Γιατί λατρεύουμε τις ταινίες Τρόμου; – Μια Ημερίδα στο Ρέθυμνο προσπάθησε να δώσει απάντηση | ΦΩΤΟ

Αρκετοί ήταν οι φοιτητές που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουν την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε και αναλύθηκαν οι “Αναγνώσεις στη λογοτεχνία και τις ταινίες τρόμου“.

Γράφει η Ιωάννα Καψάλη

Οι καθηγητές που παρέθεσαν ομιλίες, προσπάθησαν μέσα από παραδείγματα που ξεκινούν από την αρχαιότητα και καταλήγουν στο σήμερα, να θέσουν κάποια στοιχεία που μαγνητίζουν τους ανθρώπους σε αυτό το είδος τρόμου που φαινομενικά είναι αποκρουστικό και πολλές φορές αποτελεί ένα παράδοξο γεγονός. Ο μαγνητισμός της αηδίας ξεκινά από την πρώτη αντίδραση του να μάθει κάποιος τι θέλει να αποφύγει. Υπάρχει μια εσωτερική πάλη, αλλά τελικά υπερισχύει η επιθυμία και η ηδονή για την αηδία και την φρίκη, ενώ πολύ ενδιαφέρον είναι ότι όταν εισβάλουν τέρατα στο σενάριο, υπάρχει μια τάση στον άνθρωπο να τα συγχέει με άλλους ανθρώπους.

Το Τμήμα Φιλολογίας διοργάνωσε μια ημερίδα με ομιλητές από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και Πατρών στο Φοιτητικό Πολιτιστικό Στέκι “Ξενία”.

Η ομιλία ήταν περισσότερο επικεντρωμένη στη συναισθηματική ανταπόκριση των αναγνωστών ή των θεατών στην λογοτεχνία και τις ταινίες του είδους τρόμου, καθώς και στα ειδολογικά χαρακτηριστικά της λογοτεχνίας του τρόμου, όπως αποτυπώνονται ήδη στην αρχαία γραμματεία κυρίως στην παραδοξογραφία και το Ρωμαϊκό μυθιστόρημα και στην αφηγηματική δομή, καθώς και τις αφηγηματικές ιδιοσυγκρασίες των ταινιών τρόμου.

Η παραδοξογραφία είναι συλλογές κειμένων με παράδοξα γεγονότα που αφορούν ένα πρώιμο είδος τρόμου που ονομάζεται horror movies. Οι συγκεκριμένες ταινίες ανήκουν σε μια υποβαθμισμένη αισθητικά κατηγορία, ενώ πρόκειται κυρίως για ένα είδος που οι βαθύτερες τομές του έρχονται από την αρχαιότητα.

Το ενδιαφέρον προκύπτει από τις ψευδαισθήσεις και τις φαντασιώσεις δύο τρελών και κάπως έτσι γεννήθηκε το horror, ενώ το “θαύμα” είναι η λέξη κλειδί, η οποία είναι ψυχολογικά και οντολογικά φορτισμένη. Αυτός είναι ο λόγος που οι όψιμες παραδοξογραφικές συλλογές είναι προσβάσιμες για τον εντοπισμό ενός θαύματος.

Στην εξέλιξη της ομιλίας συζητήθηκαν ακόμη και η εικονοποιία της φρίκης του θανάτου σε σχέση με την ελπίδα της Αναστάσεως σε Χριστιανικά συμφραζόμενα, καθώς και η σημασία της αισθητικής του τρόμου και της βίας στο πρώιμο έργο του Διονύσιου Σολωμού.

Ποικίλες είναι οι πτυχές της λογοτεχνίας και των ταινιών τρόμου που αναλύθηκαν με το Δήμο Σπαθάρα, Επίκουρο καθηγητή στον τομέα της κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, να πραγματοποιεί αναφορά στην παράδοξη ηδονή της φρίκης, ενώ ο Γιώργος Καζαντζίδης, Επίκουρος καθηγητής στον τομέα των κλασσικών σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, συνέχισε με τον τρόμο και την παραδοξογραφία στην αρχαιότητα και όλες τις σκέψεις για τις απαρχές του είδους με αφορμή το ‘Supernatural Horror in Literature’ (1927) του H.P. Lovecraft.

Ο Στέλιος Παναγιωτάκης, καθηγητής στον τομέα της κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, εστίασε στις ανατριχίλες στις Μεταμορφώσεις του Απουλήιου, ενώ ο Μανόλης Πατεδάκης, Επίκουρος καθηγητής στον τομέα της βυζαντινής και νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, είχε ως κεντρικό θέμα στην ομιλία του το “προσδοκώ ανάστασιν νεκρών”.

Στη συνέχεια ο Δημήτρης Πολυχρονάκης, καθηγητής στον τομέα βυζαντινής και νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, μίλησε για την αισθητική της βίας και του τρόμου στο πρώιμο έργο του Διονύσιου Σολωμού και την ομιλία ολοκλήρωσε η Παναγιώτα Μήνη, λέκτορας στο τμήμα φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, κάνοντας αναφορά στον τρόμο που υπάρχει στον κινηματογράφο, ενώ ανέλυσε κάποιες πλοκές και τεχνικές.