Το τρομερό πανό που «ανέβασε» πατέρας σε γέφυρα της Ν. Φιλαδέλφειας | ΦΩΤΟ

Κάποιος πατέρας «σήκωσε» πανό σε γέφυρα της Νέας Φιλαδέλφειας για το θέμα της επιμέλειας των παιδιών, ζητώντας -το αυτονόητο- ίσο χρόνο…

Ένα μείζον θέμα, που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θεωρείται αυτονόητο, θίγει με έναν πρωτότυπο, αν μη τι άλλο, τρόπο κάποιος -προφανώς- πατέρας.

Όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία, που κυκλοφόρησε στο Twitter, ο εν λόγω πατέρας, ο οποίος πιθανότατα είναι διαζευγμένος και θέλει απλά να βλέπει περισσότερο το παιδί του (ή τα παιδιά του), έφτιαξε και «σήκωσε» ένα πανό, που «γράφει»: «Ίσος χρόνος και με τους δύο γονείς».

Αναφέρεται, φυσικά, στο θέμα της επιμέλειας των παιδιών και κυρίως στη συνεπιμέλεια, που δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Τι ισχύει στην Ελλάδα

Για να δούμε λίγο τι ισχύει, αξίζει να σημειώσουμε ότι παρότι υπάρχει νόμος του 1987, που λέει ότι οι γονείς είναι ίσοι σε δικαιώματα και υποχρεώσεις κατά τη διάρκεια του γάμου, αλλά και μετά την τυχόν λύση του, όπως υπάρχει και άλλος ένας νόμος του 1992, που λέει ότι οι γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού τους, το νομολογιακό έθιμο θέλει την επιμέλεια -κατά κανόνα- τα δικαστήρια να τη δίνουν στη μητέρα στο 90% περίπου των περιπτώσεων.

Ο ίδιος ο Άρειος Πάγος, μάλιστα, θεωρεί πως υπάρχει σαφής βιοκοινωνική υπεροχή της μητέρας στην ανατροφή του παιδιού. Μάλιστα, κάνει λόγο για ψυχικό δεσμό του παιδιού με τη μητέρα (σαν να μην υπάρχει με τον πατέρα) και στέκεται στη θεωρία της σύγκρουσης, σύμφωνα με την οποία, επειδή οι δύο γονείς συγκρούονται, και άρα δεν μπορούν να συμφωνήσουν, πρέπει να δοθεί η επιμέλεια στη μητέρα.

Εν ολίγοις, οι αποφάσεις των δικαστηρίων στην Ελλάδα σχετικά με την επιμέλεια γίνονται με βάση το φύλο και όχι με την κατάσταση των γονιών. Είναι χαρακτηριστικό πως ένα στα τέσσερα παιδιά στη χώρα βλέπουν τους γονείς τους να χωρίζουν και χάνουν τον έναν από τους δύο από την καθημερινή τους ζωή…

Κοινή επιμέλεια και κοινή ανατροφή

Την ίδια στιγμή, στην Ευρώπη, ήδη από τη δεκαετία του ’90 οι περισσότερες χώρες μιλούσαν για κοινή επιμέλεια, τη λεγόμενη και συνεπιμέλεια. Δηλαδή και οι δύο γονείς ανατρέφουν και συναποφασίζουν για το παιδί τους.

Και τη δεκαετία του 2000, μάλιστα, με πρωτοβουλία ενός Γάλλου καθηγητή, εισήχθη και το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας. Αυτό που λέγεται «κοινή ανατροφή».

Άρα στην Ευρώπη μιλάμε και για κοινή επιμέλεια και για «ίσο χρόνο και με τους δύο γονείς». Και ίσο χρόνο, ακόμα και εάν αυτοί δεν συμφωνούν.

Πηγή: gazzetta