ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ: Ρωτήσαμε 10 παππούδες & γιαγιάδες να μας πουν τι νοσταλγούν από το παλιό Ρέθυμνο! | ΦΩΤΟ

Τους βλέπουμε καθημερινά: να κάθονται στα πεζούλια, στα μπαλκόνια, στα παγκάκια, στους καφενέδες του Ρεθύμνου… Είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, εκείνοι οι οποίοι μας έδωσαν την σκυτάλη για να την παραδώσουμε ακέραιη στην επόμενη γενιά.

Τους λατρεύουμε για μια σειρά από λόγους και κυρίως για τις ιστορίες που έχουν μπόλικες μέσα στο μυαλό τους και δεν χάνουν την ευκαιρία να μας τις διηγηθούν κάθε φορά που τους δίνουμε το ερέθισμα. Κάπως έτσι το σκέφτηκε και η συντακτική ομάδα του Daynight.gr και είπαμε να στείλουμε το… κομάντο μας, την Ιωάννα Καψάλη , να τους βρει και να τους θέσει την εξής ερώτηση:

«Πες μας βρε συ παππού και γιαγιά, τι είναι εκείνο που σου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο από την ζωή στο παλιό Ρέθυμνο, από την παιδική σου ηλικία»;

Κάθε ένας από τους 10 παρακάτω προγόνους μας, είχε να διηγηθεί και κάτι διαφορετικό! Ανοίγουμε τα μάτια μας και αφουγκραζόμαστε όλα όσα έχουν να μας πουν 🙂

Διαβάστε επίσης:

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ: Ρωτήσαμε 10 Φοιτητές να μας πουν τι αγαπάνε περισσότερο στην πόλη μας!

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ: Ρωτήσαμε 10 Σερβιτόρους να μας πουν ποια Ατάκα τους άφησε με ανοιχτό το στόμα!

Νίκη Καλαϊτζιδάκη

Είμαι η μεγαλύτερη στη γειτονιά της οδού Μίνωος στην παλιά πόλη, με τη χαρά να έχω 6 παιδιά, 11 εγγόνια και 6 δισέγγονα. Οι γειτονιές πλέον δείχνουν διαφορετικές, το ίδιο και οι άνθρωποι, αφού κάποτε θυμάμαι λέγαμε και ένα καλημέρα, ενώ σήμερα ούτε το καλημέρα δεν λέμε.

Μαρία Πολιουδάκη

Θυμάμαι κάποτε τον πλάτανο στην παλιά πόλη πολύ διαφορετικό από ότι σήμερα. Τότε είχε ένα συντριβάνι μαρμάρινο και πολύ κόσμο να κυκλοφορεί και να χαζεύει. Ο δρόμος τότε ήταν πεζόδρομος χωρίς τα σημερινά πεζοδρόμια και ήταν πιο ήρεμα για μια βόλτα.

Μαρίνος Αντωνάκης

Έχω καταγωγή από τα Σφακιά, θυμούμαι χαρακτηριστικά πως όταν πήγαινα στο Ροδάκινο είχε πολύ ωραίες κοπέλες. Ήταν μια κοπέλα που λεγόταν Ελένη, ήταν πολύ όμορφη και είχε μια χαρακτηριστική ελιά ψηλά, εσωτερικά στο μπούτι. Ακόμα θυμούμαι αυτή την ωραία Ελένη από το Ροδάκινο.

Βασιλεία Πρινιωτάκη

Τα παλιά τα χρόνια οι γειτονιές ήταν πολύ διαφορετικές από ότι σήμερα. Γίνονταν βεγγέρες και υπήρχε αρκετό κους κους μεταξύ γειτόνων. Σήμερα ούτε ο ένας τον άλλον δεν γνωρίζει έτσι όπως έχουν αλλάξει τα πράγματα.

Χαράλαμπος Κωστάκης

Έχω καταγωγή από τα Λειβάδια Μυλοποτάμου, ήταν Λεβεντογεννημένα, όμως ήρθαν κάποτε οι Γερμανοί και τα έκαψαν όλα. Έτσι όλη αυτή η καμμένη γη ονομάστηκε Λειβάδια και καλλιεργήθηκε ξανά από την αρχή.

Αλεξάνδρα Μαμαγκάκη

Θυμάμαι την προκυμαία στα νιάτα μας και τη νοσταλγώ. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε άμμος παρά μόνο βράχια και το κύμα τα χτυπούσε όπως περνούσαμε στη βόλτα μας και το χαζεύαμε. Η εικόνα της πόλης ήταν πιο γραφική και θα μου μείνει αξέχαστο το τότε καράβι ονόματι «Αγγέλικα» που ήταν στο λιμάνι και για να επιβιβαστείς έπρεπε να πας στην αποβάθρα και από εκεί να πας με βάρκα στο καράβι.

Νικόλαος Παπαδόσηφος

Ο παππούς μου ήταν ο παπα-Σήφης, ήρωας από τα Σφακιά, γι’ αυτό κι εμάς το επίθετο είναι Παπαδόσηφος. Θέλω να θυμάται ο κόσμος τους ήρωες που μας χάρισαν την ελευθερία μας σε αυτό τον ωραίο μας τόπο.

Μαρία Ιερωνυμάκη

Έχω μια όμορφη ανάμνηση από την πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου στο γήπεδο της Σοχώρας. Παλιά θυμάμαι την πλατεία να θυμίζει δάσος με ψηλά δέντρα να φτάνουν μέχρι τα παράθυρα των σπιτιών. Γεμάτο κουκουναριές ήταν η πλατεία και ήταν ένα πολύ ρομαντικό τοπίο που έχει μείνει στην καρδιά μου.

Δέσποινα Παπαδοπούλου

Ασχολήθηκα με την αγιογραφία γιατί ήταν ο πατέρας μου αγιογράφος και κατά κάποιο τρόπο ήθελα να κρατήσω ένα κομμάτι του στην καρδιά μου. Παλιότερα θυμάμαι τις γυναίκες πιο κοκέτες και τους άντρες πάντοτε περιποιημένους να κυκλοφορούν στο δρόμο. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, όμως διαπιστώνω ότι η νέα γενιά δεν ενδιαφέρεται να μάθει πως ήταν παλιότερα τα πράγματα. Οι περισσότεροι σήμερα δεν δίνουν σημασία σε ότι τους πεις και φαίνεται να υπάρχει ένα χάσμα γενεών.