Σπύρος Γραμμένος: Συγκλονιστική εξομολόγηση για σεξουαλική κακοποίηση από οικογενειακό φίλο

Νέα καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση αυτή τη φορά από τον Σπύρο Γραμμένο που εξομολογήθηκε πως βιάστηκε από οικογενειακό φίλο όταν ήταν 13 ετών.

Το κάνει αυτό με έναν τρόπο που είναι μαζί μετρημένος και θαρραλέος, γιατί ένα από τα πράγματα που εμφανίζονται πολύ δραματικά σε αυτό το βίντεο είναι ότι τα πάντα στρέφονται ενάντια στην αποκάλυψη της αλήθειας, ενάντια στην αλήθεια του θύματος, ενάντια στην επιθυμία του να μιλήσει και να απαλλαγεί από το βάρος του μεγάλου μυστικού του. Έχει όμως διαφορά όταν η παρότρυνση προέρχεται από έναν άνθρωπο που έχει μόλις μαζέψει το θάρρος για να αφηγηθεί τι τον σταματούσε και τι τον έκανε τελικά να μιλήσει.

Ένα από τα πράγματα που έχω συνειδητοποιήσει το τελευταίο διάστημα, μετά την αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου, είναι ακριβώς η απεριόριστη δύναμη του παραδείγματος. Ότι για κάθε θύμα που μιλάει, υπάρχει άλλος ένας τραυματισμένος άνθρωπος που μπορεί για πρώτη φορά να βρει το θάρρος να μιλήσει και να ζητήσει δικαιοσύνη.

Από την άχαρη, αν όχι χυδαία, συζήτηση για το διαβόητο «γιατί τώρα;» που ρωτούν διάφοροι χαρωποί παρατηρητές της κακοποίησης, αρχίσαμε σιγά σιγά να καταλαβαίνουμε ότι  η αξία κάθε μαρτυρίας είναι μοναδική, διότι με κάθε στόμα που ανοίγει, ένας ακόμη άνθρωπος απλώνει το χέρι και σηκώνεται.

Μια κοπέλα που είχε πέσει θύμα βιασμού μίλησε και περιέγραψε τι της είχε συμβεί. Έλεγε μετά ότι δέχτηκε έναν καταιγισμό μηνυμάτων όπου άλλες κοπέλες της έλεγαν «δεν έχω μιλήσει σε κανέναν άλλον γι’ αυτό, αλλά…». Και μου έλεγε πως ο λόγος για να μιλήσει είναι να μην υπάρξουν άλλες κοπέλες που λένε αυτό το «δεν έχω μιλήσει σε κανέναν άλλον γι’ αυτό, αλλά…».

Ο Σπύρος εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στη Σοφία Μπεκατώρου και σε όλα τα θύματα που μίλησαν, «όπου και αν μίλησαν», και δηλώνει ότι μπορεί η δικαιοσύνη να προβλέπει την παραγραφή, και αυτό να είναι κατανοητό για τον νόμο, αλλά η μνήμη του θύματος δεν γνωρίζει παραγραφή.

Τα θύματα δεν χρειάζονται καμία παρότρυνση από καλοπροαίρετους τρίτους.

Εγώ ένιωθα από την αρχή, όταν κανονίσαμε τη συνέντευξη, ότι δεν ήξερα καθόλου πώς να το χειριστώ και τι να πω. Ας πούμε ότι το πρωταρχικό χρέος μας είναι να ακούσουμε, με όλον μας τον σεβασμό. Γιατί η αλλαγή που συμβαίνει αυτή την περίοδο στην κοινωνία μας, και που κάνει τον Σπύρο να λέει ότι παλιότερα δεν θα μπορούσε να μιλήσει ενώ τώρα μπορεί, οφείλεται στη γενναία απόφαση καθεμιάς και καθενός που μίλησε.

Δείτε τη συγκλονιστική μαρτυρία:

Πηγή: thepressproject.gr