Κορονοϊός: Συγκλονίζει η εμπειρία 37χρονου – Οι γιατροί δεν πίστευαν ότι θα τα καταφέρει

Χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιο υποκείμενο νόσημα, ο Αργύρης Χαραλαμπάκης από την Χαλκίδα έδωσε μεγάλη μάχη με τον κορωνοϊό επί 40 μέρες, όπως θα διαβάσετε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο protothema.gr.

Η περίπτωση του συγκαταλέγεται σε αυτό το μικρό ποσοστό των ασθενών με Covid-19 οι οποίοι παρά το νεαρό της ηλικίας τους και παρά το ότι δεν είχαν υποκείμενα νοσήματα, βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη σε θάλαμο Covid νοσοκομείου αναφοράς για τον κορωνοϊό, παλεύοντας απέναντι σε έναν αόρατο και ύπουλο εχθρό.

Οι λοιμοξιωλόγοι δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να δώσουν σαφή απάντηση στο ερώτημα του «ενός εκατομμυρίου δολαρίων»: πώς ο ιός καταφέρνει να προκαλεί σοβαρές επιπλοκές σε νέους και υγιείς οργανισμούς, οδηγώντας ασθενείς ακόμη και στο θάνατο.

Σαφή απάντηση δεν έλαβε από τους γιατρούς που τον κούραραν ούτε ο Αργύρης Χαραλαμπάκης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας STRATOS Α.Ε ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ. Τον συναντήσαμε στις πρώτες του ανάσες ελευθερίας στην παραλία της Χαλκίδας έπειτα από 40 μέρες και νύχτες απομόνωσης στο σπίτι του και σε θάλαμο Covid του Σωτηρία.

Δεν τον προστάτεψε η μάσκα

Ο 37χρονος επιχειρηματίας διεγνώσθη με κορωνοϊο το Σάββατο, 23 Ιανουαρίου και τα πρώτα συμπτώματα είχαν εμφανιστεί μια μέρα νωρίτερα.

«Κόλλησα τον ιό σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, επτά μέρες πριν» θα πει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

«Το παράδοξο είναι ότι και οι τρεις που βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο, φορούσαμε μάσκες. Ωστόσο ο χώρος δεν αεριζόταν και ίσως οι αποστάσεις μεταξύ μας δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε και προφανώς γι’αυτό μεταδόθηκε ο ιός από τον έναν στον άλλον. Εγώ ήμουν ο μικρότερος σε ηλικία, 37 ετών και οι άλλοι δυο, 50 και 66 ετών αντίστοιχα. Και οι τρεις μας νοσήσαμε και νοσηλεύτηκαμε σε διαφορετικά νοσοκομεία της Αθήνας».

Στις πρώτες ακτινογραφίες που κάνει, οι γιατροί τον ενημερώνουν ότι δεν συντρέχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας.

«Έδειχναν εντάξει, γεγονός που με καθησύχασε. Βλέπετε είχα έναν γερό οργανισμό, δεν αρρώσταινα σχεδόν ποτέ, πρόσεχα την διατροφή μου, οπότε πίστευα ότι θα το περάσω ως μια απλή γρίπη».

Ωστόσο την επόμενη κιόλας μέρα τα δεδομένα στην υγεία του αλλάζουν προς το χειρότερο .

«Κάνω πάλι ακτινογραφία και τότε οι γιατροί βλέπουν ότι ο ιός έχει προκαλέσει πνευμονία, αυτό έρχεται να το επιβεβαιώσουν και οι αιματολογικές εξετάσεις», προσθέτει ο Αργύρης Χαραλαμπάκης.

Οι γιατροί τον ενημερώνουν ότι πρέπει να νοσηλευτεί, όμως το Νοσοκομείο Χαλκίδας δεν διαθέτει διαθέσιμη κλίνη και τελικά μεταφέρεται σε θάλαμο Covid του νοσοκομείου Σωτηρία.

«Ήμουν ένα βήμα πριν την διασωλήνωση, κάτι που ευχόμουν να μην συμβεί. Μάλιστα οι γιατροί εκτιμώντας την κλινική μου κατάσταση ήταν πολύ επιφυλακτικοί. Οι πρώτες τρεις μέρες στο νοσοκομείο ήταν αρκετά δύσκολες, όπως δύσκολο ήταν και το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να νοσηλευτώ».

Στο θάλαμο βρίσκεται αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες καταστάσεις και εικόνες.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα ενός ηλικιωμένου που έπασχε από άνοια. Ξυπνούσε, έβγαζε το οξυγόνο, έμπαιναν οι γιατροί το επανατοποθετούσαν , όμως συνέχιζε να επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα. Τελικά έμαθα ότι διασωληνώθηκε και δυστυχώς κατέληξε».

Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του Αργύρη Χαραλαμπάκη είναι ότι μετά τις τρεις πρώτες και ιδιαίτερα δύσκολες μέρες της νοσηλείας του στον θάλαμο Covid του Σωτηρία και ενώ οι γιατροί του έδιναν ελάχιστες πιθανότητες να αποφύγει να διασωληνωθεί, ξαφνικά, η κατάσταση της υγείας του παρουσιάζει ραγδαία βελτίωση.

«Και οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι» θα πει ο ίδιος. «Φαίνεται πως οργανισμός μου ανταποκρίθηκε πολύ γρήγορα στη θεραπεία. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει, ούτε οι γιατροί ήταν σε θέση να μου εξηγήσουν πως κατάφερα να αποφύγω να διασωληνωθώ. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να βρίσκομαι συνεχώς ξαπλωμένος μπρούμυτα, όπως μου είχαν συστήσει οι γιατροί, διότι έτσι αντιμετωπιζόταν καλύτερα η δύσπνοια. «Μας εξέπληξες ιδιαίτερα” ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια γιατρών» συμπληρώνει.

Και καταλήγει: «Εάν δεν το ζήσεις δεν καταλαβαίνεις τι εστί κορωνοϊός. Αναθεώρησα πολλά μετά απ’ αυτή την περιπέτεια. Τώρα θέλω να επιστήσω την προσοχή σε όλους όσους παίρνουν αψήφιστα την πανδημία και να ευχαριστήσω τους γιατρούς και τους νοσηλευτές- τριες του Σωτηρία που με βοήθησαν να βγω αλώβητος απ’ αυτή τη δοκιμασία, καθως επίσης και όλους τους φίλους και συνεργάτες οι οποίοι με την σκέψη τους και τις ευχές τους, μου έδιναν κουράγιο να συνεχίσω να παλεύω με τον αόρατο εχθρό».