Από τα Χανιά, στις ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ | ΦΩΤΟ

Αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής της βρίσκεται στις ΗΠΑ, η φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Harvard, Ελένη Δόβρου. Η 26χρονη επιστήμονας και αθλήτρια, που βρέθηκε από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά, κλεισμένη για ώρες στο εργαστήριό της, αγωνίζεται να “δαμάσει” τους ατμοσφαιρικούς ρύπους, που επηρεάζουν το περιβάλλον και την υγεία μας, ενώ μέσα από συνεργασίας με άλλα “λαμπερά μυαλά” πασχίζει παράλληλα να ανοίξει το δρόμο για την μελλοντική βελτίωση της κοινωνίας μας και του φυσικού μας περιβάλλοντος.

Παράλληλα όμως με τη διδακτορική της διατριβή στην Αμερική, ελπίζει ότι σύντομα, με “προίκα” τις ευκαιρίες και τις εμπειρίες που της έχει χαρίσει το “Αmerican Dream”, θα επιστρέψει στην Ελλάδα για να βοηθήσει μαζί με άλλους καταξιωμένους δικούς μας επιστήμονες  να ανοίξει μια πόρτα σε ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα της.

“Ξέθαψε” από την άμμο το πάθος της για την έρευνα

Παράλληλα όμως με τη σάλα η Ελένη δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη της για την άμμο. Το beach volley μπήκε στη ζωή της το 2007 και έμελλε να την σημαδέψει ανεξίτηλα, όταν ο τότε προπονητής της , αποφάσισε να την κατεβάσει για πρώτη φορά στα πανελλήνια πρωταθλήματα. «Το 2009 λίγες μέρες πριν αναχωρήσω για την παρθενική μου παρουσία σε πανελλήνιο πρωτάθλημα Κ20 έμαθε ότι ο προπονητής μου, Νίκος Κατούφας, έφυγε από τη ζωή. Προς τιμήν του αποφασίσαμε να αγωνιστούμε και καταλάβαμε την 5η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Η μεγαλύτερη ειρωνεία της μοίρας ήταν ότι εκείνο το καλοκαίρι κατέκτησα με την συμπαίκτρια μου την 1η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα beach volley Κ17» τόνισε η 26χρονη πρωταθλήτρια.

Ως αθλήτρια του beach volley είχε παρατηρήσει ότι πολλές από τις παραλίες που αγωνίζονταν είχαν πολλά σκουπίδια και οι θάλασσες δεν ήταν καθαρές. Αυτό το γεγονός, της «ξύπνησε» την επιθυμία να συμβάλλει και να ερευνήσει τρόπους αντιστροφής αυτού του φαινομένου, αλλά και να κατανοήσει την επίδραση της ρύπανσης στο περιβάλλον.
Κορίτσι με θαυμαστή φιλομάθεια και περιέργεια, λάτρευε τις θετικές επιστήμες και την έρευνα. Το 2011, λίγους μήνες πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις, όπου «σάρωσε», ο καθηγητής μαθηματικών, Γεώργιος Καρπαδάκης, πραγματοποίησε μια εκδήλωση στην οποία παρουσιάστηκαν οι σχολές του Πολυτεχνείου Κρήτης. Βλέποντας την παρουσίαση της σχολής Μηχανικών Περιβάλλοντος, κατάλαβε πως μέσα από αυτή θα μπορούσε να συνδυάσει μαθηματικά και βιολογία και έτσι το «γλυκό» έδεσε!

«Στο 3ο έτος ξεκίνησα να ασχολούμαι με την έρευνα έπειτα από πρόταση που δέχθηκα από την τότε επιβλέπουσα καθηγήτριά μου, κα Ελευθερία Ψυλλάκη. Ασχολήθηκα με την αποδόμηση νανοϋλικών στο υδάτινο περιβάλλον. Στο 4ο έτος των σπουδών μου στα Χανιά, είχα την τιμή να δεχτώ προτάσεις από καθηγητές του τμήματος, ώστε να πραγματοποιήσω την διπλωματική εργασία μου στα εργαστήριά τους, αλλά είχα ήδη ξεκινήσει τη διπλωματική μου» θυμάται με νοσταλγία η απόφοιτος του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Ωστόσο, ο άνθρωπος που της «φύτεψε» για πρώτη φορά στο μυαλό της την ιδέα των σπουδών στο εξωτερικό, ήταν στο 1ο έτος του Πολυτεχνείου ο καθηγητής μαθηματικών. Ο κ. Μίνως Πετράκης, μετά την πρώτη εξεταστική την κάλεσε στο γραφείο του και την ενθάρρυνε μετά την ολοκλήρωση των προπτυχιακών σπουδών της να συνεχίσει στην Αμερική. Στο 4ο έτος σπουδών ο κ. Γεώργιος Καρατζάς την ενθάρρυνε να κάνει αίτηση στο Harvard, και σε πανεπιστήμια που βρίσκονται μέσα στα 15 καλύτερα του κόσμου, με τους κ. Ευάγγελο Διαμαντόπουλο, κ. Εμμανουήλ Βαρουχάκη, κα Δάφνη Μανουσάκη και κ. Κωνσταντίνο Συνολάκη να της προσφέρουν πολύτιμες συμβουλές κατά τη διάρκεια των αιτήσεων.

Η πρόκληση της ζωής της και η αισιοδοξία για την κλιματική κρίση

Τον Φεβρουάριο του 2016 έλαβε ένα email από τον τωρινό της επιβλέποντα, κύριο Frank Keutsch, όπου έγραφε ότι την είχε δεχθεί στο Harvard ως “early admission” με πλήρη υποτροφία και ακολουθώντας το πεπρωμένο της «άνοιξε τα φτερά της» για τις ΗΠΑ, απορρίπτοντας ανάλογη υποτροφία του Πανεπιστημίου Stanford. «Στη Βοστώνη, άρχισα να συνεργάζομαι με μεγάλα ονόματα του τομέα της Ατμοσφαιρικής Χημείας συμπεριλαμβανομένων του καθηγητή μου, των Jim Anderson, Steve Wofsy, Elsie Sunderland, Scot Martin, Daniel Jacob και των Jen Murphy ( University of Toronto), Jesse Kroll και Colette Heald (MIT). Παράλληλα είχα την τεράστια τιμή να γνωρίσω και να παρακολουθήσω διαλέξεις από τους Νομπελίστες Χημείας, Mario Molina (1995) και Ronald Hoffman (1981) επισημαίνει στο η Ελένη Δόβρου.

Μαθημένη χρόνια στον τρόπο ζωής των Χανίων η καθημερινότητά της άλλαξε δραματικά, όμως σήμερα, όσο κι αν της λείπουν η όμορφη πόλη και τα αγαπημένα της πρόσωπα, δεν θα άλλαζε τους ρυθμούς της αμερικάνικης καθημερινότητας, η οποία εκτός από πολύωρες παρουσίες στο εργαστήριο και συγγραφή δημοσιεύσεων, περιλαμβάνει φυσικά… βόλεϊ, σε σάλα και άμμο.

«Ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα και την Αμερική είναι πολύ διαφορετικός. Συνήθως έχω 2-3 meeting την ημέρα και 2 σεμινάρια ανά εβδομάδα. Κάνω κάθε μέρα διάλειμμα για προπόνηση και ανάλογα με το φόρτο εργασίας μπορεί να επιστρέψω στο εργαστήριο. Η μέρα μου ξεκινάει κατά τις 7 το πρωί και τελειώνει στις 11 το βράδυ. Στο beach volley καταλάβαμε δυο φορές την 3η θέση στο διαπανεπιστημιακό πρωτάθλημα και την 1η θέση στο Fort Lauderdale beach volleyball tournament, στο Μαϊάμι. Με την ομάδα της σάλας ολοκληρώσαμε 3ες στο πρωτάθλημα το 2018-2019, θέση που μας έδωσε το εισιτήριο για τους εθνικούς αγώνες όπου καταλάβαμε την 9η θέση. Φέτος βρισκόμαστε μέχρι στιγμής στην 5η θέση…» τονίζει γεμάτη ενθουσιασμό ο “πύργος” στο φιλέ του Χάρβαρντ.

Διάβασε περισσότερα στο zarpanews