Η καταγγελία Μπεκατώρου και οι «ντροπές» της Κρήτης!

Αλήθεια πότε άνοιξε σοβαρή συζήτηση στη χώρα μας, για το τι γίνεται στα σωματεία, τις ομοσπονδίες αθλητισμού, τους αθλητές, τους γυμναστές, τους γιατρούς κι όλους τους παρατρεχάμενους που απαρτίζουν αυτό που λέμε αθλητική οικογένεια;  Μπορεί να μην είναι όλοι ίδιοι και προφανώς δεν είναι, ωστόσο πόσο ελέγχονται, ποια ψυχομετρικά περνάνε, πόσο δεν αφήνονται στην τύχη τους αυτοί που διαχειρίζονται ανθρώπινες ψυχούλες και σώματα που ακόμα διαμορφώνονται;  Και κυρίως αυτό που στη φάση των καταγγελιών Μπεκατώρου είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσει, είναι τι συμβαίνει όταν ασκείται εξουσία από τον παράγοντα, το γυμναστή, το γιατρό σε άτομα που είναι από πλευράς χαρακτήρα ακόμα υπό διαμόρφωση και εξαρτώνται από τη δική τους απόφαση το μέλλον και η αθλητική διάκριση του αθλούμενου;
Μην πάμε μακριά στην Κρήτη είχαμε τα τελευταία χρόνια δυο τρανταχτές περιπτώσεις που αφού ξεσήκωσαν σκόνη, ξεχάστηκαν όπως τόσες και τόσες. Η πιο φρικιαστική ήταν η περίπτωση του γυμναστή Σειραγάκη που λέκιασε σώματα και ψυχές στο Ρέθυμνο, εκμεταλλευόμενος τη θέση και την εξουσία που του είχαν ανέλεγκτα προσφέρει στην τοπική ομάδα μπάσκετ. Παρέσυρε μικρά αγόρια, βρώμισε στα κορμιά και την ψυχή τους, κάτω από την μύτη μιας ολόκληρης, μικρής κοινωνίας, που τον άφησε για χρόνια να κάνει όσα έκανε! Μετά από ολιγόχρονη παραμονή στη φυλακή, απ’ όπου δεν θα έπρεπε να βγει ποτέ, πιθανότατα χασκογελά με τα ρεπορτάζ για τη Μπεκατώρου, αφού ο ίδιος έκανε σμπαράλια το νομικό μας σύστημα, σουλατσάροντας,ελεύθερος πια και βγάζοντας μας επιδεικτικά τη γλώσσα!
Η άλλη περίπτωση είναι εκείνη του χρυσαυγίτη από την Ιεράπετρα, του γυμναστή Πετράκη,που εκμεταλλευόμενος τη σχέση εξάρτησης που είχε δημιουργήσει με τη νεαρή αθλήτρια του, τη βίαζε κατ’ εξακολούθηση μέχρι που εκείνη έσπασε τα ταμπού κι έφτασε ως την πόρτα της Ασφάλειας! Σχέσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης και αθλητικής εξουσίας. Σχέσεις που ρίζωσαν δίπλα μας, στα σωματεία που πηγαίναμε κι εμείς τα παιδιά μας, παραδίνοντας νεαρά παιδιά σε ανώμαλες ορέξεις. Που εμπιστευτήκαμε ομάδες, παράγοντες και αθλητικές οικογένειες που κανείς προηγούμενα δεν φρόντισε να «σκάψει» στο παρελθόν τους, πριν τους αφήσει να κατασπαράξουν αδιαμόρφωτα πλάσματα.
Κι ας είναι αφορμή η ιστορία με την ιστιοπλοΐα να σπάσει το πύον, να ξεκαθαρίσει η ήρα από το βρώμικο σιτάρι και να ξέρουμε πια που μπορούμε με ασφάλεια να αφήνουμε τα παιδιά μας!