Απίθανες ιστορίες αστυνομικής… τρέλας από τον Μυλοπόταμο!

Σε σκηνές από τον «Νονό» του Κόπολα αλλά και από τη διαφήμιση που άφησε εποχή με τον αστυνομικό και τον κλεφτοκοτά «Πουτ δε κοτς ντάουν» παραπέμπουν οι αφηγήσεις στελεχών της Αστυνομίας που έχουν υπηρετήσει στην περιοχή του Μυλοποτάμου. Μαρτυρίες με αφορμή τα τελευταία περιστατικά στην περιοχή, τις ανακοινώσεις και τις βολές συνδικαλιστών που καταγγέλλουν ότι βρισκόμαστε στην προ Ζωνιανών εποχή.

Θα ήταν ευχής έργων οι μαρτυρίες αυτές να μπορούσαν να δημοσιευτούν όπως ακριβώς μας δόθηκαν με ονοματεπώνυμα και ημερομηνίες για να αποτυπωθεί κομμάτι-κομμάτι το πλέγμα ευθυνών σε όλα τα επίπεδα διαχρονικά. Όμως και εκείνοι που μας μίλησαν ζήτησαν να μην δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία τους αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει υπηρεσιακός φόβος με αντίκτυπο στις οικογένειες τους, είναι εξαιρετικά διαφωτιστικές. «Το κλειδί είναι ο υπηρεσιακός φόβος. Το άβατο υπάρχει επειδή υπάρχει φόβος για τις οικογένειες που είναι πίσω» υποστηρίζει πρώην αξιωματικός, με εμπειρία και κατάρτιση τόσο επιχειρησιακά όσο και επιτελικά. «Ο κοινωνικός ιστός γίνεται έναν με τον αστυνομικό ιστό και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα μετά» σχολιάζει.

Παρά το γεγονός ότι λόγω του ρεπορτάζ γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις, είμαστε υποψιασμένοι δηλαδή, η εξιστόρηση κάποιων περιστατικών  μας αφήνει άφωνους. «Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά…». Και όμως συμβαίνουν. Η έκπληξη μας συνίσταται κυρίως στην …ηττοπαθή (επιεικής χαρακτηρισμός) στάση ορισμένων ανώτερων αξιωματικών, οι οποίοι είχαν κατά περιόδους την ευθύνη αστυνόμευσης της περιοχής.

Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος να ανεχθεί ότι μετά την επιχείρηση-φιάσκο των Ζωνιανών με θύμα τον άτυχο Στάθη Λαζαρίδη, τις επικοινωνιακές φανφάρες και τα τηλεοπτικά σόου, έγινε κατ’ οίκον έρευνα σε χωριό του Μυλοποτάμου κατόπιν διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων. Τι και αν ο «πρωταγωνιστής» με την συμπεριφορά του είχε …διασύρει την Αστυνομία. Η έρευνα στο σπίτι του κρίθηκε ότι πρέπει να γίνει λάου-λάου, με το μαλακό. «Η υπόθεση είχε προκαλέσει εκνευρισμό στο Αρχηγείο. Τελικά η κατ’ οίκον έρευνα έγινε μετά από μέρες. Δύο αξιωματικοί συνοδευόμενοι από έναν ιερέα πήγαν στο σπίτι όπου τους περίμεναν οι γονείς του ελεγχόμενου. Οι οικοδεσπότες πρόσφεραν καλιτσούνια και ρακές και οι αξιωματικοί στην συνέχεια αποχώρησαν. Ήταν μια εθιμοτυπική κατ’ οίκον έρευνα για τα μάτια της υπηρεσίας».

Απίστευτο  όμως είναι και το περιστατικό που μας μετέφεραν με την απαγωγή αστυνομικού  από μέλη μεγάλης οικογένειας της περιοχής. Ο  εν λόγω αστυνομικός είχε αναλάβει κάποιες παρακολουθήσεις μελών της συγκεκριμένης οικογένειας ως υπόπτων για την τέλεση σοβαρών αδικημάτων. Τον πήραν χαμπάρι οι «κακοί» της υπόθεσης, τον άρπαξαν και αφού ήλεγξαν το κινητό του και οι υποψίες τους επιβεβαιώθηκαν από τις φωτογραφίες που είδαν, τον απήγαγαν.

Στην τοπική ΕΛΑΣ έγινε πανικός… Κρύος ιδρώτας έπιασε ορισμένους στην σκέψη και μόνο της διαρροής. Από τη μία το Αρχηγείο, από την άλλη τα ΜΜΕ… Και όλα αυτά μετά το 2007. Επιστρατεύτηκε αξιωματικός, ο οποίος ανέλαβε μαραθώνιες διαπραγματεύσεις με το «κεφάλι» της οικογένειας. Τι ειπώθηκε και τι δεσμεύσεις δόθηκαν, ελάχιστοι προφανώς ξέρουν. Πάντως ο αστυνομικός απελευθερώθηκε. Ωστόσο δεν άνοιξε …μύτη.

Εποχή έχει αφήσει και η ..υποδοχή την οποία επεφύλασσε ένα ολόκληρο χωριό στις αστυνομικές δυνάμεις που επιχείρησαν να ερευνήσουν το σπίτι οικογένειας μετά από καταιγισμό πυρών. «Έριχναν με τα καλάσνικοφ για ώρες. Μιλάμε για 30.000-40.000 σφαίρες. Δε λογάριαζαν τίποτα και κανένα. Όταν έγινε η επιχείρηση, ξεσηκώθηκε όλο το χωριό. Πετούσαν τούβλα στις δυνάμεις. Η επιχείρηση διακόπηκε κακήν κακώς προς αποφυγή διασάλευσης της τάξης…». Οι δυνάμεις επανήλθαν για κατάληψη του «οχυρού». Φυσικά το 90% του οπλισμού είχε εξαφανιστεί. Βρέθηκαν μόνο δύο πιστόλια της κακής ώρας.

Σε άλλη περίπτωση τόλμησαν δύο υπηρεσιακά να περάσουν από την πλατεία του χωριού ενώ γινόταν γάμος. Τους εγκλώβισαν οι χωριανοί και ανέβηκαν πάνω στα παρμπρίζ και τάραζαν για το …θράσος των ένστολων.

Σε περίπτωση δε φονικού,  αξιωματικοί, ιατροδικαστές και λοιποί αρμόδιοι, έπρεπε πρωτίστως να εξασφαλίσουν αλεξίσφαιρα γιλέκα για να ανηφορίσουν στον τόπο. «Τρεις ώρες έκαναν να έρθουν από το Ρέθυμνο. Είχε νυχτώσει και εκείνοι άφαντοι. Έψαχναν αλεξίσφαιρα».

Όλα αυτά μετά το 2007!!! Ενώ δηλαδή  η Πολιτεία είχε ήδη εξαγγείλει της Παναγίας τα μάτια για την αστυνόμευση του Μυλοποτάμου, με πρώτη-πρώτη την ίδρυση του ομώνυμου πολυδύναμου ΤΑΕ ως μιας σύγχρονης μονάδας, καλά οργανωμένης σε όλα τα επίπεδα. Μία ακόμα πονεμένη ιστορία.

Με βάση τις μαρτυρίες, σε κάθε εποχή το αφήγημα ήταν το ίδιο: κάθε φορά που στην περιοχή αναλάμβανε νέος αξιωματικός, άρχιζαν οι κοινωνικές προσεγγίσεις και οι δικτυώσεις από αυτοδιοικητικούς παράγοντες και τα “κεφάλια” των χωριών. «Η σπουδή όλων ήταν να τον προλάβουν να μην κάνει αυτό που δεν ήθελαν. Και άρχιζαν τα γνωστά: εδώ είμαστε μια ιδιότυπη κοινωνία, πρέπει να υπάρχει λόγος τιμής και αμοιβαία εμπιστοσύνη, να μιλάμε σε μία άλλη γλώσσα μεταξύ μας… Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που θέλουν την πρόοδο».

Πρώην αξιωματικός της ΕΛΑΣ θυμάται εν έτη 1999 σε επιχειρήσεις σε χωριά του ορεινού Μυλοποτάμου τα παιδιά να ρίχνουν πέτρες στις αστυνομικές δυνάμεις μέσα από το σχολικό. 1999, 2007,2010, 2017, 2020…

Πηγές: Εφημερίδα Πατρίς, Cretalive