Δημήτρης Σταγκουράκης: Ο Ρεθυμνιώτης καρδιολόγος που έσωσε ζωές με την ευρεσιτεχνία του

O Δημήτρης Σταγκουράκης ήταν ένας από τους επιστήμονες που έγραψε τη δική του ιστορία στον τόπο και σαν προσωπικότητα και σαν γιατρός.

Είναι πέντε χρόνια από την αναχώρησή του τόσο απροσδόκητη αλήθεια. Κι όμως η μνήμη του παραμένει άσβεστη. Ακούς το όνομά του σε κάθε αφήγηση που έχει σχέση με το παλιό καλό Ρέθυμνο. Γενικά η οικογένεια Σταγκουράκη ακούγεται πάντα με ξεχωριστό σεβασμό και εκτίμηση.

Οι σημερινοί ασπρομάλληδες που πατούν την έβδομη δεκαετία έχουν να πουν για την κυρία Σοφία που τους εξασφάλιζε το ποδήλατο με χαμόγελο στα χείλη. Μάνα για όλους συμπεριφερόταν με τόση κατανόηση και στοργή βλέποντας παντού τα παιδιά της. Κι όταν έπρεπε να σπουδάσουν τα παιδιά της πέρασε αμέτρητα ξενύχτια δουλεύοντας αποκλειστική στην Αθήνα για να τα φέρει βόλτα. Και πάντα με το χαμόγελο.

Όσο για τον πατέρα του ήταν από τους φημισμένους πρωτοχορευτές. Έδινε στα γλέντια που συμμετείχε τη δικό του στίγμα της λεβεντιάς και της ευπρέπειας. Ένας αληθινός και αφοσιωμένος λειτουργός της παράδοσης. Ένας υπέροχος άνθρωπος και αξιοπρεπής ακόμα κι όταν έβλεπε μόνο με τα μάτια της ψυχής.

Ο Δημήτρης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1942. Επικρατούσε και στον τόπο αυτό, απίστευτη φτώχεια. Εκείνη η γενιά πραγματικά ανήκε στις μαρτυρικές. Κι όμως στη λάβα της στέρησης σφυρηλατήθηκαν σπουδαίοι άνθρωποι. Μπορεί να ανήκαν στους ασυμβίβαστους να δεχθούν κανόνες και περιορισμούς. Μπορεί να διψούσαν για τη ζωή και να έκαναν τις δικές τους υπερβάσεις αποδεχόμενοι με απόλυτη αίσθηση ευθύνης τις συνέπειες.

Ποτέ όμως δεν παραβίασαν τους κανόνες της πρεπιάς και της ανθρωπιάς.

Ο Δημήτρης δεν άντεχε τα στεγανά. Ασφυκτιούσε σε περιορισμούς που αφαιρούν στιγμές χαράς από τη ζωή. Οι δυσκολίες δεν τον εμπόδιζαν να ζει όπως εκείνος ένοιωθε.

Η αγάπη του για τη μουσική τον έφερε κοντά στη Δημοτική Φιλαρμονική και ήταν για ένα διάστημα και αυτός μέλος της μπάντας. Σε ένα δημοσίευμα για το ιστορικό μουσικό μας σύνολο ο Μανόλης Καρνιωτάκης έχει μια φωτογραφία όπου διακρίνεται και ο Δημήτρης.

Προικισμένος από τη φύση και με αρρενωπή ομορφιά απολάμβανε ένα ακόμα θείο δώρο με τις εκφράσεις κι εκδηλώσεις θαυμασμού που δεχόταν. Έμοιαζε με κινηματογραφικό αστέρα και σίγουρα θα συγκίνησε ευαίσθητες υπάρξεις. Ο ίδιος όμως είχε πάντα τη συναίσθηση του μέτρου χάρις στη σωστή διαπαιδαγώγηση που είχε λάβει από τα πρώτα του παιδικά χρόνια. Σεβόταν συνειδητά τους συνανθρώπους του και ήθελε πάντα να τους βλέπει χαμογελαστούς. Αυτός ήταν κι ένας βασικός λόγος που επέλεξε να υπηρετήσει τον Ιπποκράτη παρά τις τόσες δυσκολίες που αντιμετώπιζε.

Διαβάστε τη συνέχεια στα Ρεθεμνιώτικα Νέα