Διδάγματα από το Καραμπάχ: Η συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας δεν είναι ευκαιριακή

Η συμφωνία που υπέγραψαν Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν και Ρωσία, για τερματισμό του πολέμου στο Καραμπάχ έχει τη σφραγίδα του Βλαντιμίρ Πούτιν, επιστρέφει στο Αζερμπαϊτζάν ένα κομμάτι των εδαφών που κατείχαν οι αρμενικές δυνάμεις από το 1994, υποχρεώνει την Αρμενία να δώσει διάδρομο που θα ενώνει το Αζερμπαϊτζάν με το Ναχιτσεβάν, αποστρατικοποιεί την περιοχή, ρωσικές δυνάμεις αναλαμβάνουν ρόλο ειρηνευτικό, και το πέρασμα του Λατσίν που ενώνει Αρμενία με το Καραμπάχ μπαίνει υπό τον έλεγχο και τις εγγυήσεις του ρωσικού στρατού.
Για την Αρμενία είναι ένας οδυνηρόςσυμβιβασμός αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και έναν νέο στάτους στην περιοχή που πλέον μπαίνει κάτω από ρωσικές εγγυήσεις.
Το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών που ήλεγχε η Δημοκρατία του Αρτσάχ όπως ονομάζεται η αυτοδιοικούμενη περιοχή παραμένει υπό τον έλεγχό της διοικητικά.
Το Αζερμπαϊτζάν είναι σαφώς κερδισμένο από το αποτέλεσμα αλλά δεν παίρνει πίσω το Καραμπάχ, όπως θα ήθελε.
Οι μαξιμαλισττικοί στόχοι, γνώριζαν και γνωρίζουν και οι δύο πλευρές ότι δεν θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν από τη στιγμή που η Ρωσία έχει τον τελικό λόγο.
Και οι Ρώσοι επιβάλουν μια σολομώντειαλύση την οποία η αρμενική πλευρά θα έπρεπε να περιμένει.
Το μη αναμενόμενο ήταν η εμπλοκή της Τουρκίας σε τέτοιο βαθμό που πλέον παίρνει και αυτή θέση στον Καύκασο, δημιουργώντας μαζί με τη Ρωσία μια νέα αρχιτεκτονική για τον έλεγχο της περιοχής, και εμβαθύνει τη συνεργασία που μπορεί να δούμε να επεκτείνεται και αλλού.