Μπορείς να σκεφτείς τίποτα καλύτερο από το καλοκαιρινό άραγμα στο μπαλκόνι;

Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να σε κρατήσει ζωντανό το καλοκαίρι στην Αθήνα, αυτό είναι το μπαλκόνι σου. Με την προϋπόθεση βέβαια να μην μιλάμε για ημέρες καύσωνα. Τότε το χαιρετάς, αράζεις στο σαλόνι και το χαζεύεις από ‘κει.

Το λυπάσαι και λίγο έτσι που το βλέπεις μοναχό του, να λιώνει στη ζέστη. Μη σου πω ότι το λυπάσαι τόσο που σου ΄ρχεται να το βάλεις μέσα. «Κοίτα ρε πούστη κωλόζεστη, να μην μπορώ να αράξω στην μπαλκονάρα μου με την μπυράκλα μου», μονολογείς και πατάς το κοντρόλ από το air-condition να πάει στους -1000 βαθμούς.

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να αράζεις στο μπαλκόνι σου. Μόνος σου, με το αμόρε, με παρέα. Ειδικά με παρέα! Ό,τι καλύτερο υπάρχει. Αρκεί βέβαια να μην έχεις περίεργους γείτονες που σου σπάνε τα ούμπαλα και αναγκάζουν εσένα και τους φίλους σου να μιλάτε όπως τότε στο διπλανό θρανίο που του ‘λεγες «ρε μαλάκα, ψιτ, ακούς; Το β’ ποιο είναι ρε μαλάκα;». Πω πω σπάσιμο! Όχι κυρά μου δεν θα πάω εγώ μέσα επειδή εσύ ξυπνάς κι από περπάτημα γάτας Να βάλεις ωτοασπίδες ή να φύγεις και να πας αλλού.

Διαβάστε τους λόγους που το αγαπάμε τόσο στο ratpack