Βασίλης Δοσούλας: «Η μητέρα μου το είχε δει και σε όνειρο»

Τον χρόνο πίσω γύρισε ο Βασίλης Δοσούλας, ο οποίος το 1994 είχε σοκάρει το Πανελλήνιο, όταν σε ηλικία μόλις 10 ετών ακρωτηριάστηκε από ιπτάμενο δελφίνι ενώ ψάρευε με τον πατέρα και τον θείο του στο Τολό.

Ο Βασίλης Δοσούλας είχε χάσει τα δύο του πόδια και το ένα του χέρι στο τροματικό ατύχημα, αλλά δεν έχασε ποτέ το κουράγιο του και τη θέληση για τη ζωή.

Μιλώντας στην εκπομπή «Μετά τα Μεσάνυχτα», περιέγραψε τι συνέβη τη μοιραία εκείνη μέρα, ενώ αποκάλυψε πως η μητέρα του το είχε δει σε όνειρο και ξύπνησε πολύ ανήσυχη.

Τι έγινε στις 12 Αυγούστου του 1994

O Βασίλης, ο πατέρας του και ο θείος του είχαν πάει για ψάρεμα με τη βάρκα στο Τολό. Ήταν η τελευταία μέρα των διακοπών τους. Πάνω που μάζευαν την τελευταία μπετονιά και ετοιμαζόντουσαν να φύγουν, εμφανίστηκε το δελφίνι.

«Άλλαξε δρομολόγιο το ιπτάμενο δελφίνι. Πήγαινε προς τα βράχια, στην ξηρά. Δεν υπήρχε σωτηρία. Πάλι καλά που πέτυχε εμάς (τη βάρκα), γιατί έχουν μηχανισμό που σταματά αυτόματα την ταχύτητα του σκάφους. Δεν είχε μειώσει όμως κόμβους, οπότε αν έπεφτε στα βράχια θα ήταν χειρότερο. Πέρασε ανάμεσα από δύο ψαρόβαρκες και ήρθε σε εμάς. Μετά από εμάς ήταν τα βράχια» περιγράφει ο Βασίλης Δοσούλας.

«Θυμάμαι να έρχεται καταπάνω μας το δελφίνι και τον πατέρα μου να ωρύεται». Τα υπόλοιπα τα έχει διαγράψει η μνήμη του και δεν μπορεί να ανακαλέσει τι συνέβη μετά από αυτό. Μόνο ό,τι του είπαν από περιγραφές.

«Με είχαν βρει να κρατιέμαι με το αριστερό μου χέρι από μία σημαδούρα και με το κεφάλι μέσα στο νερό. Απορώ πως δεν πνίγηκα. Με μαζέψανε, με έβαλαν σε μία ψαρόβαρκα όπου ήταν μέσα ο πατέρας και ο θείος μου, μου έδεσαν τα πόδια και με πήγαν στο Ναύπλιο».

Το όνειρο της μητέρας του

«Η μητέρα μου το είδε και σε όνειρο. Ξύπνησε πολύ αναστατωμένη, είδε ένα πάρα πολύ περίεργο όνειρο και είχε απορία να μάθει πού είμαστε, τι κάνουμε και γιατί έχουμε αργήσει. Έτσι έμαθε τι είχε συμβεί» είπε στην εκπομπή ο Βασίλης Δοσούλας, ο οποίος υπεβλήθη σε σειρά επεμβάσεων.

«Έγιναν πάρα πολύ καλές επεμβάσεις. Έγινε πολύ καλή δουλειά. Στην αρχή έπρεπε να σταθεροποιηθούν τα κόκαλα μέσα στα πόδια και μετά έπρεπε να έρθω απευθείας Αθήνα για να γίνουν συμμαζέματα. Δύτες έπεσαν και βρήκαν το χέρι. Αν ήταν σε ποταμίσιο νερό δε θα είχαν πρόβλημα, θα ήταν πιο αναπτυγμένο. Αλλά το θαλασσινό νερό κάνει ζημιά».

Μετά την Ελλάδα, ταξίδεψε στην Αμερική για να υποβληθεί σε νέες επεμβάσεις και να τοποθετηθούν προσθετικά μέλη, ενώ μεγαλώνοντας πέρασε στο Πολυτεχνείο στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών.

Δεν πήρε ποτέ πτυχίο, επειδή κατάλαβε ότι με τα μαθηματικά δεν τα πήγαινε καλά.

Σήμερα έχει από κοινού μία επιχείρηση με την αδερφή του. «Δεν κάνω κάτι φοβερό. Προσπαθώ να βρω πώς θα επιβιώσουμε σε αυτή τη χώρα σαν οικογένεια. Βοηθάω την αδερφή μου με το μαγαζί της με τα ρούχα, εγώ έφτιαχνα δερμάτινες τσάντες, οπότε το έχουμε βάλει σε καλές βάσεις. Αν λύσουμε και κάποια γραφειοκρατικά προβλήματα θα είμαστε οκ».