Ρέθυμνο
Μαρία Καραγιάννη: Η συγγραφέας από το Ρέθυμνο που θα κατακτήσει τις ψυχές των παιδιών!
Η όμορφη Μαρία, γεννημένη και μεγαλωμένη στην αγαπημένη της πόλη, το Ρέθυμνο, την “πόλη των γραμμάτων και των τεχνών” όπως της αρέσει να την αποκαλεί, μίλησε αποκλειστικά στο Daynight για το πρώτο της παραμύθι που έχει τίτλο “Ένας ξύλινος αδερφός“.
Γυναίκα, φιλόλογος, συγγραφέας και άλλος ένας πολύ σημαντικός ρόλος, αυτός της μαμάς. Καθημερινότητα, όμορφες, ανεκτίμητες στιγμές που ήρθαν στην ζωή της και πολλά πολλά ακόμα, σε μία συζήτηση με κεντρικό θέμα την οικογένεια.
Γράφει η Μαριάννα Τζιράκη
Την είδα για πρώτη φορά στην βράβευση της, περίπου δύο χρόνια πριν, όταν το παραμύθι της “Ένας ξύλινος αδερφός” διακρίθηκε και πήρε βραβείο στον διαγωνισμό παραμυθιού των εκδόσεων Βιβλιοσκόπιο. Ένα χρόνο μετά, την συνάντησα στο ίδιο μέρος, αυτή τη φορά με φουσκωμένη κοιλίτσα και γεμάτη ενέργεια, έτοιμη να παρουσιάσει θεατρικό με τον άνδρα της και το μικρό της γιο, μπροστά στο κοινό του Ρεθύμνου, στην επίσημη παρουσίαση του παραμυθιού της.
Ομορφιά, ευγένεια, εντυπωσιακός λόγος και μία λάμψη στα μάτια. Αυτοί ήταν οι λόγοι που με έκαναν να την πλησιάσω και να την γνωρίσω. Και να που ένα χρόνο μετά, βρεθήκαμε στο ίδιο μέρος να συζητάμε για το πνευματικό της παιδί και για το πώς ξεκίνησαν όλα.
Κυρίες και κύριοι, η Μαρία Καραγιάννη
– Ποιες οι παιδικές σου αναμνήσεις από το Ρέθυμνο;
Αχ, αυτές οι αναμνήσεις! Αφορούν πολλά κομμάτια της καθημερινότητας μου, όπως οι απανωτές “καλημέρες”, τα πρωινά σε γνωστούς και φίλους, οι μυρωδιές από κήπους της πόλης, οι παραδοσιακές γεύσεις από τα χεράκια της γιαγιάς και της μαμάς, οι βουτιές στη θάλασσα και διαγωνισμοί για το ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα κοχυλάκια που ξέβραζε το κύμα,νυχτερινές βόλτες στην παραλία, “ταρατσάδες” κάτω από τον έναστρο καλοκαιρινό ουρανό στο χωριό…Μπορώ να μιλάω ώρες για τις ενθυμήσεις αυτές!
-Πώς ξεκίνησε το “ταξίδι” σου προς τη γνώση και πότε μπήκε η συγγραφή στην ζωή σου;
Σπούδασα στην Αθήνα,ιστορία και φιλοσοφία των επιστημών με κατεύθυνση στη φιλολογία.Παρόλο που τότε δεν ήταν αυτό ακριβώς που επιθυμούσα,τελικά μου έδωσε την ώθηση να ασχοληθώ με πεδία που είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και μου πρόσφερε γνώση η οποία με εφοδίασε πνευματικά με πολύτιμο υλικό. Η συγγραφή υπήρχε πάντοτε στη ζωή μου. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ο τρόπος μου για να εκφράσω τα συναισθήματά μου,να επικοινωνήσω με τον εαυτό μου και τους γύρω μου,να αποσυμπιεστώ από την ρουτίνα της καθημερινότητας.Ένα κομμάτι χαρτί και ένα στυλό είναι οι καλύτεροι φίλοι, είτε στις εύκολες είτε στις δύσκολες στιγμές!”Επίσημα” πάντως, ξεκίνησα να εκφράζομαι γραπτά στη β’ δημοτικού με ένα μικρό ποίημα για την Ανδρομάχη και το θρήνο της για τον Έκτορα,με είχε συγκλονίσει τότε θυμάμαι! Από εκεί και πέρα εκφραζόμουν περισσότερο μέσω των γραπτών μου, ποιητικών ή πεζών κειμένων.Αργότερα ήρθαν κάποιες διακρίσεις και συμμετοχές σε ομαδικές εκδόσεις.
-Πόσο σημαντικά είναι τα παραμύθια για σένα;
Τα παραμύθια κατέχουν μέσα στο μυαλό μου μια ιδιαίτερη θέση.Το ανακάλυψα ως είδος σχετικά πρόσφατα, όταν άρχισα να διαβάζω στον γιο μου ιστορίες, δηλαδή πριν 6 χρόνια περίπου. Παρόλο που και εγώ, ως παιδί έχω διαβάσει πάρα πολλά, μόνο στην ενήλικη ζωή μου τα προσέγγισα από διαφορετική σκοπιά.Γρήγορα κατάλαβα την αξία τους για ένα παιδί, οπότε ξεκίνησα να παροτρύνω το παιδί μου να φτιάξει δικές του ιστορίες,κάποιες από τις οποίες τις δραματοποιούσαμε στο πλαίσιο του παιχνιδιού μας.Κι αυτό ακριβώς είναι που με συναρπάζει σε ένα παραμύθι, το ότι έχει δύναμη πάνω στα παιδιά,στη φαντασία τους,στην ικανότητα να λαμβάνουν μηνύματα,στη διαδικασία αφομοίωσης κανόνων,ακόμα και στην ταύτιση με τους ήρωες,καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση από νωρίς.
-Ποιος είναι άραγε ο “Ξύλινος αδελφός”;
Ο “Ξύλινος αδελφός” προέκυψε λόγω της απόφασης να συμμετάσχω στο διαγωνισμό παραμυθιού που πραγματοποίησε το Βιβλιοσκόπιο, το 2016 με θέμα τις αδελφικές σχέσεις.Πήρα την απόφαση συμμετοχής για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν ότι ήθελα να δοκιμαστώ εκτός των στενών “ορίων” του παιχνιδιού με το γιο μου-χωρίς να έχω στο μυαλό μου τη διάκριση- και ο δεύτερος ότι δεν είχα ποτέ αγγίξει μέσα μου ένα τέτοιο θέμα, καθώς ναι μεν μεγάλωσα με αδέλφια,ωστόσο ως γονιός δεν το είχα αντιμετωπίσει ως θέμα, αφού μέχρι τότε ο γιος μου ήταν μοναχοπαίδι.Μπήκα,λοιπόν,στη διαδικασία να σκεφτώ τι θα γινόταν αν αποκτούσε αδελφάκι,πως θα ένιωθε και αντιδρούσε,πώς θα αντιμετώπιζε μια νέα κατάσταση μέσα στο σπίτι.Τελικά, για εμένα η έκδοση του παραμυθιού υπήρξε ευτυχής συγκυρία,αφού κατά τη χρονική αυτή περίοδο ήμουν έγκυος και ο γιος μου απέκτησε μια αδελφούλα! Ευτυχώς, θα έλεγα, η μετάβαση για εκείνον στη νέα του ιδιότητα ως αδελφός υπήρξε πιο ομαλή απ’ότι για τον ήρωα της ιστορίας!
-Ποιες είναι οι αξίες που προβάλει το παραμύθι και που ξεχωρίζουν;
Η αξία που έχουν οι αδελφικές σχέσεις είναι ,νομίζω, εκ βάθρων από τις σημαντικότερες στη ζωή ενός ανθρώπου. Αυτό θέλει να προβάλει το παραμύθι. Το πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να έχει ρόλο στη ζωή μας, βάσει των “πρέπει” και του πόσο εμείς του το επιτρέπουμε.Ουσιαστικά θέλει να δείξει ότι εμείς είμαστε αυτοί που θα καθορίσουμε την ποιότητα αυτής της σχέσης και να δώσει στα μικρά παιδιά να κατανοήσουν ότι η συνύπαρξη με άλλους δεν στερεί από τα ίδια απολύτως τίποτα,αντιθέτως τους δίνει κίνητρα για να γίνουν καλύτερα και συναισθήματα όπως η ζήλια ή άγχος απόρριψης περισσεύουν. Αλλά και ο γονιός που θα διαβάσει το παραμύθι στο παιδί του πιστεύω πως θα κατανοήσει τις λεπτές ισορροπίες,θα μπει στη θέση του παιδιού και θα διαπιστώσει πως χρειάζεται σωστή διαχείριση από μέρους του για να μην υπάρχουν συγκρούσεις ανάμεσα στα παιδιά. Γενικότερα,η αγάπη και ο σεβασμός θεωρώ ότι είναι τα βασικά στοιχεία που προβάλλει το παραμύθι αυτό.
-Ποια είναι η αγαπημένη σου λέξη;
Αγαπημένη λέξη δεν μπορώ να πω ότι έχω.Ίσως χρησιμοποιώ κάποιες περισσότερο στην καθημερινότητά μου και ανάλογα με τον ποιον συναναστρέφομαι. Για παράδειγμα, για τα παιδιά και τον σύζυγό μου πάντα υπάρχει αφορμή για ένα “σ’αγαπώ”,μία “συγνώμη” ή ένα “ευχαριστώ”.
-Ποιοι είναι οι βασικοί συντελεστές που θα ήθελες να ευχαριστήσεις για την έκδοση του “Ξύλινου Αδελφού”;
Πρώτα από όλα το βιβλιοπωλείο “Βιβλιοσκόπιο” και τον κ.Γιάννη Ζαχαριουδάκη για την ευκαιρία αυτή. Ιδιαίτερα και από καρδιάς ευχαριστώ την κ. Ασπασία Μπουλαμάτση, η οποία ως υπεύθυνη της έκδοσης δεν σταμάτησε λεπτό να προσπαθεί για το καλύτερο αποτέλεσμα.Φυσικά όλους τους συντελεστές της έκδοσης, που χωρίς τη δική τους σφραγίδα δεν θα ήμασταν εδώ να μιλάμε σήμερα έχοντας στα χέρια μας ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα!
ΣΧΟΛΙΑ
Το Daynight.gr σέβεται απόλυτα το δικαίωμα σας στην ελεύθερη γνώμη στο πλαίσιο πάντα ενός κόσμιου διαλόγου. Τα σχόλια που ακολουθούν εκφράζουν και απηχούν αποκλειστικά τον αναγνώστη/ρια και το Daynight.gr διατητηρεί το δικαίωμα να μην αναρτά ή/και να διαγράφει απρεπή, υβριστικά και διαφημιστικά σχόλια.