Στην Κρήτη η διασημότερη ελληνική παραλία των 60s! | ΦΩΤΟ

Λένε πως οι σπηλιές τραγουδάνε ακόμα σε μια από τις θρυλικότερες ακτές της χώρας μας, τα τιμημένα Μάταλα.

Μυθικών διαστάσεων σήμερα, τα Μάταλα είναι ακριβώς εκείνο το είδος της ιστορίας που συναντιούνται σε ίσες δόσεις η πραγματικότητα και το φανταστικό, η αλήθεια και ο αστικός μύθος.

Οι δεκαετίες που μας χωρίζουν άλλωστε από την εποχή που τα Μάταλα ήταν «κάτι», ένα σωστό παγκόσμιο φαινόμενο δηλαδή, έχουν γιγαντώσει στις συνειδήσεις μας αυτό το άγνωστο ψαροχώρι της Κρήτης που καταλήφθηκε από τα παιδιά των λουλουδιών κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960 και ξεπήδησε παραμύθι.

Ένα παραμύθι που, λόγω των παραισθησιογόνων, είχε ακόμη και δράκο! Όπου δράκος εδώ ο Νίξον, που ο δημοφιλής αστικός μύθος θέλει να κυνηγά στις σπηλιές των Ματάλων τους ανυπότακτους Αμερικανούς, που προτίμησαν να ζουν ως χίπις παρά ως στρατιώτες στον Πόλεμο του Βιετνάμ. Για τέτοια πράγματα μιλάμε κάθε που προφέρουμε τη λέξη «Μάταλα».

Ο παλιός μύθος έχει όμως μια φωτιά που σιγοκαίει ακόμα στα σωθικά του. Η θάλασσα, οι σπηλιές και οι ψαροταβέρνες στέκουν εξάλλου ακόμα εκεί και όλα είναι πρόθυμα να διηγηθούν όσα συνέβαιναν άλλοτε στο γραφικό χωριό του δήμου Φαιστού, εκεί στη νότια ακτή του Ηρακλείου.

Εκεί που κάποιοι αναζήτησαν την επίγεια ουτοπία με τραγούδι, κιθάρες και διονυσιακές γιορτές…

Τι είναι τα Μάταλα

Ένα φυσικό λιμανάκι στον κόλπο της Μεσαράς, στα νότια του νομού Ηρακλείου και τη δυτική ακτή της επαρχίας Πυργιωτίσσης συγκεκριμένα, ήταν γνωστό από τους αρχαίους χρόνους. Τα Μάταλα ήταν εξάλλου επίνειο της Φαιστού κατά τη μινωική περίοδο και της Γόρτυνας κατόπιν, στα ρωμαϊκά χρόνια.

Εκεί, σε αυτό το παχύ στρώμα από χαλικάκι και βότσαλο, μέσα στα αρμυρίκια, τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα και τα ιστορικά ναυάγια, δεν μπορεί να μη δεις το χαρακτηριστικότερο συστατικό της σαγήνης των Ματάλων, αυτούς τους εντυπωσιακούς σχηματισμούς των απότομων βράχων από ψαμμίτη που σχηματίζουν μερικές απίθανες σπηλιές.

Ένα από τα πιο ασυνήθιστα τοπία της Κρήτης είναι ακόμα πιο μυστηριώδες, μιας και δεν ξέρουμε ποιος ακριβώς έφτιαξε αυτά τα τεχνητά σπήλαια. Ποιος τα λάξευσε στον βράχο. Ήταν πιθανότατα ρωμαϊκό έργο, μπορεί να ήταν τάφοι, κάποιες σπηλιές έχουν όμως δωμάτια, σκάλες και παράθυρα, υποδηλώνοντας πως χρησιμοποιήθηκαν σε κάποια ιστορική φάση ως κατοικίες.

Μπορεί να ήταν έργο των Ετρούσκων ή ακόμα και των πρώτων χριστιανών. Μπορεί να ήταν ακόμα και κατακόμβες. Όπως κι αν έχει, οι σπηλιές που ατενίζουν την απεραντοσύνη του Λιβυκού Πελάγους ήταν ακατοίκητες για αιώνες και αιώνες. Μέχρι και τη δεκαετία του 1960, όταν κάποιοι άρχισαν να τις αποκαλούν σπίτι τους.

Στο σημείο λοιπόν που ο εύφορος κάμπος της Μεσαράς συναντά τα άνυδρα Αστερούσια Όρη και η μικρή κοιλάδα βρίσκει έξοδο προς τη θάλασσα, δεν υπήρχε άλλοτε τίποτα το αξιοσημείωτο. Τα Μάταλα ήταν ένα ταπεινό ψαροχώρι που εξυπηρετούσε αποκλειστικά τις ανάγκες των κατοίκων του χωριού Πιτσίδια.

Πώς ακριβώς ανακάλυψαν οι χίπις τα Μάταλα δεν είναι ακριβώς σαφές, γνωρίζουμε πάντως πως από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 τα περιπλανώμενα παιδιά των λουλουδιών συνέρρεαν εδώ σε μεγαλύτερους αριθμούς.

Η κρητική γη είχε εξάλλου όσα ονειρεύονταν και τα Μάταλα ακόμα και φυσικά σπίτια για να μένουν. Και ένα ονειρεμένο τοπίο φυσικά, βγαλμένο από καρτ-ποστάλ, σαν αυτές που χάζευαν στην πατρίδα τους και ενσάρκωνε μια από τις πτυχές της ουτοπίας, τη ζωή χωρίς συμβάσεις.

Το ψαροχώρι μεταμορφώθηκε μαγικά σε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του παγκόσμιου κινήματος. Εκατοντάδες νεαροί κατέφταναν εδώ και ζούσαν ξένοιαστα στις σπηλιές, στον επίγειο αυτό παράδεισο όπου μπορούσαν να αναπνεύσουν και να εκφραστούν ελεύθερα, να χαρούν τον έρωτα και να δημιουργήσουν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο newsbeast