Πώς η αστυνομία έσπασε τη μεγαλύτερη πιάτσα ναρκωτικών της Αθήνας! Εμπόριο και χρήση στο Πεδίον του Άρεως | ΦΩΤΟ

Κάναμε μεθοδική, συστηματική δουλειά- συνδυάσαμε μικτές αστυνομικές δράσεις με διάφορες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ.. Διατηρήσαμε μόνιμες δυνάμεις στον χώρο, διενεργήσαμε ελέγχους, κάναμε προσαγωγές και συλλήψεις ατόμων που προσέγγιζαν τους τοξικοεξαρτημένους με σκοπό την διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Οι διακινητές βλέποντας την συνεχή παρουσία της αστυνομίας απομακρύνθηκαν από την περιοχή γιατί διακινδύνευαν τη σύλληψή τους για κακούργημα. Πλέον, δεν υπήρχε αντικείμενο παραμονής στον χώρο και για τους τοξικοεξαρτημένους.

– Έσπασε η πιάτσα λοιπόν. Πότε συνέβη αυτό;

 Αύγουστο, Σεπτέμβρη και Οκτώβρη του 2018 υπήρξαν συνεχόμενες αστυνομικές δράσεις.

– Είναι συνεχής πλέον η παρουσία της αστυνομίας στο Πεδίο;

Καθημερινή, σχεδόν επί 24ώρου. Έχουμε εποχούμενα περίπολα, με αυτοκίνητα ή μοτοσυκλέτες, πεζά περίπολα και αστυνομικούς της Ασφάλειας που διακριτικά περιπολούν το πάρκο. Εντοπίζουν τις εστίες παραβατικότητας και οι ένστολες δυνάμεις μετακινούνται στο σημείο για να επιληφθούν. Εντοπίζουμε τη δράση μας στα προβληματικά σημεία και αν διαπιστώσουμε ότι το πρόβλημα δε λύνεται με ήπιες παρεμβάσεις, κλιμακώνουμε ανάλογα.

– Μια αγωνία των κατοίκων είναι αν θα συνεχίσει το Πεδίο να είναι ασφαλές και προσβάσιμο.

Η κατεύθυνση που έχουμε και από την πολιτική μας ηγεσία είναι η μόνιμη και διαρκής παρουσία μας εκεί. Το γραφείο μου είναι ανοιχτό στους κατοίκους και τις κινήσεις των πολιτών, ενώ και η συνεργασία μας με την Περιφέρεια αλλά και τον Δήμο είναι πολύ καλή.

– Γιατί καθυστέρησε η δραστηριοποίηση της αστυνομίας;

Αστυνομικές δράσεις στο Πεδίο του Άρεως πραγματοποιούνταν και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά η προσέγγιση ήταν μάλλον αποσπασματική. Δεν μπορώ να μιλήσω επακριβώς για για αυτό που συνέβη τα προηγούμενα χρόνια, ποιος ήταν ο τρόπος και ο βαθμός αντίδρασης της αστυνομίας. Πάντως, πλέον είχε διαμορφωθεί ένα αρραγές κοινωνικό μέτωπο για να επανέλθει το Πεδίο σε αυτό που διαχρονικά ήταν- μια όαση αναψυχής για τους πολίτες της Αθήνας.

Σχεδιάσαμε λοιπόν αυτόν τον τρόπο δράσης και προσπαθούμε να τον υλοποιούμε καθημερινά, διατηρώντας τον σταθερό και διαχρονικό. Θεωρώ οτι έχουμε δημιουργήσει ένα θετικό τοπίο.

Για το Πεδίο του Άρεως έχει δίκιο. Όμως η πιάτσα των ναρκωτικών απλώς μετακινήθηκε- από το Πεδίο του Άρεως στην οδό Αντωνιάδου, ένα μικρό στενό επί της Πατησίων, στη γωνία της ΑΣΟΕΕ. Δεν χρησιμοποιώ εύκολα τον όρο «γκέτο» αλλά η Αντωνιάδου είναι ακριβώς αυτό: κατά μήκος της συναλλάσονται, αράζουν και νταγκλάρουν, όπως γράφει και το σύνθημα στον τοίχο, δεκάδες ντίλερ και τοξικοεξαρτημένοι, αυτοί είναι οι αποκλειστικοί θαμώνες της. Και «σκανάρουν» με επίμονο βλέμμα όποιον περάσει λίγα μέτρα κοντά τους: κανείς διερχόμενος δεν παίρνει το ρίσκο να διασχίσει αυτό το άβατο.

«Οι δράσεις της αστυνομίας στην οδό Αντωνιάδου είναι καθημερινές», λέει ο αστυνομικός υποδιευθυντής όταν τον ρωτάω σχετικά. «Γίνονται συνεχείς εξορμήσεις ώστε να απομακρυνθούν οι διακινητές και να πάψει να αποτελεί η περιοχή πόλο έλξης των χρηστών. Έχει όμως και ιδιαιτερότητες το συγκεκριμένο σημείο, βρίσκεται δίπλα σε έναν πανεπιστημιακό χώρο και αυτό αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης από την πλευρά των διακινητών».

-Εκμεταλλεύονται το άσυλο; 

–Εκμεταλλεύονται τα ταμπού της κοινωνίας απέναντι στους πανεπιστημιακούς χώρους.

-Καταφεύγουν (οι διακινητές) στο πανεπιστήμιο;

–Ο πιο εύκολος δρόμος διαφυγής των διακινητών είναι εντός του πανεπιστημιακού χώρου- αυτό είναι μια πραγματικότητα. Συνεργαζόμαστε με τις πανεπιστημιακές αρχές για να διαχειριστούμε την κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο.

«Δεν υπάρχουν απόλυτες μετρήσεις του αριθμού τους, αλλά ακόμα και πανεπιστημιακές έρευνες εκτιμούν ότι στην Αθήνα υπάρχουν σήμερα περίπου 18.000- 20.000 τοξικοεξαρτημένα άτομα», λέει ο κ. Κοκκαλάκης. «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι δυνατό να ‘εξαφανιστούν’».

– Προφανώς. Χρήζουν ιατρικής βοήθειας.

Ακριβώς. Όταν οι τοξικοεξαρτημένοι μετακινούνται με αστυνομικές δράσεις από ένα σημείο, θα έπρεπε να υπάρχουν και κάποιες δομές φιλοξενίας τους. Θέλουμε μια καλύτερη συνεργασία με τις υπάρχουσες υποστηρικτικές δομές λοιπόν.

 «Και η προσέγγισή μας, παρότι είμαστε μια υπηρεσία επιβολής του νόμου και διαχειριζόμαστε τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες των προβλημάτων, είναι ανθρωποκεντρική. Και κοινωνικοκεντρική. Επιθυμούμε οι τοξικοεξαρτημένοι να μην συγκεντρώνονται εκεί που βρίσκονται μανάδες και παιδιά, για πολλούς και προφανείς λόγους. Γνωρίζουμε όμως ότι είναι ασθενείς και δεν πρέπει να νιώθουν απόβλητα της κοινωνίας μας».