Μπήκαμε στο Εθνικό Στάδιο Ρεθύμνου και φωτογραφίσαμε την τραγική κατάσταση που επικρατεί!

Είχαμε ακούσει πολλά για την απαράδεκτη υποβάθμιση του Εθνικού Σταδίου της πόλης στη Σοχώρα και την κακή συντήρηση του στρωμένου χλοοτάπητα με αποτέλεσμα να είναι σκληρός σαν «τσιμέντο».

Η αλήθεια όμως είναι πως δεν περιμέναμε να συναντήσουμε τόσο μεγάλης κλίμακας κακοτεχνίες όταν το επισκεφθήκαμε για να ελέγξουμε την κατάσταση. Δυστυχώς, τα μάτια μας και ο φωτογραφικός φακός, μας διέψευσαν οικτρά…

Όλος ο τάπητας του γηπέδου γεμάτος «μπαλώματα» που κόπηκαν και μεταφέρθηκαν σε ελλειμματικά σημεία, από ένα απομακρυσμένο κομμάτι του γηπέδου, προκαλώντας τεράστιο κίνδυνο στη σωματική ακεραιότητα των παικτών.

Η καθημερινή προπόνηση μοιάζει εφιάλτης καθώς υπάρχει κίνδυνος για σωματικές βλάβες από την αστάθεια που προκαλούν τα «μπαλώματα» και οι τρύπες του αγωνιστικού χώρου, σε ένα τάπητα που έπρεπε να έχει ήδη αντικατασταθεί χρόνια τώρα, εφόσον δεν υπήρξε η κατάλληλη συντήρηση.

Ο Στέργιος Τυπάδης, προπονητής τερματοφυλάκων του Αστέρα Ρεθύμνου, μου εξηγεί ότι χωρίς την κατάλληλη συντήρηση είναι επόμενο να φτάσει ο τάπητας σε τέτοιο επίπεδο. «Στο γήπεδο εγκαταστάθηκαν όλες οι υποδομές για την κατάλληλη συντήρηση του τάπητα, από τότε που ανακατασκευάστηκε το γήπεδο, όμως για κάποιο λόγο δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ.

Τα πότιστρα σκούριασαν και αφαιρέθηκαν, όμως αν υπήρχε σωστή συντήρηση με πότισμα πριν τη χρήση και βούρτσισμα της τρίχας του τάπητα, θα μπορούσε να παραμείνει σε καλή κατάσταση ακόμη και 20 χρόνια», μας λέει χαρακτηριστικά ο κ. Τυπάδης.

Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η υποδοχή του πότιστρου που υπήρχε πριν αφαιρεθεί λόγω σκουργιάς

Τα μπαλώματα είναι μια απαράδεκτη κατάσταση και ο Στέργιος Τυπάδης θεωρεί ότι οι παίχτες είναι πολύ τυχεροί μέχρι στιγμής που δεν έχουν πάθει κάτι πολύ σοβαρό κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα. Παρ’ όλα αυτά, δεν λείπουν οι μικρότεροι τραυματισμοί στους οποίους υποκύπτουν οι παίχτες σχεδόν σε εβδομαδιαία συχνότητα.

Πέραν της επικινδυνότητας του τάπητα, περιμετρικά του αθλητικού χώρου του γηπέδου το φρεάτιο απορροής υδάτων δείχνει επίσης να βρίσκεται σε… μαύρα χάλια, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως και εκεί υπήρξε  πρόσφατα ένας τραυματισμός παίκτη που σφήνωσε το πόδι του σε ένα άνοιγμα που υπήρχε.

Κίνδυνος για τις ομάδες και τις ακαδημίες

Το ιστορικό γήπεδο φιλοξενεί περίπου 8 ποδοσφαιρικές ομάδες, όμως το σημαντικότερο από όλα είναι ότι φιλοξενεί και μικρά παιδιά από 4 ετών και πάνω, τα οποία συνολικά ξεπερνάνε τα 350 σε πλήθος. Αυτό και μόνο δείχνει την μεγάλη ανευθυνότητα που υπάρχει όταν αφήνεται στο έλεος ένα τέτοιο γήπεδο που εξυπηρετεί τόσο μεγάλο όγκο δημοτών της πόλης. Αγανακτισμένοι δείχνουν οι παίκτες, οι προπονητές, οι φίλοι του αθλήματος αλλά και γονείς μικρών παιδιών με μια κατάσταση που περιμένουν 3 χρόνια τώρα να αλλάξει.

Το Εθνικό στάδιο του Ρεθύμνου, φιλοξενεί τον Αστέρα Ρεθύμνου, τον Ρεθεμνιακό, τον Κεραυνό, την ακαδημία Αστέρα, τη ΝΕΑΡ, τη γυναικεία ομάδα του Αστέρα, το Λίβα αλλά και σχολικούς αγώνες που γίνονται κατά καιρούς.

Ο Ηλίας Ασπρομάτης, προπονητής στον Αστέρα Ρεθύμνου, λέει ότι: «Δεν είναι δυνατόν όλα τα γήπεδα της περιφέρειας να είναι μια χαρά και το εθνικό γήπεδο της πόλης να είναι σε τέτοια κατάσταση. Από την πολλή χρήση του τάπητα, αν πέσεις πάνω του είναι σαν να πέφτεις σε «λεπίδια». Λογικό είναι λοιπόν κάθε βδομάδα να υπάρχουν περιστατικά με μυϊκούς τραυματισμούς, κακώσεις, κατάγματα, διαστρέμματα, σοβαρά προβλήματα στα γόνατα και στη μέση, που φυσικά για να επανέλθει ο παίχτης, όσο μπορεί, έχει και κάποιο κόστος.

Σε αυτό το γήπεδο, έχουν παίξει ιστορικές ομάδες Α’ και Β’ κατηγορίας, τώρα όμως η εικόνα του σταδίου είναι τραγική. Δυστυχώς το Ρέθυμνο, όπως συνεχίζει να μας εξηγεί ο Ηλίας Ασπρομάτης, υπολείπεται  σε αθλητικές εγκαταστάσεις σε σχέση με άλλους νομούς, μιας και στην ίδια μοίρα είναι και το γήπεδο στα Μισίρια. Θεωρεί ωστόσο ότι «είναι απαραίτητο να αλλάξει αυτό και να δημιουργηθούν νέοι αθλητικοί χώροι, μιας και για τα παιδιά που ασχολούνται είναι μια διέξοδος και τους κινητοποιεί δραστικά στον όποιο χρόνο διαθέτουν, και αυτό είναι το πιο σημαντικό.»

Ο χρόνος ζωής τέτοιων παραμελημένων γηπέδων, δεν ξεπερνάει τα 7 χρόνια. Υπάρχουν από το Δήμο διαβεβαιώσεις ότι θα αλλάξει ο τάπητας, όμως είναι κάτι που συνεχώς καθυστερεί και οι ομάδες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για να σκεφτούν το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει φροντίδα και ανανέωση και για την υγεία όσων χρησιμοποιούν το γήπεδο, αλλά και για την συνολική εικόνα της πόλης.