Οι καθηγητές του Ρεθύμνου σε καλούν στο φιλόξενο χοροδιδασκαλείο τους! | ΦΩΤΟ

* Φωτορεπορτάζ της Ιωάννας Καψάλης για το Daynight.com.gr

Στο Ρέθυμνο αλλά και γενικότερα στην Κρήτη, υπάρχει μια λατρεία στην παράδοση. Όσο και αν εξελίσσεται η κοινωνία, η τεχνολογία, ο κόσμος όλος γύρω, ακόμη και αν βλέπουμε πολλές αλλαγές από γενιά σε γενιά, πάντα θα υπάρχουν κάποια σταθερά, που θα ξεπηδάνε μέσα από την παράδοση του κάθε τόπου, για να επιφέρουν τη σύνδεση μεταξύ ανθρώπων και να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνήσουν οι γενεές.
Ένα από αυτά τα σταθερά (πέρα από τη ρακή), είναι ο παραδοσιακός χορός.  Από το σχολείο ακόμα, πολλά παιδιά διδάσκονται τους παραδοσιακούς χορούς του τόπου τους προκειμένου να διατηρηθεί η φλόγα αναμμένη. Στο Ρέθυμνο υπάρχουν αρκετοί χορευτικοί όμιλοι που μπορεί κανείς να πάει για να μάθει παραδοσιακούς χορούς. Υπάρχει όμως και ένα διαφορετικό μέρος, αυτό των Καθηγητών που ζουν και εργάζονται εδώ. Οι τελευταίοι διατηρούν ένα χώρο από κοινού και παραδίδουν ό,τι μαθήματα γνωρίζει ο κάθε ένας, μόνο με 2 ευρώ συμβολή από τον κάθε καθηγητή και μαθητή, απλώς για τη συντήρηση του χώρου.

Συγκεκριμένα, στο μάθημα της Πέμπτης διδάσκονται παραδοσιακοί χοροί. Η «διδακτέα ύλη» ορίζεται από τους ίδιους τους μαθητές κι έτσι η συγκεκριμένη ομάδα κατευθύνθηκε στους παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Φυσικά και τα Κρητικά, όμως όχι τα καθιερωμένα που λίγο πολύ είναι ευρέως γνωστά, αλλά τα παλιά, που είναι λίγο χαμένα στο χρόνο.

Η κα. Τίνα Μαμούχα, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής με ειδικότητα στη ρυθμική γυμναστική, αλλά κυρίως με μεράκι στους παραδοσιακούς χορούς, σχολίαζε αναλυτικά σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος τους Κρητικούς παραδοσιακούς χορούς με ένα χαμόγελο στα χείλη, αφού γνώριζε την ιστορία του κάθε χορού.

Και όπως αναφέρει ο αρχαίος ποιητής και συγγραφέας, Σιμωνίδης ο Κείος: “Ο χορός είναι… σιωπηλή ποίηση“. Στην Κρήτη, ο χορός πρωτοεμφανίστηκε ως τέχνη και κάτω από Θεία έμπνευση και καθοδήγηση. Από ‘κει, όπως πίστευαν, διαδόθηκε και στον υπόλοιπο Ελληνικό κόσμο.

Οι Κρητικοί χοροί που μαθαίνει η ομάδα, είναι:

1. Λαζώτης: Κυκλικός χορός που προέρχεται από την παράδοση του Πόντου, ξεχασμένος πλέον χορός στην Κρήτη αφού οι νεότεροι δεν τον προτιμούν. Στο Ρέθυμνο πάντως παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής.
2. Κουτσαμπαδιανός: Ουσιαστικά γρήγορος πεντοζάλης από το Αμάρι, αντρικός χορός. Ονομάστηκε έτσι από ένα Καπετάνιο που λεγόταν Σήφης, κουτσός στο αριστερό πόδι από μια μάχη με τους Τούρκους, θέλησε να χορέψει καθώς η μουσική τον εξίταρε και έτσι προσαρμόστηκε ο βηματισμός στα μέτρα του.
3. Πρινιώτης: Πηδηχτός χορός με χαρακτηριστική μελωδία από το νομό Λασιθίου με διάφορες παραλλαγές βημάτων από επαρχία σε επαρχία. Αυτός ο χορός χορεύεται με άντρες και γυναίκες, όπου οι άντρες τοποθετούν τα χέρια στον ώμο των γυναικών.
4. Τριζάλης: Χορός 3 βημάτων, πηδηχτός με καταγωγή από το Αμάρι, στις μέρες μας αποδίδεται κυρίως από γυναίκες.
5. Απανομερίτης: Λέγεται έτσι γιατί χορευόταν στις ορεινές περιοχές του Ρεθύμνου, ειδικά στην περιοχή του Αμαρίου και προς τη μεριά του Ηρακλείου, μέχρι και λίγο μετά τον πόλεμο. Ένας παλιός Κρητικός χορός με γυναικεία χάρη.
6. Ζερβόδεξος: Μικτός χορός, με εναλλασσόμενη φορά, από εκεί απέκτησε και την ονομασία του. Μία μπροστά μία πίσω ή αλλιώς μία ζερβά (αριστερά) μία δεξιά. Οι παλιοί οργανοπαίχτες συνήθιζαν να παίζουν το χορό αυτό στα γλέντια, τις προχωρημένες ώρες, όταν ήθελαν να τονώσουν το κέφι.

Αγκαλιαστός: Χορεύεται από άνδρες και γυναίκες. Είναι απερπάτητος χορός και η τέλεσή του αποσκοπεί στο να ακουστούν μαντινάδες από τους συμμετέχοντες. Το αγκάλιασμα γίνεται μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία, που περιλαμβάνει στην αρχή πορεία φουρκέτας και κατόπιν κύκλου.

Στο τέλος του μαθήματος, ολοκληρώνεται η παράδοση με εδέσματα και ρακή που φέρνουν όλοι από το σπίτι τους, για να ξεκινήσει το πραγματικό γλέντι.