Τα «μαθήματα» που πρέπει να μας έχει διδάξει στο τέλος η πανδημία κορονοϊού

Με εξαίρεση όσους παραμένουν δογματικοί σε λανθασμένες απόψεις, τους κοινωνικά ανεύθυνους που δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν και όσους λατρεύουν τις θεωρίες συνωμοσίας, η πλειονότητα των Ελλήνων στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και με σοβαρότητα αντιμετωπίζει την πανδημία κοροναϊού που δοκιμάζει τις αντοχές της χώρας μας σε κάθε επίπεδο από τις 26 Φεβρουαρίου.

Γράφει ο Αντώνης Νικολάκης για το daynight.gr

Η κατάσταση που όλοι βιώνουμε μοιάζει με «πόλεμο» κόντρα σε έναν εχθρό αόρατο που απαιτεί πάνω από όλα υπευθυνότητα, πρόληψη και ψύχραιμη διαχείριση όσων δυσκολιών μας θέτει καθημερινά. Οι επόμενοι μήνες όπως αναφέρουν όλοι οι ειδικοί επί του θέματος θα είναι δύσκολοι αλλά είναι στο «χέρι» μας ακολουθήσουμε τις απαραίτητες οδηγίες και κάθε εβδομάδα που περνάει να είμαστε δικαιολογημένα πιο αισιόδοξοι για την απομάκρυνση του κινδύνου.

Ωστόσο, σε βάθος μηνών θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε μάθει από την πρωτοφανή για τις γενιές μας πανδημία και σε κάθε επίπεδο να έχουν βγει τα σωστά συμπεράσματα.

Πρώτο και σημαντικότερο συμπέρασμα η απόλυτη ανάγκη για ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Ελλάδας παραπαίει σταθερά και οι αδυναμίες του γίνονται εντονότερες κυρίως στα κοινωνικά στρώματα που δεν είναι σε θέση να στραφούν προς την ιδιωτική περίθαλψη. Η ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική κάλυψη των αναγκών του ελληνικού πληθυσμού είναι δημόσιο αγαθό και όχι πεδίο εμπορικής προσέγγισης.

Περίοδοι με τεράστιες ανάγκες και προκλήσεις όπως αυτή που διανύουμε, αποδεικνύουν περίτρανα πως η δημόσια υγεία μαζί με την εθνική ασφάλεια και την δημόσια εκπαίδευση αποτελούν χωρίς καμία αμφιβολία τους τρεις βασικούς πυλώνες κάθε σοβαρού κράτους που σέβεται τους πολίτες τους.

Δεύτερο συμπέρασμα θα πρέπει να είναι η βαρύτητα της προσωπικής ευθύνης κάθε πολίτη, ιδιαίτερα όταν η σημασία των πράξεων του πολλαπλασιάζεται από την κρισιμότητα των εξελίξεων. Η «αόρατη επίθεση» του κοροναϊού στην ελληνική κοινωνία και οικονομία υπογραμμίζει την σοβαρότητα της συμπεριφοράς του καθενός από εμάς και την τραγικότητα κρουσμάτων «ωχαδελφισμού» και υποστηρικτών κάθε λογής ψευτοεπιστημόνων.

Σε άμεση σύνδεση με την παραπάνω σημασία της προσωπικής ευθύνης βρίσκεται και η εφαρμογή στην πράξη των κυβερνητικών οδηγιών σε περιόδους κρίσης. Τρίτο συμπέρασμα που θα πρέπει να έχουμε κρατήσει οπωσδήποτε όλοι μας έπειτα από την πάροδο της πανδημίας. Το κράτος δέχεται σχεδόν πάντα και από τους περισσότερους «βέλη» κριτικής και απαξίωσης αλλά σε συνθήκες κρίσιμες είναι αυτό που ορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές αντιμετώπισης κινδύνων που η πλειονότητα του λαού έχει ελάχιστη γνώση.

Ας είναι ο κοροναϊός Covid-19 μια δοκιμασία για την κοινωνία και τον καθένα μας ξεχωριστά. Ας είναι μια ευκαιρία να μάθουμε και να είμαστε περισσότερο προετοιμασμένοι και ώριμοι μπροστά σε νέους μελλοντικούς κινδύνους που θα επιβάλλεται να αντιμετωπίσουμε συλλογικά ως πολίτες.