Ποιοι ήταν οι φόβοι των Κρητικών παππούδων μας όταν ήταν πιτσιρικάδες;

Μπορεί τα χρόνια να περνάνε γρήγορα, αλλά ορισμένα πράγματα δύσκολα αλλάζουν από γενιά σε γενιά. Όπως σήμερα έτσι και στο παρελθόν, όλα τα μικρά παιδιά στην Κρήτη άκουγαν από τους γονείς τους διάφορες τρομακτικές ιστορίες προκειμένου να συμμορφώνονται και να είναι πιο «καλά παιδιά».

Οι φόβοι των Κρητικών παππούδων μας ήταν λοιπόν προφανώς δημιουργήματα της φαντασίας των μεγαλύτερων, αλλά σίγουρα τους θυμούνται μέχρι και τις μέρες μας ως παιδική ανάμνηση.

Γράφει ο Αντώνης Τσαλίκης για το Daynight.gr

Πώς κατάφερναν συνήθως οι προγιαγιάδες μας να τρομάζουν τα μικρά παιδιά για να ακούνε ή να τρώνε; Με την φαντασία τους δημιουργούσαν, όπως τόσες και τόσες γενιές γονιών, χαρακτήρες που ακόμη και αν δεν υπήρχαν ήταν αρκετή η αναφορά τους για να φοβηθούν τα πιτσιρίκια…

Ο Αράπης

Πρώτος και πιο συνηθισμένος φόβος των παππούδων και των γιαγιάδων μας ήταν σίγουρα ο «αράπης». Ίσως ακούγεται ακραίο σήμερα αλλά μιλάμε για μια άλλη εποχή που η καθημερινή ζωή στην Κρήτη ήταν πολύ διαφορετική. Τότε και μόνο η αναφορά πως κάποιος μαύρος άγριος άνθρωπος θα εμφανιστεί και θα δείρει τα άτακτα παιδάκια ήταν συνήθως αρκετός για να σωφρονιστούν τα μικρά. Το ότι κανένα τους δεν είχε δει ποτέ κάποιον μαύρο ήταν μάλλον στοιχείο που τα τρόμαζε ακόμη περισσότερο.

Ο Σατανάς

Οι φόβοι των μικρών Κρητικών ήταν πολλοί, αλλά ο Σατανάς ήταν η λύση για τις νοικοκυρές που ήθελαν οπωσδήποτε να ξυπνήσουν τα μικρά και να σηκωθούν από το κρεβάτι. Είτε για να πάνε στην εκκλησία, είτε για να πάνε στο σχολείο, μια ατάκα είναι που θυμούνται ακόμη αρκετοί μεγαλύτεροι σε ηλικία:

«Σήκω παιδί μου να ετοιμαστείς για το σχολείο, γιατί όποιο παιδάκι δεν σηκώνεται όταν πεθάνει μια μέρα, ο σατανάς το βάζει να κοιμάται σε ένα κρεβάτι γεμάτο καρφιά»!

Ο Μπαμπούλας

Ο Μπαμπούλας πράγματι πρέπει να έχει τρομάξει ως ιστορία αμέτρητα παιδιά σε κάθε εποχή. Από την εποχή των παππούδων μας στην Κρήτη μέχρι σήμερα, αποτελεί κλασική κατάληξη για τους απεγνωσμένους γονείς που θέλουν να ταΐσουν, να ντύσουν ή να φοβερίσουν τα μικρά παιδιά που θέλουν να εξερευνήσουν επικίνδυνα σημεία. Μόνο στο άκουσμα του «μπαμπούλα», χωρίς περισσότερες προτάσεις, οι περισσότεροι πιτσιρικάδες συμμορφώνονταν από φόβο για το άγνωστο…

Ο Μεσημεράς

Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να είσαι πολύ μεγάλος σε ηλικία προκειμένου να θυμάσαι ένα ακόμη δημιούργημα της φαντασία των γονιών όπως ο «Μεσημεράς». Ακόμη και οι νεότεροι όταν είμασταν παιδιά δεν υπάρχει περίπτωση να μην είχαμε ακούσει συνήθως από την γιαγιά μας να αναφέρει κάποιο μεσημέρι πως θα έρθει να μας πάρει από την γειτονιά ο μεσημεράς. Αυτός ο τρομακτικός γέρος της φαντασίας μας που γυρνώντας με ένα μεγάλο σάκο στον ώμο, θα «τσουβάλιαζε» όλα τα παιδάκια που δεν άκουγαν όταν η μητέρα έλεγε πως είναι ώρα να πέσουν για ύπνο το μεσημέρι!

Ο Άρκαλος

Οι φόβοι όπως όλοι πια γνωρίζουμε ήταν όλοι φανταστικοί. Μια εξαίρεση κατά κάποιο τρόπο ήταν ο άρκαλος που άκουγαν ξανά και ξανά τα παιδιά για να ηρεμήσουν όταν έκαναν σκανταλιές. Αν και ο άρκαλος είναι στην πραγματικότητα ό άκακος γνωστός ασβός των αγρών που συναντάμε στην Κρήτη, η τρομακτική περιγραφή του ζώου από τους μεγάλους και το φοβέρισμα τους πως τρώει παιδάκια έφτανε. Κανένα πιτσιρίκι δεν ήθελε να κυκλοφοράει μονάχο του ακούγοντας πως εκεί γύρω μπορεί να εμφανιστεί ο πεινασμένος άρκαλος με τα μεγάλα δόντια που θα ορμήσει πάνω του…