Κοροναϊός: Έκρηξη φτώχειας στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά την πανδημία

Η πανδημία του κορονοϊού αυξάνει ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο έκρηξης της φτώχειας στη Μεγάλη Βρετανία, ιδιαίτερα την παιδική, σε μια χώρα που ήδη πλήττεται από την αβεβαιότητα έπειτα από μια δεκαετία λιτότητας. Αλυσιδωτές απώλειες θέσεων εργασίας, προσφυγή στο κράτος πρόνοιας, κλείσιμο των σχολείων: αυτή η κρίση της υγείας έρχεται να προστεθεί σε μια βαθιά κοινωνική κρίση που ανησυχεί οργανώσεις και σωματεία. “Η πανδημία έφερε στο προσκήνιο την επισφαλή κατάσταση μεγάλου μέρους του πληθυσμού” και τις ελλείψεις της βρετανικής κοινωνικής ασφάλισης, επισημαίνει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ντέιβ ‘Ινες, οικονομολόγος στο Ίδρυμα Joseph Rowntree, το οποίο εστιάζει στη φτώχεια.

Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία που δημοσίευσε το ethnos.gr, πάνω από 14 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο πλήττονται από τη φτώχεια, το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Ένδειξη της σοβαρότητας της κρίσης, τις δύο τελευταίες εβδομάδες, σχεδόν ένα εκατομμύριο Βρετανοί κατέθεσαν φάκελο για να λάβουν το Universal Credit (καθολικό επίδομα), ένα είδος ελάχιστου κοινωνικού εισοδήματος που θεσπίστηκε το 2013. “Πολλοί άνθρωποι που ζούσαν με αξιοπρεπείς μισθούς πριν από την επιδημία ουδέποτε προσέφυγαν στην κοινωνική πρόνοια. Πολλοί θα βρεθούν με πολύ λίγα χρήματα”, εξηγεί η Λουίζα ΜακΓκίαν, εκπρόσωπος της ένωσης Child Poverty Action Group (Ομάδα Δράσης κατά της παιδικής φτώχιας). Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος πολλοί μεταξύ αυτών να μείνουν άστεγοι.

Σε αντίθεση με την κρίση του 2008, η κυβέρνηση ξοδεύει δισεκατομμύρια στερλίνες για να αποφύγει τις απολύσεις και να ενισχύσει το καθολικό επίδομα. Ένας ενήλικος άνω των 25 ετών θα μπορεί να λαμβάνει 1.000 στερλίνες παραπάνω ετησίως, δηλαδή μηνιαίο επίδομα που από 320 θα αυξηθεί στις 400 στερλίνες, αλλά κάτω από το όριο της φτώχειας που είναι γύρω στις 600 στερλίνες.

Εκατομμύρια Βρετανοί μπορεί να δυσκολεύονται να σιτίζονται και οι τράπεζες τροφίμων αντιμετωπίζουν “πρωτοφανείς προκλήσεις”, προειδοποίησε το Trussell Trust, το οποίο διαχειρίζεται 1.200 τράπεζες σε ολόκληρη τη χώρα.

Ένα φαινόμενο που συναντά κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες για παράδειγμα, όπου σχεδόν 10 εκατομμύρια άνθρωποι μόλις συμπεριλήφθηκαν στους ανέργους.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 30% των παιδιών, που εξακολουθούν να είναι μεταξύ των πιο ευάλωτων πληθυσμών, ζουν σε συνθήκες φτώχειας, δηλαδή 4,2 εκατομμύρια.

Το κλείσιμο των σχολείων στερεί σε πολλά από αυτά το δωρεάν μεσημεριανό γεύμα και έναν χώρο όπου είναι “ζεστά και ασφαλή”, σημειώνει η Αμάντα Μάρτιν, πρόεδρος του μεγαλύτερου εκπαιδευτικού συνδικάτου, Εθνική Ένωση Εκπαίδευσης (NEU), όταν ρωτήθηκε από το AFP.

Η Ένωση προσφέρει επί του παρόντος στο σχολείο της στο Πόρτσμουθ (στη νότια Αγγλία) συσκευασμένα γεύματα για να παίρνουν μαζί τους τα παιδιά, των ασθενέστερων οικονομικά οικογενειών, που φοιτούν ακόμα στο σχολείο.

Αυξανόμενες ανισότητες

“Πολλές οικογένειες δεν έχουν ίντερνετ ούτε υπολογιστές”, γεγονός που εμποδίζει τον μαθητή να παρακολουθεί τα μαθήματα ηλεκτρονικά, σημειώνει επίσης η ΜακΓκιάν. Αυτό επιδεινώνει τις προϋπάρχουσες ανισότητες. Η δεκαετία της λιτότητας μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 κατάφερε πολύ βαρύ πλήγμα, μεταξύ της μείωσης των μισθών και του παγώματος της κοινωνικής πρόνοιας την περίοδο 2016 – 2020. Εάν η αγορά εργασίας δείχνει σταθερή με πολύ χαμηλό ποσοστό ανεργίας μέχρι στιγμής, βασίζεται στην επισφάλεια με τις περίφημες συμβάσεις “ώρα μηδέν”, οι οποίες δεν εγγυώνται κανένα ελάχιστο ωράριο.

“Ο κίνδυνος της φτώχειας είναι ιδιαίτερα υψηλός σε τομείς όπως η εστίαση και τα καταστήματα όπου οι μισθοί είναι χαμηλοί και η εργασία επισφαλής”, δήλωσε ο ‘Ινες. Η πανδημία μπορεί να πλήξει σκληρά τις μη προνομιούχες περιοχές της κεντρικής και της βόρειας Αγγλίας και το Λονδίνο, όπου “οι οικογένειες πρέπει να κάνουν οικονομία από την τροφή και την ένδυση των παιδιών για να πληρώνουν τα ενοίκια” που συχνά είναι αστρονομικά ποσά, λέει η ΜακΓκίαν.

Πιστεύει ότι η αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας.

Αυτή η επιδημία μπορεί να αφήσει σημάδια, κυρίως εάν η κυβέρνηση υπαναχωρήσει στα μέτρα βοήθειας μόλις τελειώσει η υγειονομική κρίση, όταν είναι δύσκολο για μια χώρα να ανακάμψει έπειτα από μια τέτοια οικονομική κατάρρευση, δήλωσε η ΜακΓκίαν.

Ωστόσο, εκείνοι που ήδη πάσχιζαν να τα βγάλουν πέρα, καταλήγει ο ‘Ινες, “είναι τα πρώτα θύματα σε περίπτωση μεγάλης ύφεσης”.