιακά καλά…